Τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών και κυρίως η επανεκλογή του Ταγίπ Ερντογάν από τον α’ γύρο των προεδρικών εκλογών είναι το βασικό θέμα του διεθνούς Τύπου, όπως επίσης και οι χωρίς αποτελέσματα μίνι – σύνοδος για το μεταναστευτικό.
Για Τουρκία: “Ο Ερντογάν ανακηρύσσεται νικητής των προεδρικών εκλογών στην Τουρκία” ο τίτλος της DW.
“Ο Ερντογάν της Τουρκίας κερδίζει νέα θητεία” ο σχετικός τίτλος του ΒΒC.
“O Ερντογάν λέει ότι είναι ο νικητής των εκλογών στην Τουρκία” ο τίτλος των FT. Η λίρα ανεβαίνει κατά 2%
“Ο Ερντογάν επεκτείνει την εξουσία του στην Τουρκία στις πιο κρίσιμες εκλογές για εκείνον” αναφέρει η WSJ.
Ο μακροβιότερος ηγέτης της Τουρκίας, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κέρδισε μια ακόμα 5ετή θητεία μετά από μια ξεκάθαρη νίκη στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, αναφέρει το BBC. Ο επικεφαλής της εκλογικής επιτροπής, Σαντί Γιουβέν δήλωσε ότι ο πρόεδρος “πήρε την απόλυτη πλειοψηφία από τα έγκυρα ψηφοδέλτια”. Σύμφωνα με τα κρατικά δίκτυα, ο κ Ερντογάν λαμβάνει 53% με το 99% των καταμετρημένων ψήφων ενώ ο Μουχαρέμ Ιντζέ το 31%, ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς έλαβε το 8,4% ενώ η Μεράλ Ακσενέρ το 7,3%.
Η αντιπολίτευση δεν έχει ακόμα επισήμως αποδεχθεί το αποτέλεσμα, αλλά δήλωσε ότι θα συνεχίσει τον δημοκρατικό της αγώνα “όποιο και εάν είναι το αποτέλεσμα”.
Είχε προηγουμένως αμφισβητήσει τα αποτελέσματα που μετέδωσαν τα κρατικά δίκτυα Τα τελικά αποτελέσματα θα ανακοινωθούν την Παρασκευή.
Οι εκλογές ήταν οι πιο κρίσιμες εδώ και πολλά χρόνια με τον Ερντογάν πλέον να αναλαμβάνει περισσότερες εξουσίες υπό το νέο Σύνταγμα, που αναθεωρήθηκε μετά το δημοψήφισμα του 2017.
Αυτές περιλαμβάνουν τον άμεσο διορισμό των ανώτατων αξιωματούχων, υπουργών και αντιπροέδρων, τη δυνατότητα παρέμβασης στο νομικό σύστημα, τη δυνατότητα να επιβάλει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Οι επικριτές αναφέρουν ότι αυτός ο ενισχυμένος ρόλος θα έχει αυξημένες εξουσίες γύρω απο ένα μόνο άτομο και πως το νέο σύστημα δεν έχει καμία σχέση με εκείνο των ΗΠΑ ή της Γαλλίας καθώς ο πρόεδρος δεν ελέγχεται από άλλα θεσμικά όργανα. Ο Ερντογάν διατηρεί αυξημένη εξουσία να παρεμβαίνει και στην οικονομία. Χθες δεσμεύθηκε να κερδίσει τους Κούρδους στα νοτιο-ανατολικά της χώρας, αλλά και να “απελευθερώσει τα εδάφη της Συρίας” ώστε να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους.
Σε ό,τι αφορά τις βουλευτικές εκλογές σύμφωνα με το Anadolu, το AKP συγκεντρώνει το 42% με καταμετρημένο το 99% των ψήφων, ενώ ο εταίρος του το MHP λαμβάνει το 11%. Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται στο 23%. Η έκπληξη της βραδιάς προήλθε από το φιλο κουρδικό HDP που τελικά ξεπέρασε το 10% και μπαίνει στη Βουλή με 67 έδρες.
Οι Τούρκοι της Γερμανίας ενίσχυσαν τον Ερντογάν, επισημαίνει η DW. Σχεδόν τα 2/3 των Τούρκων που ζουν στη Γερμανία ψήφισαν τον Ταγίπ Ερντογάν, κάτι που ξεπέρασε τον μέσο όρο των ψηφοφόρων στην Τουρκία, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα. Σε αρκετές πόλεις της Γερμανίας, υποστηρικτές του βγήκαν στους δρόμους κρατώντας τουρκικές σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα υπερ του.
Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν ότι το CHP κερδίζει μόλις το 23% παρά την πολύ δυνατή προεκλογική εκστρατεία που διεξήγαγε με εκατομμύρια να βγαίνουν στους δρόμους, σχολιάζει το Politico. Στις εκλογές του 2015 είχε λάβει 25%. Το ακροδεξιό MHP εμφανίζεται να διατηρεί το ποσοστό του 2015, δηλαδή 11% παρά το γεγονός ότι προβλεπόταν να χάσει μετά τη διάσπαση του κόμματος, πέρυσι. Το “Καλό Κόμμα” φέρεται να λαμβάνει περίπου 10%. Αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης θελήσουν να αμφισβητήσουν τα αποτελέσματα τότε οι επιλογές τους είναι περιορισμένες, καθώς τον τελικό λόγο θα τον έχει το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο που δεν φημίζεται για την αντικειμενικότητά του, αντιθέτως. Στο δημοψήφισμα του 2017 το Συμβούλιο για παράδειγμα είχε δεχθεί και ασφράγιστες κάλπες.
Ο πραγματικός νικητής των χθεσινών εκλογών είναι το φιλοκουρδικό HDP που πέρασε το 10% και μπήκε τελικά στη Βουλή.
“Ο Ερντογάν κερδίζει, χάνει η δημοκρατία” το σχόλιο της DW. Ναι είναι μια μεγάλη νίκη για τον Ερντογάν. Αλλά μια μεγάλη νίκη σε μια πολωμένη χώρα. Οι υποστηρικτές του AKP πανηγυρίζουν αλλά το άλλο μισό τουρκικό έθνος είναι βαθιά απογοητευμένο επειδή ξέρουν ότι αυτό είναι το τέλος της δημοκρατίας, τουλάχιστον όπως την ήξεραν ως σήμερα. (…) Θα είναι κρίσιμες οι σχέσεις Ε.Ε – Τουρκίας. Αν η Ε.Ε αποφασίσει να “παγώσει” τη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας επισήμως, αυτό σημαίνει ότι θα αγνοήσει τον μισό πληθυσμό της χώρας, που αγωνίζεται για την δημοκρατία. Αν δεν την “παγώσει” τότε η Ε.Ε θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να συνομιλεί με μια χώρα που συνεχώς παραβιάζει τις ευρωπαϊκές αξίες. Η σιωπή των ηγετών μετά τα χθεσινά αποτελέσματα δείχνει ότι θα είναι από εδώ και πέρα αρκετά επιφυλακτικοί σε ό,τι αφορά την Τουρκία.
“Οι εκλογές του 2018 σηματοδοτεί η απαρχή μιας νέας εποχής για το σύστημα διοίκησης της Τουρκίας, σχολιάζει ο Μουράτ Γετκίν στην Hurriyet, καθώς πλέον το σύστημα γίνεται προεδρικό σε μια περίοδο όπου ο Πρόεδρος Ερντογάν και η κυβέρνησή του επικρίνονται σφόδρα από τη διεθνή κοινότητα ότι η χώρα πάει πίσω σε ό,τι αφορά τη δημοκρατία καθώς οι σχέσεις της Τουρκίας επίσης επιδεινώνονται με τους δυτικούς της συμμάχους. Όπως έκανε σε προηγούμενες εκλογές, ο Ερντογάν δήλωσε και χθες ότι αυτό που θέλει είναι να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στους πολίτες και δεσμεύθηκε για μια καλύτερη δημοκρατία για τον λαό.
Μερικά συμπεράσματα:
-Η τακτική του Ερντογάν να συμμαχήσει με τον Μπαχτσελί αποδείχθηκε επιτυχής. Στις εκλογές αποδείχθηκε ότι χωρίς το MHP ο Ερντογάν δεν θα μπορούσε να επανεκλέγει και το AKP θα έχανε την πλειοψηφία στη Βουλή.
– Αν το AKP θα πρέπει να συνεργαστεί με το MHP ως κυβερνητικό εταίρο του στο κοινοβούλιο για να περνάει νομοσχέδια. Εναλλακτικά αν ο Ερντογάν δεν θέλει να συνεχίσει με το ΜΗΡ τότε θα πρέπει να βρει τον απαιτούμενο αριθμό βουλευτών άλλων κομμάτων για να σχηματίσει συνασπισμό 300 εδρών στο κοινοβούλιο των 600 εδρών ή θα πρέπει να συνεργαστεί με άλλο κόμμα.
-Ο Μπαχτσελί απέδειξε στην Ακσενέρ και άλλους ότι ήταν λάθος που θεωρούσαν το κόμμα του “τελειωμένο”. Η ανθεκτικότητα του MHP ήταν μια από τις δύο εκπλήξεις αυτών των εκλογών καθώς το κόμμα θα έχει ρόλο – κλειδί στο κοινοβούλιο.
-Η απόφαση του Κιλιτσάρογλου να “δανείσει” 15 βουλευτές του CHP στο “Καλό Κόμμα” της Μεράλ Ασκενέρ για να μπορέσει να κατέβει ως “υποψήφια” στις προεδρικές ήταν μάλλον λάθος. Η Ακσενέρ πήρε ψήφους από το CHP αλλά όχι από το AKP και λιγότερες από όσες ήλπιζε από το MHP. Η Ακσενέρ απέτυχε να προσδιοριστεί ως υποσχόμενη ηγέτης αλλά σε κάθε περίπτωση μπαίνει στη Βουλή κυρίως λόγω της συμμαχίας της με τον Κιλιτσάρογλου.
-Από την άλλη πλευρά η απόφαση του Κιλιτσάρογλου να βγάλει μπροστά τον Μουχαρέμ Ιντζέ ως υποψήφιο ήταν μια επιτυχημένη επιλογή. Η δημοτικότητα του ξεπέρασε το ποσοστό που έλαβε το κόμμα στις βουλευτικές. Οι επιδόσεις του Ιντζέ ήταν μια ακόμα έκπληξη.
-Κάποιες ψήφοι πήγαν και προς το HDP από το CHP καθώς ψηφοφόροι ήθελαν απλά να μπει το φιλοκουρδικό κόμμα στη βουλή και να μειωθεί η δύναμη του AKP. Τα εκλογικά αποτελέσματα θα φέρουν ανακατατάξεις στο CHP και σίγουρα θα οδηγήσουν σε έκτακτο συνέδριο.
– Το HDP είναι ξανά μέσα στη Βουλή κυρίως λόγω των δημοκρατικών και φιλελεύθερων ψηφοφόρων. Διαφορετικά δεν θα γινόταν αυτό. Τώρα ήρθε η στιγμή να διαχωρίσει τη θέση του από τις τρομοκρατικές ενέργειες του PKK παρά το γεγονός ότι μοιράζονται το ίδιο όραμα για μια καλύτερη δημοκρατία στη χώρα.
Για Μίνι – Σύνοδο – προσφυγικό: Ο διεθνης Τύπος επικεντρώνεται στη μίνι – Σύνοδο της Κομισιόν για το μεταναστευτικό. Η Liberation δίνει έμφαση στις “αυξανόμενες διαφορές” μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών, θέτοντας υπό αμφισβητηση το ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Η Figaro αναφέρει πως ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την Πέμπτη σημειώνει ότι η Ε.Ε παραμένει “σε αδιέξοδο” για το μεταναστευτικό.
Η Pais έγραψε ότι ο πρωθυπουργός στηρίζει την γαλλο-γερμανική πρωτοβουλία ώστε να δημιουργηθεί μια “περιορισμένη ευρωπαϊκή ομάδα”, που θα διαχειρίζεται τις μεταναστευτικές ροές.
Η ABC δήλωσε ότι η μεταναστευτική κρίση προκαλεί φράξιες στην Ε.Ε προσθέτοντας ότι η Ισπανία φιλοξενεί τώρα περισσότερους μετανάστες που φθάνουν από τη θάλασσα από την Ελλάδα και την Ιταλία μαζί.
Οι ιταλικές εφημερίδες επικεντρώνονται στις προτάσεις Κόντε που ακούστηκαν χθες.
Η Repubblica αναφέρει ότι η Ε.Ε τις απέρριψε. Η εφημερίδα επίσης έγραψε ότι ο ακροδεξιός υπουργός Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι βρίσκεται “στο μικροσκόπιο των ευρωπαικών αρχών”.
Η Gazzetino γράφει ότι παρά την έλλειψη συμφωνίας μετά τη μίνι – σύνοδο, η Ε.Ε έχει πάρει τη σωστή κατεύθυνση.
“Ε.Ε: Παραμένουν οι διαφορές στο προσφυγικό” αναφέρει η DW. Οι διαφωνίες μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ σε σχέση με τον τρόπο διαχείρισης των αιτούντων άσυλο εξακολουθούν να είναι πολύ μεγάλες και μετά τη συνάντηση 16 Ευρωπαίων ηγετών στις Βρυξέλλες υπό την αιγίδα του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Στην έκτακτη συνεδρίαση συμμετείχαν οι χώρες που τάσσονται υπέρ μιας ευρωπαϊκής ενιαίας στάσης στο προσφυγικό, ενώ εκείνες οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης, που αντιτίθενται αρνούμενες να επιδείξουν αλληλεγγύη στις χώρες της πρώτης γραμμής δεν συμμετείχαν. Η συνάντηση είχε στόχο την προσέγγιση των απόψεων μεταξύ των χωρών που υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή λύση ώστε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την Πέμπτη και Παρασκευή στις Βρυξέλλες να επιδιωχθεί μια ενιαία στάση κι αν αυτό δεν καταστεί δυνατόν, που είναι και το πιθανότερο σενάριο, να προχωρήσουν μαζί όσοι συμφωνούν.
Είναι πλέον σαφές ότι ο λεγόμενος κανονισμός του Δουβλίνου, που καθιστά υπεύθυνη για τη διαχείριση των προσφύγων την πρώτη χώρα εισόδου στην ΕΕ δεν έχει πλέον καμία τύχη γιατί οι ανατολικές χώρες αρνούνται την αναθεώρησή του ώστε να γίνει πιο δίκαιος στην κατανομή των βαρών μεταξύ των χωρών μελών. Η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τσεχία και η Σλοβακία αρνούνται να παίρνουν υποψήφιους πρόσφυγες από τις χώρες της πρώτης γραμμής, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία σε περιόδους πιέσεων, οπότε ο κανονισμός θα καταστεί ανενεργός γιατί και η Ιταλία χωρίς αλληλεγγύη δεν δέχεται να τον εφαρμόσει.
Στη συνεδρίαση της 24ης Ιουνίου παρουσιάστηκαν διάφορες προτάσεις. Εκεί που όλοι συμφώνησαν είναι στην ενίσχυση των ελέγχων στα εξωτερικά σύνορα μέσω της αύξησης του αριθμού των συνοριοφυλάκων από 1.300 σήμερα σε 10.000. Προτάθηκε επίσης η δημιουργία κέντρων υποδοχής σε τρίτες χώρες διέλευσης, εκτός ΕΕ, όπου θα μεταφέρονται οι αιτούντες άσυλο και εκεί θα γίνεται ο διαχωρισμός μεταξύ των προσφύγων και των οικονομικών μεταναστών. Οι πρώτοι θα παίρνουν άσυλο, ενώ οι οικονομικοί μετανάστες θα απελαύνονται.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει συμφωνία για τον καταμερισμό μεταξύ των κρατών μελών εκείνων που χαρακτηρίζονται πρόσφυγες, γιατί δεν θέλουν οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Μάλιστα, ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν πρότεινε να επιβληθούν κυρώσεις στις χώρες που αρνούνται να παίρνουν πρόσφυγες, ζητώντας μεταξύ άλλων την περικοπή των κοινοτικών κονδυλίων που αφορούν έργα του τομέα της συνοχής. Υπέρ της γαλλικής πρότασης τάσσεται επίσης η Ιταλία.
Οι Ιταλοί από την πλευρά τους θέλουν να αναλάβουν όλες οι χώρες από κοινού τη διαχείριση των υποψήφιων προσφύγων που συλλέγονται στη θάλασσα και όχι μόνο οι χώρες της πρώτης γραμμής. Τέλος, συζητήθηκε και το θέμα των δευτερογενών μετακινήσεων εντός της ΕΕ, όπου οι υποψήφιο πρόσφυγες υποβάλουν αίτημα στη χώρα εισόδου, κυρίως στην Ελλάδα και την Ιταλία και στη συνέχεια πριν εξεταστεί το αίτημά τους φεύγουν για το βορρά. Αυτές τις μετακινήσεις θέλουν να αποφύγουν ορισμένες χώρες του βορρά, ενώ η Κομισιόν προτείνει να μην εξετάζονται τα αιτήματα υποψηφίων προσφύγων που εγκαταλείπουν τη χώρα πρώτης εισόδου. Ανοικτό παραμένει το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν κέντρα υποδοχής αιτούντων άσυλο σε τρίτες ευρωπαϊκές χώρες της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, ωστόσο θα πρέπει να εξεταστεί η συμβατότητα ενός τέτοιου μέτρου με το διεθνές δίκαιο.
Με τα σημερινά δεδομένα πολύ δύσκολα θα υπάρξει ευρωπαϊκή λύση την Πέμπτη και Παρασκευή στις Βρυξέλλες, που σημαίνει ότι θα αναζητηθούν συμφωνίες μεταξύ ομάδων χωρών, αλλά για να έχουν αξία οι εν λόγω συμφωνίες θα πρέπει να συμμετάσχουν όλες οι χώρες της πρώτης γραμμής, δηλαδή η Ιταλία, η Ελλάδα, η Μάλτα και κατά δεύτερο λόγο η Ισπανία. Οι 16 χώρες που εκπροσωπήθηκαν στη χθεσινή μίνι σύνοδο κορυφής ήταν η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελλάδα, η Αυστρία, η Βουλγαρία, η Μάλτα, το Βέλγιο, η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, η Δανία, η Σουηδία, η Φινλανδία, η Σλοβενία και η Κροατία.
Σε ό,τι αφορά τη Γερμανία, συμπληρώνει η DW, η Μέρκελ πρότεινε διμερείς και τριμερείς συμφωνίες για να αντιμετωπιστεί το μεταναστευτικό. “Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν θα προβάλει μια συνολική επίλυση του μεταναστευτικού” είπε και επεσήμανε την έλλειψη διάθεσης για συμβιβασμό μεταξύ των κρατών – μελών της Ε.Ε. “Για τον λόγο αυτό είναι προς το κοινό μας συμφέρον να γίνουν διμερείς και τριμερείς συμφωνίες”. “Όταν είναι εφικτό θέλουμε πάντα ευρωπαϊκές λύσεις. Όπου δεν είναι αυτό εφικτό, θέλουμε να συγκεντρώνουμε τους πρόθυμους ώστε να βρίσκουμε ένα κοινό πλαίσιο” συμπλήρωσε. Ο Εμανουέλ Μακρόν επίσης συμφώνησε με την πρότασή της για να λειτουργούν τα κράτη – μέλη σε υποομάδες. Ο Γάλλος Πρόεδρος επανέλαβε την έκκλησή του να δημιουργηθούν κέντρα υποδοχής μεταναστών βασισμένα στους διεθνείς νόμους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Politico “η Κομισιόν πιέζει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να αναθεωρήσει το μεταναστευτικό σχέδιο”. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ολοκλήρωσαν τη μίνι – σύνοδο για το μεταναστευτικό, την περασμένη Κυριακή χωρίς να εκδώσουν κοινό ανακοινωθέν. Αντιθέτως, ενθάρρυναν την Κομισιόν να αναλάβει δράση. Αξιωματούχοι της Κομισιόν συνόψισαν τη μίνι – σύνοδο σε μια πρόταση που θα περιληφθεί στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στη Σύνοδο Κορυφής, αυτή την εβδομάδα στις Βρυξέλλες. Με ένα mail με τη νέα αναθεωρημένη πρότασή της η Κομισιόν περιλαμβάνει μια σειρά προτάσεων που δεν μπορούν να αγνοηθούν εντελώς ή να απορριφθούν. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι επί της ουσίας η Κομισιόν ήταν αυτή που “φιλοξένησε” τη μίνι – σύνοδο και όχι ο Ντ. Τουσκ απορρίπτοντας την ιδέα μιας συνάντησης, που δεν θα περιελάμβανε και τους “28” ηγέτες.
Ανάμεσα σε αυτά, που προτείνονται είναι: μια δέσμευση για έξτρα 500 εκ ευρώ για το Ταμείο Ενίσχυσης της Αφρικής από την Ε.Ε, χρήματα για τη νέα δόση ύψους 3 δισ ευρώ για τους πρόσφυγες στην Τουρκία, ένα σχέδιο για κατασκευή κέντρων “υποδοχής” ή “αποβίβασης” εκτός Ε.Ε ώστε εκεί να γίνονται οι απαιτούμενες διαδικασίες για μετανάστες που διασώζονται, ή περισυλλέγονται από τη θάλασσα. Σύμφωνα με την περίληψη των προτάσεων, που έχει στην κατοχή του το Politico, οι ηγέτες θα στηρίξουν “την ανάπτυξη των περιφερειακών αυτών κέντρων σε σαφή συνάρτηση με το διεθνές δίκαιο και σε στενή συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τη Διεθνή Οργάνωση για τη Μετανάστευση. Η πρόταση της Κομισιόν περιλαμβάνει ένα σχέδιο ενίσχυσης της φύλαξης των ευρωπαϊκών συνόρων με 10,000 φρουρούς που θα μπει σε εφαρμογή από το 2020. (…) Πάντως έως τώρα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν έχει πετύχει να “χτίσει” συμβιβασμό για το θέμα της αναθεώρησης του Κανονισμού του Δουβλίνου για τις διαδικασίες ασύλου και υπό την έννοια αυτή η πρόταση της Κομισιόν επί της ουσίας προσκαλεί το Συμβούλιο να αποδεχθεί την αποτυχία του. Το Συμβούλιο δεν πρόκειται να το δεχθεί. Αξιωματούχος του Συμβουλίου είπε πως “αυτή τη στιγμή καμία ουσιώδης αλλαγή δεν προβλέπεται σε ό,τι αφορά το προσχέδιο των συμπερασμάτων του Συμβουλίου για το μεταναστευτικό”.
Στο μεταξύ… τα φώτα “έπεσαν πάνω” στον Τζιουζέπε Κόντε που παρουσίασε το δικό του σχέδιο (την Ευρωπαϊκή πολυεπίπεδη στρατηγική για το μεταναστευτικό) ενώπιον των ηγετών του. Αν βγάλει κανείς τα “σκληρά μηνύματα” που φυσικά είχαν στόχο το εσωτερικό ακροατήριο, η πρότασή του θα μπορούσε να αποτελεί μια εναλλακτική πρόταση για μια σειρά προβλημάτων. Η Ρώμη επισημαίνει την εξωτερική διάσταση του μεταναστευτικού, την ανάγκη για μια καλύτερη ακτοφυλακή και όχι συνοριοφυλακή, και εσωτερικές μεταρρυθμίσεις για τους κανονισμούς για το άσυλο. “Η Σένγκεν είναι σε κίνδυνο” αναφέρει το σχέδιο – μια ακόμα υπόνοια ότι η Ιταλία γνωρίζει το ντόμινο που θα προκαλέσει ένα μονομερές κλείσιμο των Συνόρων από τη Γερμανία και τις ανεπιθύμητες επιπτώσεις του.
Η κυβέρνηση λαϊκιστών αναγνωρίζει πάντως ότι κάποια θέματα χρειάζονται κάτι παραπάνω από απλές απαντήσεις. Το σχέδιο τους προβλέπει την ανάγκη να ξεπεραστεί το σύστημα του Δουβλίνου αναφέροντας ότι “είναι ένας πιο περίπλοκος στόχος”. Τονίζουν δηλαδή ότι το πρόβλημα χρειάζεται μια πιο συνεκτική προσέγγιση.
“Δευτερεύοντα κινήματα μπορούν να γίνουν το αντικείμενο τεχνικών συμφωνιών μεταξύ χωρών, που ενδιαφέρονται” αναφέρει το σχέδιο. Αυτό σημαίνει ότι εάν κάποιοι ηγέτες συμφωνήσουν επί της αρχής ότι ενδιαφέρονται για λύσεις, αυτό θα τους επιτρέψει να σκεφθούν και να αποφασίσουν τεχνικές λεπτομέρειες αφήνοντας το θέμα αυτό στους υπουργούς Εσωτερικών. Όμως πόσο ειρωνικό είναι αυτό όταν μιλάμε για παράδειγμα για τον Ζεεχόφερ και τον Σαλβίνι για παράδειγμα…
Για Ε.Ε: Μια δύσκολη εβδομάδα ξεκινά εκ νέου σήμερα με το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων να συζητά κυρίως αύριο τη διεύρυνση και το πιο πιθανόν είναι να μην υπάρξει συμφωνία μεταξύ εκείνων που θέτουν θέματα ασφάλειας και την περιορισμένη δυνατότητα της Ε.Ε να αποδεχθεί νέα μέλη (με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει συναίνεση ανάμεσα στους 27 πόσο μάλλον ανάμεσα σε πιθανά νέα μέλη) και εκείνων που θέτουν θέματα γεωστρατηγικής σημασίας Και υπάρχουν και οι Αυστριακοί που θέλουν τα Βαλκάνια εντός, αλλά την Τουρκία εκτός, σχολιάζει το Politico.
Στη Βρετανία: Αν και βασικό θέμα στον βρετανικό Τύπο δεν είναι άλλο από την συντρηπτική νίκη της εθνικής Αγγλίας επί του Παναμά με 6-1 στο Μουντιάλ της Ρωσίας την ίδια ώρα οι πολιτικές εφημερίδες έχουν επικεντρωθεί στην διαδικασία ψηφοφορίας του προϋπολογισμού.
“Είναι πόλεμος” αναφέρει η Mail και συμπληρώνει ότι 50 βουλευτές του Συντηρητικού κόμματος ενδέχεται να καταψηφίσουν τον προϋπολογισμό εκτός εάν η Μέι αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες. Ο υπουργός Άμυνας, Γκάβιν Γουίλιαμσον επικρίθηκε έντονα χθες όταν διέρρευσε ότι δήλωσε σε επικεφαλής του στρατού ότι θα μπορούσε να “ρίξει” την πρωθυπουργό, αν αρνηθεί να στηρίξει το αίτημά του να απελευθερωθούν 2 δισ λίρες τον χρόνο από το υπουργείο Οικονομικών. Ο Γουίλιαμσον που διεκδίκησε την αρχηγία των Τόρις πριν από δύο χρόνια φέρεται επίσης να δήλωσε πως “εγώ την έφτιαξα, εγώ μπορώ να την καταστρέψω”.
Στους Times ο Μαξ Χάστινγκς γράφει σήμερα ότι ο κ Γουίλιαμσον αποκλείεται να κάνει πραγματικότητα την επιθυμία του γιατί απλά “κανείς δεν τον συμπαθεί” και επειδή κυρίως ο βρετανικός λαός ενδιαφέρεται περισσότερο για το εθνικό σύστημα υγείας παρά για την άμυνα. Ο αρθρογράφος αναφέρει ότι ενώ ο Γουίλιαμσον έχει δίκιο όταν λέει ότι οι ένοπλες δυνάμεις χρειάζονται πολλά περισσότερα, όμως πλέον έχει χάσει την αξιοπιστία του
Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Βουδούρη
