back to top
19.6 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

19.6 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Πόσο ακόμη;

Διαβάστε επίσης

Άλλη μια δύσκολη μέρα ήταν η χθεσινή περπατώντας στο νεκρό τοπίο από το Μάτι μέχρι το Κόκκινο Λιμανάκι.

Μυρίζει θάνατο παντού. Οι λιγοστοί κάτοικοι ψάχνουν προσωπικά αντικείμενα στην ακτή και προσπαθούν να εκμαιεύσουν ένα καλό νέο από τους άνδρες της Πυροσβεστικής, την Αστυνομία και τον Ερυθρό Σταυρό για τους ανθρώπους που χάθηκαν χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος.

Ο άλλοτε παραθεριστικός οικισμός με τα πολυτελή ξενοδοχεία και τους εκατοντάδες τουρίστες μετατράπηκε σε ένα τεράστιο νεκροταφείο. Το βουβό κλάμα ηχεί σε κάθε μας βήμα.

Κάποιοι ηλικιωμένοι αρνούνται πεισματικά να εγκαταλείψουν το καταφύγιό τους και προσεύχονται για τους δεκάδες νεκρούς και αγνοούμενους. Ο πύρινος όλεθρος δεν άφησε τίποτα στο διάβα του.

«Μόνο στάχτες στην ψυχή μας», μονολογούν. Οι άνδρες του στρατού μοίραζαν από νωρίς το πρωί μερίδες φαγητού και περίμεναν τον κόσμο να έρθει. Μάταια όμως…

«Αν η ψυχή δεν δώσει εντολή πώς να ανταποκριθεί το κορμί;», αναρωτήθηκε ένας από την ομάδα των δυτών που ήρθε από τις Κυκλάδες και από τα ξημερώματα ερευνά τη θαλάσσια περιοχή συμβάλλοντας τα μέγιστα στην προσπάθεια να βρεθούν αγνοούμενοι.

Η ψυχική και η σωματική κούραση κάνουν δυναμική την παρουσία τους όσο περνάει η ώρα. Με τη δύση του ηλίου αν δεν ξέρεις την περιοχή. Το σκοτάδι σε πλακώνει. Χωρίς ρεύμα χωρίς νερό το μέγεθος της καταστροφής παίρνει άλλες διαστάσεις.

Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που μετά από 35 χρόνια δουλειάς στην ξενιτιά έφτιαξε το μικρό του παλατάκι στην περιοχή περιμένει να έρθει κάποιος να τους μεταφέρει στις κατασκηνώσεις για να ξεκουραστούν και να γυρίσουν το πρωί στο μέρος που αφήνουν για λίγο τα όνειρά τους. Οι προσπάθειες συνεχίζονται όλο το βράδυ.

Ο εφιάλτης δεν αφήνει περιθώρια για ανάσες. Το νούμερο 2 υπάρχει πια στα περισσότερα σπίτια. Οι αστυνομικοί μαζί με τους εθελοντές, τους πυροσβέστες, το λιμενικό και τους κατοίκους αναζητώντας κάποιο στοιχείο από την πύρινη κόλαση περνάνε και ξαναπερνάνε μπας και…..

Οι ώρες περνάνε βασανιστκά και το νέο που θα φέρει χαμόγελα κι ελπίδα δεν έρχεται. Κάποια στιγμή πάνε για ύπνο.

«Η ξεκούραση είναι για εμάς τυπική διαδικασία», σημείωσε ένας πυροσβέστης που αντίκρυσε τη φρίκη της πρώτης και της δεύτερης μέρας. Στον ύπνο μου βλέπω απανθρακωμένους ανθρώπους και ξυπνάω..

Τελευταία αρνούμαι να κοιμηθώ για να μη δω πάλι και πάλι και πάλι τη φρίκη που έζησα. Η εικόνα που με κυνηγάει περισσότερο είναι αυτή και μου δείχνει έναν σκίουρο θύμα της φωτιάς… Οι στιγμές που ζούμε μας λέει είναι συγκλονιστικές και πάντα σε μαύρο φόντο…

Ώρες ώρες δεν ξέρεις τί να πεις και πως να συμπεριφερθείς. Ειδικά στα παιδιά κάποια από τα οποία μας πλησιάζουν αναζητώντας τους τετράποδους φίλους τους και ρωτώντας με ονόματα για τα φιλαράκια τους που βλέπουν κάθε καλοκαίρι και παίζουν μαζί στη θάλασσα..

Δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεγελάσεις ένα παιδί υπογραγμμίζει ο πυροσβέστης. Σε κοιτάνε στα μάτια και θέλουν την αλήθεια τώρα. Δύσκολη πολύ δύσκολη η κατάσταση υπογραμμίζει αναστενάζοντας… Τί άλλο θα ζήσουμε… Θα τελειώσει άραγε ποτέ αυτό το μαρτύριο αναρωτιέται κοιτώντας το μαύρο ουρανό…

Δέσποινα Μπαρδάκου

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΑΘΗΝΑ +
spot_img

Συμβαίνει στην Αθήνα