back to top
23 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

23 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Ο Μάνος Ελευθερίου θα μας εκπλήσσει παντοτινά

Διαβάστε επίσης

Πέρασαν ακριβώς δυο εβδομάδες από την απώλεια του πολυαγαπημένου μας Μάνου Ελευθερίου, κάτι που κανένας δεν μπορεί να πιστέψει ακόμα

Από την Ελένη Σούρδη

Όσοι τον γνωρίζαμε προσωπικά, ή μέσα από τους στίχους του, ή στον Αθήνα 9.84, ή οι συνεργάτες από τον καλλιτεχνικό χώρο, ή οι προσωπικοί του φίλοι, ή οι φανατικοί του ακροατές, ή οι τόσοι άνθρωποι που βοηθούσε τόσα χρόνια «αθόρυβα» γιατί απλά ίσως νιώθουμε ότι, αποφάσισε να πάει μεγάλο ταξίδι για να μαγέψει κάποιον άλλο πλανήτη.

Την περασμένη Δευτέρα, 30/7/2018,  live στην εκπομπή Pick Up του δώσαμε μικρόφωνο ανοίγοντας το χρυσό κουτί, που μας έχει χαρίσει γεμάτο με τραγούδια και συγγράμματα, δηλαδή την καρδιά του. Μέσα από μία δίωρη συνέντευξη – εξομολόγηση της Ελισάβετ Καρατζόλη επιστήθιας φίλη του Μεγάλου Ποιητή μας είχαμε μια αναπάντεχη έκπληξη στον αέρα.

Φιλοξενήσαμε τηλεφωνικά την σπουδαία ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ, η οποία αυτή την εποχή ολοκληρώνει τη νέα  ποιητική της συλλογή, που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο  και θα κλείνει με το ποίημα «Επίλογος Αέρας». Η κυρία Ρουκ αφιέρωσε την απαγγελία της στη μνήμη του Μάνου Ελευθερίου, σε αποκλειστική μετάδοση αφού δεν είχε διαρρεύσει ούτε μισός στίχος της μέχρι εκείνη τη στιγμή. Στο δεύτερο μέρος της εκπομπής ως οικοδέσποινες φιλοξενήσαμε τηλεφωνικά και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ο οποίος κατέθεσε τη δική του προσωπική εξομολόγηση για τον «αγιασμένο άνθρωπο», όπως ο ίδιος χαρακτήρισε τον δικό του Μάνο. Σας ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά του Αθήνα 9.84 για τα δώρα που μας κάνατε σε αυτή την συναισθηματικά φορτισμένη συνέντευξη.

Ακολουθεί ένα κείμενο με ενότητες για ότι ζήσαμε μέσα σε αυτές τις δυο ώρες, από τρεις ανθρώπους που αγαπάνε πολύ τον Μάνο Ελευθερίου, όπως και εμείς.

Πρώτο μέρος: Η Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ είναι στην τηλεφωνική μας γραμμή

-«Καλησπέρα Ελισάβετ μου, καλησπέρα σας κυρία Σούρδη.

Συγκινούμαι πολύ, το πρόγραμμα σας είναι πολύ ωραίο, με έχετε κάνει ταυτόχρονα να θλίβομαι και να χαίρομαι »

-«Είναι μεγάλη τιμή κυρία Ρουκ που είστε μαζί μας απόψε. Καταρχήν θέλω να  σας ευχαριστώ θερμά που για πρώτη φορά σε αποκλειστικότητα, θα διαβάσετε εδώ στον σταθμό της πόλης, τον Αθήνα 9.84 και την εκπομπή Pick Up, ένα ποίημα που αφιερώνεται στον Μάνο Ελευθερίου μέσα από το βιβλίο σας που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Πραγματικά υποκλίνομαι για την έκπληξη και το δώρο που μας κάνατε απόψε εσείς και η Ελισάβετ»

-«Είμαι βαθύτατα συγκινημένη κ. Σούρδη. Θα ήθελα απλά να σας πω, πως είναι μια μικρή σειρά ποιημάτων που έχω γράψει, που μου φάνηκε ότι το τελευταίο ποίημα, ταιριάζει στην προσωπικότητα του Μάνου, το ποίημα λέγεται «Επίλογος Αέρας» και το αφιερώνω δημόσια στην εκπομπή σας στη μνήμη του Μάνου Ελευθερίου και τώρα είμαι έτοιμη να σας το διαβάσω:

«Κάθε φορά που μια πράξη τελειώνει, ο άνθρωπος την ανάγκη νιώθει ένα επίλογο να γράψει στο χαρτί ή στη καρδιά του

Ότι με το νου είχε πλάσει, να αστράφτει θέλει στον ουρανό της δημιουργίας

Mε λέξεις λίγες και πολλές έννοιες ίσως να μείνει ακόμα και σε μια γωνιά της Ιστορίας

Βρίσκομαι στο σημείο εκείνο της ζωής που θα’πρεπε να επιλογώ

αλλά το παρελθόν λέει φεύγει και έτσι εικόνες αμυδρές αφήνει πίσω το ,όμως κανένα λόγο

Αλλά ο αέρας, πότε βουίζει πότε φυσάει δροσερός

πότε τη φουρτούνα φέρνει, πότε την απανεμιά

Ναι αυτός είναι ο σωστός επίλογος μιας ολόκληρης ζωής

 που το γιατί ήρθε ποτέ δεν απαντά.»

Δεύτερο μέρος(μερικά αποσπάσματα της συνέντευξης) 

Η εξομολόγηση της Ελισσάβετ Καρατζόλη για τον Μάνο Ελευθερίου

 Η γνωριμία και η φιλία:

«Με μεγάλη συγκίνηση όπως όλοι τον γνωρίζαμε και προσωπικά, δεν συνειδητοποιούμε ότι έχει φύγει. Οπότε είναι και λίγο επώδυνο να γυρνάς πίσω και να θυμάσαι και συγκινησιακό κυρίως. Μέσα απ’ τα τραγούδια του λοιπόν και αυτά τα λόγια, εξαναγκάστηκα μέσα από τους στίχους του να τον βρω, να τον δω πως είναι, να δω αυτόν τον άνθρωπο που γράφει έτσι όπως γράφει και έτσι ξεκίνησε αυτή η μεγάλη αγάπη. Όπου το 2000 όταν τραγουδούσα με την Χαρούλα Αλεξίου και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στον Κεραμικό, τον βλέπω στο τραπέζι μπροστά να κάθεται και παγώνω. Με το που τελειώνει το τραγούδι μου κατεβαίνω κάτω και του κάνω μια τεράστια αγκαλιά..Ανταποκρίθηκε παρόλο που ήταν λίγο διστακτικός με τις αγκαλιές (είχε ένα θέμα με τις αγκαλιές), εγώ ως ιδιαίτερα διαχυτική επειδή τον λάτρευα, ήθελα να τον αγκαλιάζω και να τον φιλάω και εκείνος έλεγε εκείνη την υπέροχη κουβέντα «Σιγά, σιγά…» που χρησιμοποιούσε και ο Νίκος Γκάτσος.

Αυτή την κουβέντα την έλεγε όταν πιεζόταν αλλά επειδή ήτανε πολύ καλή η ψυχή του δεν ήθελε να σε αποθαρρύνει από την αγκαλιά. Έτσι ξεκίνησε η συμπάθεια του για μένα και ο έρωτας μου για εκείνον, διότι όποιοι τον γνωρίσαμε και προσωπικά δεν γινότανε να μην ερωτευτείς αυτόν τον άνθρωπο, το μεγαλείο της τέχνης του και του ταλέντου που συνοδευόταν και από το αντίστοιχο κομμάτι της προσωπικότητας και της ψυχής του.

Έτσι ξεκίνησε η φιλία μας, τον έπαιρνα τηλέφωνο, βγαίναμε, ερχόταν σπίτι μου και όλο αυτό γινόταν αυθόρμητα τελείως και από τις δυο πλευρές. Για πολύ καιρό στις φιλικές μας συναντήσεις σπίτι μου, οι κουβέντες δεν είχαν καμία σχέση γύρω από επαγγελματικά θέματα ,για δίσκους, για συνεργασία, όλες οι κουβέντες μας ήταν τελείως προσωπικές..Ήταν αυτό το μεγαλείο που έχουν όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι, αυτό το δώρο και την ευλογία, αυτό φως που έχουν, που θέλεις να βρίσκεσαι δίπλα τους να τους ακούς και να μαθαίνεις. Πιο πολύ με ρωτούσε για μένα και ήθελε να κάνω πολλά παραπάνω πράγματα στη ζωή μου.

Τα δώρα της συνεργασίας:

Ώσπου σε κάποια στιγμή σε ένα αφιέρωμα για τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα  στην εκπομπή «Στην υγεία μας» του Σπύρου Παπαδόπουλου, όπου φυσικά ήτανε και ο Μάνος καλεσμένος ως ένας από τους σημαντικότερους του συνεργάτες, ήρθε κοντά μου και μου είπε γλυκά: «Θα ήθελα να σου δώσω κάποια τραγούδια», εγώ εκείνη τη στιγμή από την συναισθηματική μου φόρτιση κόντεψα να πεθάνω. Και αυτό άρχισε να γίνεται πραγματικότητα.

Στον πρώτο μου δίσκο με τίτλο «Σαν προσευχή στην πιο βαθειά εμπιστοσύνη», ο τίτλος είναι από δικό του τραγούδι, το οποίο δεν μπόρεσε να μπει στον πρώτο δίσκο, μπήκε στον δεύτερο. Στον συγκεκριμένο δίσκο τα δυο τραγούδια του αγαπημένου Μάνου ήταν το «Μου φθάνει ένα παράθυρο» οι στίχοι δικοί του και η μουσική του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη σε ένα ντουέτο με τον Μίλτο Πασχαλίδη. Το δεύτερο τραγούδι έχει τον τίτλο η «Ανάμνηση» στίχοι δικοί του και η μουσική του Αντώνη Μιτζέλου. Θα ήθελα κάπου εδώ να κάνω μια αναφορά για το δέσιμο μου με τον Μίλτο. Επειδή τον γνωρίζω πολλά χρόνια, ήθελε οπωσδήποτε να κάνω δισκογραφία και μου το ζήταγε πάντα. Όταν με έβλεπε μου έλεγε :«Έλα ξεκίνησε επιτέλους, κάντο!»

Οπότε δεν γινόταν στον πρώτο προσωπικό δίσκο να μην είναι εκεί. Ο αγαπημένος Μάνος χάρηκε και συγκινήθηκε πολύ όταν έμαθε ότι θα το τραγουδήσουμε μαζί, όταν το άκουσε είπε τα καλύτερα και όσα χρόνια τον ξέρω δεν έχω ακούσει ποτέ από το στόμα του να πει άσχημα λόγια για κανέναν.

(Η φωτογραφία είναι από την ηχογράφηση του δίσκου «Κλείσε τα σκούρα»)

Το δεύτερο μεγάλο δώρο και το πιο όμορφο Κυριακάτικο ξύπνημα της ζωής με τηλεφώνημα του, ήταν η πρόταση της συνεργασίας μαζί του, στο δεύτερο προσωπικό μου δίσκο με τίτλο «Κλείσε τα σκούρα», όπου και εδώ ο τίτλος είναι από δικό του τραγούδι. Πέντε τραγούδια σαν διαμάντι οι στίχοι του σε μουσική του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη. Οι τίτλοι των τραγουδιών είναι οι εξής: «Ζητώ απ’ τους αμαρτωλούς», «Κλείσε τα σκούρα», «Σε φώναξα», «Ας αγαπιόμαστε κρυφά» και το «Ό,τι και αν συμβεί». Μέσα στο δίσκο το τελευταίο τραγούδι είναι επίσης της σπουδαίας φίλης και ποιήτριας Κατερίνας Αγγελάκη- Ρουκ με τίτλο «Η ευλογία της έλλειψης» ενώ την μουσική έγραψα η ίδια. Ας μου επιτρέψεις κάπου εδώ να ενώσω την αγάπη μου για τους δύο αυτούς, τους σπουδαίους ανθρώπους. Νιώθω να είναι σαν δίδυμοι ως προσωπικότητες, είμαι και με τους δυο ισότιμα, ισάξια δεμένη με τις ψυχές τους. Ό,τι γράφουν το νιώθουν. Αυτό έτυχε να μου συμβαίνει και με τους δυο αυθόρμητα. Έχουν μια ομοιότητα και σαν προσωπικότητες και σαν ψυχές στη συγγραφή τους.

Ο Μάνος Ελευθερίου είναι πολύ «Μεγάλος», γιατί είναι πολύ μεγάλο το ταλέντο του. Ξέρεις Ελένη μου, όλοι αυτοί οι «Μεγάλοι» άνθρωποι γράφουν πράγματα που μπορεί να μην έχουν ζήσει αλλά τα λένε με έναν  τρόπο σαν να τα γνωρίζουνε προσωπικά και μπορούν να τα καταθέτουν αυτό είναι το ύψιστο ταλέντο! Ο Μάνος νομίζω ότι είναι ο σύγχρονος Γκάτσος.

Έχει γράψει τόσα σπουδαία τραγούδια. Όπως π.χ. τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας τα «Παραπονεμένα λόγια», κάθε τραγουδιστής θα ονειρευότανε να το τραγουδήσει. Και το κάνει, είτε μόνος του κάθε μέρα, είτε σε μια παράσταση του. Είναι ένα από τα πιο επίκαιρα τραγούδια στο ελληνικό μουσικό στερέωμα, ότι και να πούμε δεν μπορεί να περιγράψει το Όλον του Μάνου Ελευθερίου, είναι πολύ προφητικός.»

 

Τρίτο μέρος: Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είναι στην τηλεφωνική μας γραμμή:

«Ελένη απόψε θα σου πω τι με έχει σημαδέψει βαθύτατα από  τον Μάνο. Καταρχήν το ότι ήταν ένας πολύ κοντινός μας άνθρωπος για μένα ,για την γυναίκα μου, για την οικογένεια μας. Μου άλλαξε σε πολλά σημεία τον τρόπο που σκέφτομαι, σε σχέση με τη μουσική, σε σχέση με την τέχνη, τον τρόπο πως πρέπει να γίνονται κάποια πράγματα.

Ήταν τόσο καλός άνθρωπος που το να βρίσκεσαι μαζί με τον Μάνο «κέρδιζες», δεν υπήρχε περίπτωση για κάτι άλλο. Με πλήρη συναίσθηση Ελένη έχω να σου πω ότι κανείς άνθρωπος, πιθανόν να ξέρει τι έχει κάνει στη ζωή του για όλο τον υπόλοιπο κόσμο και ’γω τα μαθαίνω σιγά, σιγά. Δεν τα έλεγε και ποτέ, δεν τον ενδιέφερε, απλώς ήξερα ότι ζούσε κόσμος και κοσμάκης από τον Μάνο, το ξέρω προσωπικά.

Ήταν ένας αγιασμένος άνθρωπος, ένας σοφός άνθρωπος..Αυτό που φαίνεται σαν σκιά με το τραγιασκάκι , είναι το πιο χαρακτηριστικό πράγμα που είδα στον Μάνο αυτές τις μέρες. Μου έδωσε κάποια δύσκολα πράγματα που ξεφεύγουν από τον όρο τραγούδι, το κάθε ένα ήταν σαν μια σονάτα ξεχωριστή, μου έμαθε το να μην με ενδιαφέρει αν θα γίνει κάτι από επιτυχία.

Κάναμε κάτι περίεργα τραγούδια, ας πούμε αυτό για τον Κάφκα που είναι δέκα λεπτά.

Και με ρώτησε «Αυτό το τραγούδι θα το πιάσεις στα χέρια σου;» Είχε μια τρομακτική αγωνία και του είπα ναι θα το πιάσω, το κουβεντιάσαμε πολλές ώρες και μετά όταν το άκουσε και του άρεσε πολύ , ένιωσα μια τεράστια ανακούφιση. Έτσι δημιουργήθηκε η αφορμή για τον δίσκο «Μια τρύπα στον καιρό κύριε Μάνο». Μου έδειξε έναν καινούργιο τρόπο για να σκέφτομαι και να γράφω τραγούδια, μου έφυγε μαζί του η επιθυμία για επιτυχία, για να κάνω σουξέ, τώρα απλά θέλω να κάνω τραγούδια που μου αρέσουν και είναι εκείνος ο άνθρωπος που μου έδωσε αυτή τη δυνατότητα. Χωρίς να θέλω να μειώσω, ειλικρινά στο λέω, όλα τα άλλα παιδιά που έχω συνεργαστεί και τους ευχαριστώ πολύ όλους, ήταν όλοι εξαιρετικοί και ο Ισαάκ και η Λίνα κ.λ.π.

Όπως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την υστεροφημία του Μάνου και ότι και να κάνουμε όλοι μας μπροστά στην υστεροφημία του Μάνου είναι πολύ λίγο, η οποία είναι τεράστια τα τραγούδια του μιλάνε από μόνα τους, είναι πάνω από 500 τραγούδια, από τα οποία δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις.

Αυτό που με θλίβει πραγματικά και όσους ήμασταν πολύ κοντά του είναι ότι σιγά, σιγά φεύγουν αυτοί οι εξαιρετικοί άνθρωποι παλαιάς κοπής, που πραγματικά άξιζαν και ήταν από μια άλλη εποχή και μένει ένα απίστευτο καρακατσουλιό το οποίο λυμαίνεται το σύμπαν και αυτό, είναι το πράγμα που είναι το θλιβερό. Φεύγουν αυτοί οι άνθρωποι σαν το Μάνο μας, κατάλαβες τι γίνεται; Και είναι νομοτελειακό αυτό δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, δυστυχώς. Ευχαριστώ πολύ για το κάλεσμα»

Ο Μάνος Ελευθερίου είναι εδώ, δίπλα μας σε κάθε συναίσθημα, να φωτίζει και να ενδυναμώνει τη ζωή μας, να μας κάνει καλύτερους.

Εδώ μπορείτε να ακούσετε live ολόκληρη την συνέντευξη και τα τραγούδια του αγαπημένου μας Ποιητή με ένα κλίκ επάνω  στην ημερομηνία που ακολουθεί:

  • 2
  • 1 day ago

1:49:36

https://www.athina984.gr/2018/06/05/pick-up/

 

 

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΑΘΗΝΑ +
spot_img

Συμβαίνει στην Αθήνα