“Άλλο αποκέντρωση εξουσιών και άλλο χαλαρή Ομοσπονδία», τόνισε ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, παρουσιάζοντας την πρότασή του για αλλαγές στο πλαίσιο επίλυσης του Κυπριακού.
Ο κ.Αναστασιάδης σημείωσε ότι “η μεγαλύτερη διοικητική αυτονομία δημιουργεί το αίσθημα ασφάλειας στους Τουρκοκύπριους, αφαιρεί την εμμονή σε θετική ψήφο σε όλες τις αποφάσεις, αλλά και αναιρεί και τα προσχήματα της Τουρκίας για τη διατήρηση εγγυητικών και επεμβατικών δικαιωμάτων για προστασία των Τουρκοκυπρίων από αυθαίρετες αποφάσεις των Ελληνοκυπρίων”
Την ίδια ώρα, πρόσθεσε, «απαντά στις ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων για τη λειτουργικότητα και βιωσιμότητα του Κράτους, αντιμετωπίζοντας το αίσθημα ανασφάλειας από τον κίνδυνο κατάρρευσης της νέας κατάστασης πραγμάτων».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σημείωσε ότι ανάλογη πρόταση είχε υποβάλει στο Εθνικό Συμβούλιο τον Απρίλιο του 2010.
Στην ομιλία του, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης υπενθύμισε ότι από τον Φεβρουάριο του 1977 «δεχθήκαμε ένα επώδυνο, αλλά ιστορικό συμβιβασμό, βάσει του οποίου το μελλοντικό καθεστώς του Κυπριακού κράτους θα μετεξελιχθεί σε διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία».
Από τότε όπως, σημείωσε «και οι έξι προκάτοχοι μου κατέβαλαν άοκνες προσπάθειες προκειμένου να οδηγηθούμε σε μια λύση που, χωρίς να παραγνωρίζει τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων, θα διασφάλιζε και τις εύλογες προσδοκίες των Ελληνοκυπρίων επιδιώκοντας μια λύση, πρώτον, με ισχυρή κεντρική Κυβέρνηση για τη διασφάλιση της ενότητας του Κράτους, λαού, οικονομίας και θεσμών».
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είπε ότι οι όποιες προσπάθειες απέτυχαν όχι ως αποτέλεσμα της έλλειψης βούλησης, αλλά ως αποτέλεσμα της τουρκικής αδιαλλαξίας. Αποκορύφωμα των προσπαθειών, είπε, ήταν το δημοψήφισμα του 2004, όπου ο λαός απέρριψε το προτεινόμενο σχέδιο με 76% λόγω εντόνων ανησυχιών που προκαλούσαν πρόνοιες του.
Έκτοτε, συνέχισε, ακολούθησε σειρά κύκλου συνομιλιών και με μετριοπαθείς Τουρκοκύπριους πολιτικούς, όπως ο κ. Ταλάτ ή σήμερα ο κ. Ακκιντζί.
Δυστυχώς, ανέφερε, λόγω της αδιαλλαξίας της τουρκικής πλευράς και η δεύτερη Σύνοδος για την Κύπρο στο Κραν Μοντανά δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα και τούτο πάλι λόγω της αδιαλλαξίας ή και της έλλειψης ορθής προετοιμασίας.
«Ύστερα από σοβαρό προβληματισμό και προς εξάλειψη των ανησυχιών και των δύο κοινοτήτων», ανέφερε, «αλλά και της επίτευξης μιας λειτουργικής και βιώσιμης λύσης, υπέβαλα στο Εθνικό Συμβούλιο σαν τροφή προς σκέψη την αποκέντρωση, και θέλω να το τονίσω, την αποκέντρωση όσων εξουσιών αφορούν την καθ’ ημέραν ζωή των πολιτών ή και όσων άλλων δεν θα επέτρεπαν την αμφισβήτηση:
(α) Της μιας και μόνης διεθνούς προσωπικότητας, κυριαρχίας και ιθαγένειας του Κράτους.
(β) Της ενότητας εδάφους, λαού, οικονομίας και φυσικού πλούτου.
(γ) Της άμυνας και ασφάλειας, αλλά και φύλαξης των συνόρων του Ομοσπονδιακού Κράτους.
(δ) Την αποκλειστική και αποτελεσματική εκπροσώπηση και συμμετοχή του Ομοσπονδιακού Κράτους στην Ε.Ε., τον ΟΗΕ και τους λοιπούς διεθνείς οργανισμούς.
(ε) Και τις όποιες άλλες εξουσίες κριθούν ως απολύτως αναγκαίες.
Στο σημείο αυτό, ο κ.Αναστασιάδης υπογράμμισε ότι : «Άλλο αποκέντρωση εξουσιών και άλλο χαλαρή Ομοσπονδία που παραπέμπει σε άλλα συστήματα διακυβέρνησης».
Ανέφερε ότι η πρότασή του αποσκοπεί στη μεγαλύτερη διοικητική αυτονομία των δύο πολιτειών, κάτω από τους όρους που έχουν προαναφερθεί, με εξισορροπιστικό αντιστάθμισμα την θετική ψήφο των Τουρκοκυπρίων να ασκείται μόνο εκεί και όπου η όποια απόφαση εκτελεστικού οργάνου μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα ζωτικά συμφέροντα της τουρκοκυπριακής κοινότητας και με δεδομένο ότι θα θεσμοθετηθεί και αποτελεσματικός μηχανισμός επίλυσης τυχόν αναφυομένων διαφορών.
Κάλεσε τέλος «τους ηγέτες των πολιτικών δυνάμεων, μέσα από διάλογο, να συνδιαμορφώσουν κοινές θέσεις που θα επιτρέψουν να έναν νέο κύκλο συνομιλιών για μια αποδεχτή και από τις δύο κοινότητες λύση.
