back to top
17.4 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

17.4 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Τι σημαίνει για την Ευρώπη μία Δημοκρατική Βουλή των Αντιπροσώπων

Διαβάστε επίσης

του Τάισον Μπάρκερ  στο POLITICO  

 Καθώς οι  ενδιάμεσες εκλογές κατάφεραν να διασπάσουν τον απόλυτο Ρεπουμπλικανικό έλεγχο στην Ουάσιγκτον, οι παρατηρητές έχουν ήδη αρχίσει να συζητούν τις επιπτώσεις των εξελίξεων στους τομείς της υγειονομικής περίθαλψης στην ασφάλεια των συνόρων και τον προϋπολογισμό. 

Όμως οι ενδιάμεσες εκλογές σήμαναν αλλαγές και για την Ευρώπη. Μια επανεξισορρόπηση της πολιτικής στην Ουάσιγκτον φέρνει νέες προοπτικές -και νέες ευκαιρίες- για τις σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και της κεντρικής Ευρώπης, σχέσεις οι οποίες υπέφεραν ιδιαίτερα τη περασμένη διετία,  καθώς ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και οι Ρεπουμπλικανοί στο Κογκρέσο συνενώθηκαν στην επίδειξη μιας στάσης που κυμάνθηκε μεταξύ αδιαφορίας και εχθρότητας. 

Τώρα που οι  Δημοκρατικοί ανέλαβαν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν τις εξουσίες των κλητεύσεων σε ακρόαση και τις  εξουσίες ελέγχου ώστε να συνδέσουν τα επιμέρους στοιχεία των ερευνών για την ρωσική εμπλοκή σε εκλογικές διαδικασίες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Η έρευνα του ειδικού ανακριτή Robert Mueller θα παράσχει ευκαιρία στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής να δέσουν τα διαφορετικά υποθέματα της υπόθεσης.   

Οι Δημοκρατικοί στην Επιτροπή Εσωτερικής Ασφάλειας και στην Επιτροπή  των Υπηρεσιών Πληροφοριών έχουν προετοιμασθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι έτοιμοι να αναλάβουν δράση με μια σειρά ιδεών στις περισσότερες των οποίων αντικατοπτρίζεται η σχολαστική διερεύνηση του θέματος για τον υβριδικό ηλεκτρονικό πόλεμο της Ρωσίας κατά των ΗΠΑ  και της Ευρώπης, όπως καταγράφεται στην έκθεση που εκπόνησαν οι Δημοκρατικοί στην Γερουσία.  

Οι Δημοκρατικοί είναι επίσης πιθανό να προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν τη δημοσιονομική τους εξουσία  για να στρέψουν την κεντρική διοίκηση υπέρ των στόχων στους οποίους συμφώνησαν οι ΗΠΑ με τη συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα και κυρίως για να  ενθαρρύνουν τη χρήση καθαρής ενέργειας. Θα είναι ένας σκληρός αγώνας πιθανότατα με επικεφαλής τη Νάνσυ Πελόζι  ως ομιλήτρια και την προοδευτική της ομάδα της από βουλευτές που είναι αποφασισμένοι να οδηγήσουν τις ΗΠΑ προς την κατεύθυνση μεγαλύτερης δράσης για το κλίμα,  εξέλιξη πολύ ευχάριστη για  πολλούς την Ευρώπη.  

Ο Δημοκρατικός έλεγχος θα αλλάξει έντονα το περιβάλλον για τους  παρατηρητές των ευρωπαϊκών  εξελίξεων στο Καπιτώλιο. Τα τελευταία έξι χρόνια, το αρμόδιο σώμα της Βουλής των Αντιπροσώπων που ασχολείται με την Ευρώπη ήταν απομονωμένο. Ο  ρεπουμπλικανός πρόεδρος του Ντάνα Ροραμπέτσερ δεν επανεξελέγηΓνωστός για την λατρεία του προς τον Βλάντιμιρ Πούτιν ο Ροραμπέτσερτ δεν έχασε το χρόνο του στο πηδάλιο της ευρωπαϊκής υποεπιτροπής προσπαθώντας να στηρίξει της ευρωπαϊκή  ολοκλήρωση και να ελέγξει την ρωσική πολιτική. Ήταν τόσο φιλική η στάση του προς την Μόσχα και εχθρική προς την  ΕΕ που πολλοί είπαν δημοσίως ότι  βρίσκεται στην μισθοδοσία του Κρεμλίνου. 

Ενώ ο Rohrabacher επέτρεψε την διατύπωση ερωτημάτων για την οπισθοδρόμηση της Δημοκρατίας στην Τουρκία, ουσιαστικά εμπόδισε τη συζήτηση στην Βουλή των Αντιπροσώπων για ορισμένα από τα κορυφαία  ζητήματα που επηρεάζουν τη σχέση ΗΠΑ-Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων  

του αυταρχισμού της Ρωσίας,  

της διαφθοράς και της προσάρτησης της Κριμαίας, 

του πόλεμου που σιγοβράζει στην περιοχή Donbas της Ουκρανίας 

την οπισθοχώρηση της δημοκρατίας στην Ουγγαρία και την Πολωνία 

την ένταξη  της πΓΔΜ στην ΕΕ  

την διεύρυνση του ΝΑΤΟ στο Μαυροβούνιο του Brexit, και ένα πλήθος άλλων θεμάτων κρίσιμων  για τις διμερείς σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ, θεμάτων όπως η  κρίση της ευρωζώνης, η  διατλαντική εταιρική σχέση για τις συναλλαγές και τις επενδύσεις. 

Η επιστροφή του Σώματος στον δημοκρατικό έλεγχο θα επανακινήσει τις λειτουργίες της Υποεπιτροπής που ασχολείται με την Ευρώπη και τις διατλαντικές σχέσεις και η οποία ήταν σε απραξία από το 2012. Αυτό σημαίνει περισσότερη δραστηριότητα, μεγαλύτερη εστίαση στην κεντρική Ευρώπη, μεγαλύτερη υποστήριξη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ισχυρότερη κριτική εναντίον της διαφθοράς και του αυταρχισμού, εναντίον ηγετών, όπως ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν, ο Πούτιν και ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, για παράδειγμα, τι θα συμβεί εάν ενταθούν οι έρευνες για τις ακριβείς συνθήκες εκδίωξης από την Ουγγαρία, του  Πανεπιστημίου Κεντρικής Ευρώπης. 

Εκτός από την ενίσχυση της Υποεπιτροπής για την Ευρώπη, αναμένεται να  ενισχυθεί δραματικά και το ενδιαφέρον την κορυφαίας Επιτροπής Εξωτερικών  Υποθέσεων της Βουλής για  τη Ρωσία και τα Βαλκάνια. Για τη Ρωσία είναι προφανής ο λόγος. Αλλά τα Βαλκάνια όχι τόσο. Δεν είναι μόνο λόγω της νέας γεωπολιτικής σημασίας της περιοχής, αλλά και λόγω του προσωπικού ενδιαφέροντος που επιδεικνύει  ο προαλειφόμενος για την Προεδρία της Επιτροπής βουλευτής Νέας Υόρκης Δημοκρατικός Ελιον Ενγκελ ο οποίος  έχει θέσει ως αποστολή του να εκπροσωπεί τα αιτήματα των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου στο Καπιτώλιο, ενώ υπήρξε και διαμεσολαβητής των ΗΠΑ στο Μαυροβούνιο, τη Μακεδονία και τη Βοσνία. 

Η Δημοκρατική Βουλή των Αντιπροσώπων θα φέρει νέα ενέργεια στον τρόπο με τον οποίο τα μέλη της δημιουργούν δεσμούς με τα ευρωπαϊκά κράτη και τις κοινότητες. Αναμένουμε την ίδια προσοχή στα ζητήματα της διασποράς. Οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι, οι Πολωνοί, οι Ιταλοί, οι Ιρλανδοί, οι Αρμένιοι και άλλοι έχουν ισχυρές ομάδες πίεσης που εργάζονται για τα πάντα, από τις απαλλαγές στην υποχρέωση θεώρησης βίζας έως τη χρηματοδότηση προγραμμάτων ανταλλαγών. Αυτό δεν θα αλλάξει. 

Ωστόσο,  η απερχομένη Ρεπουμπλικανική ηγεσία της Βουλής έκλεινε τα μάτια  σε ένα νέο είδος εισβολής πρακτόρων, πολλών και από Ευρωπαϊκά κράτη,  που προσπαθούν να επιβάλουν τα ίδια συμφέροντα στο Κογκρέσο. Πρόκειται για ένα νέο σκοτεινό δίκτυο επιρροής που λειτουργεί με τον χρηματισμό από τις ξένες κυβερνήσεις σε ιδρύματα που έχουν καταχωρηθεί στις Η.Π.Α. μέσω εταιρειών λόμπι οι οποίες διευθύνονται από πρώην μέλη του Κογκρέσου και ενισχύουν τα ταμεία επανεκλογής άλλων μελών εν ενεργεία .  

Οι ευρωπαϊκές χώρες που ασκούν αυτό το είδος χρηματοδότησης εκστρατειών περιλαμβάνουν μέλη της ΕΕ μεταξύ των τάξεών τους. Είναι αυτοί που έχουν το λιγότερο σεβασμό για το κράτος δικαίου, την κοινοβουλευτική ανεξαρτησία και τη σημασία των κανόνων στην δημοκρατική κοινωνία. Στην πραγματικότητα, εξάγουν τη συμπεριφορά που ασκούν στο σπίτι στην Washington DC. 

Η δημοκρατική πλειοψηφία  προωθεί  την υπόσχεσή της να πατάξει τη διαφθορά και την ξένη εμπλοκή στην πολιτική των ΗΠΑ. Ενώ η ικανότητά της να παρακολουθεί και να ελέγχει τις αποφάσεις του Λευκού Οίκου  περιορίζεται στην κλήτευση ακροάσεων, στις εξουσίες έρευνας και στον προϋπολογισμό, η ικανότητά της να αστυνομεύει τους συναδέλφους βουλευτές φτάνει πολύ πέρα από αυτό. Η επιτροπή κανόνων έχει εκτεταμένη εξουσία για τον έλεγχο, τη μομφή, την επιβολή προστίμων και την επιβολή κυρώσεων στα μέλη του Σώματος. 

Με τον έλεγχο των Δημοκρατικών η Βουλή των Αντιπροσώπων  μπορεί να ευθυγραμμιστεί με μια πιο φιλελεύθερη στάση σε συνεργασία με την πιο εξωστρεφή και διεθνιστική Γερουσία. Παράδειγμα αποτελεί η διακομματική  ομάδα των Γερουσιαστών, που προωθεί σχέδιο νόμου, το οποίο θα επιβάλει κυρώσεις όταν διαπιστωθεί εμπλοκή ξένων χωρών σε εκλογική διαδικασία, καθώς και νομοθεσία που θα δεσμεύει τον Προέδρο εάν επιχειρήσει  αποχώρηση των ΗΠΑ από διεθνή συνθήκη σαν και αυτή του ΝΑΤΟ.  Θα μπορούσε λοιπόν στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται κάποιος να φαντασθεί μια Δημοκρατική Βουλή και μια διακομματική συμμαχία μέσα στη Γερουσία  που να  προωθεί νομοθεσία με την οποία να απαιτείται η έγκριση από το Κογκρέσο για απόσυρση από συνθήκες όπως η Συνθήκη της Ουάσιγκτον που ίδρυσε το ΝΑΤΟ,  η συνθήκη περιορισμού των πυρηνικών όπλων INF ή τη συνθήκη αφοπλισμού  START. 

Οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ  έδωσαν ένα μήνυμα περισσοτέρων της μιας ερμηνειών, ένα μήνυμα που αντικατοπτρίζει την πολιτική πόλωση στην οποία έχει περιέλθει η πολιτική στις Η.Π.Α. Δεν  οδήγησε σε ήττα τον Τραμπ, δεν επέτρεψε τον έλεγχο της Γερουσίας από το Δημοκρατικό Κόμμα όπως πολλοί στην Ευρώπη είχαν ελπίσει. Δημιουργεί όμως τις συνθήκες για επανεκκίνηση του ενδιαφέροντος της Ουάσιγκτον για την Ευρώπη. Το ερώτημα είναι αν και οι δύο πλευρές του Ατλαντικού κατανοήσουν τη νέα ευκαιρία.  

Ο Tyson Barker, είναι διευθυντής προγράμματος και συνεργάτης του Aspen Institute Germany, είναι πρώην σύμβουλος αρμόδιος για  θέματα Ευρωπαϊκών και Ευρωασιατικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. 

 Τι σημαίνει το εκλογικό αποτέλεσμα για τα ερχόμενα δύο χρόνια στο Κογκρέσο 

Οι Δημοκρατικοί πήραν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ διατήρησαν τον έλεγχο της Γερουσίας στις ενδιάμεσες εκλογές που έγιναν φέτος στις ΗΠΑ. 

Τί σημαίνει το αποτέλεσμα αυτό; Η κυβέρνηση θα μπορεί πλέον να περνάει νόμους ή θα αντιμετωπίζει αδιέξοδο και θα επιδεινωθεί ο κομματισμός; Θα έρθουν στο φως οι φορολογικές δηλώσεις του προέδρου Τραμπ; Με τη νίκη των Δημοκρατικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων θα καταστεί περισσότερο πιθανή μια πρόταση μομφής κατά του προέδρου; Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι καλό ή κακό για την οικονομία; 

Έρευνες και πρόταση μομφής 

Το Σύνταγμα των ΗΠΑ έχει μοιράσει τις αρμοδιότητες μεταξύ των δύο σωμάτων του Κογκρέσου. Η Βουλή των Αντιπροσώπων μπορεί να προχωρήσει σε μια πρόταση μομφής κατά του προέδρου, αλλά αυτό αφορά μόνον την αρχή της διαδικασίας. Η πραγματική “δίκη” γίνεται στη Γερουσία. 

Μερικοί Δημοκρατικοί προτείνουν να αρχίσει μια διαδικασία αποπομπής, αλλά τα ηγετικά στελέχη του κόμματος παρουσιάζονται πιο επιφυλακτικά. Τουλάχιστον όμως, η απόκτηση του ελέγχου των Επιτροπών της Βουλής των Αντιπροσώπων θα δώσει στους Δημοκρατικούς εξουσία για τη διεξαγωγή ερευνών και θα τους επιτρέψει να καλέσουν μάρτυρες και να κατασχέσουν έγγραφα. 

Σε αυτές μπορεί να περιληφθούν ευαίσθητα θέματα, όπως οι φορολογικές δηλώσεις του Τραμπ, θέματα χρηματοδότησης των προεκλογικών εκστρατειών, κατηγορίες για διαφθορά σε κυβερνητικές υπηρεσίες και αυτό μιας ρωσικής ανάμειξης στις προεδρικές εκλογές του 2016. 

Η Νάνσι Πελόζι, η ηγέτης των Δημοκρατικών στην Βουλή των Αντιπροσώπων, έχει δεσμευτεί να αποκαταστήσει τον έλεγχο και τις ισορροπίες με τον Λευκό Οίκο. 

Οι Δημοκρατικοί έχουν επίσης αφήσει να εννοηθεί ότι περιμένουν να δουν τι θα κάνει ο ειδικός ανακριτής Ρόμπερτ Μάλερ με τη δική του έρευνα για ρωσική ανάμειξη και αν σε αυτή θα αναφέρεται εμμέσως ο Τραμπ. 

Συνεργασία 

Η λέξη “biparisanship“, διακομματισμός, ακούγεται συχνά στην Ουάσινγκτον και είθισται να σημαίνει την ικανότητα των δύο κυρίων κομμάτων να βρίσκουν πραγματικά τρόπους να συνεργαστούν. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει κλισέ για τους αναλυτές και τους πολιτικούς να θρηνούν τον θάνατο του διακομματισμού, διαμαρτυρόμενοι με πικρία ότι οι νομοθέτες έχουν σταματήσει να προσπαθούν να προσεγγίσουν την άλλη πλευρά. 

Η διαίρεση του Κογκρέσου θα μπορούσε υπό ιδανικές συνθήκες να αποτελέσει μια ευκαιρία για τα κόμματα για να συνεργαστούν και να βρουν κοινό έδαφος συνεννόησης. Για παράδειγμα υπάρχουν σημεία σύγκλισης μεταξύ του Τραμπ και των Δημοκρατικών σε θέματα, όπως η μείωση του κόστους των φαρμάκων και η επένδυση στις υποδομές της χώρας, κάτι το οποίο ο πρόεδρος δεν ξεκίνησε κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ετών της θητείας του, παρότι αποτελούσε βασική προεκλογική του δέσμευση. 

Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των ενδιάμεσων εκλογών, υψηλόβαθμα στελέχη των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων δήλωσαν ότι θα αγωνιστούν για να συνεργαστούν. Ωστόσο η διαίρεση στις ΗΠΑ και ο πολωτικός χαρακτήρας του ιδίου του Τραμπ θα μπορούσαν να αποκλείσουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα. 

Αποκλεισμός 

Στην απλούστερη περίπτωση, οι Δημοκρατικοί στη Βουλή των Αντιπροσώπων θα μπορούν να αποκλείουν τα νομοθετήματα στα οποία αντιτίθενται μπλοκάροντάς τα εν τη γενέσει τους. Ωστόσο το θέμα αυτό είναι πιο περίπλοκο. 

Αν οι Δημοκρατικοί επιδιώξουν να εγείρουν εμπόδια στον πρόεδρο, ο Τραμπ θα μπορούσε εν δυνάμει να το χρησιμοποιήσει αυτό ως όπλο εναντίον του Δημοκρατικού Κόμματος, επιρρίπτοντας σε αυτούς την ευθύνη για οποιαδήποτε αποτυχία του για την θέσπιση νόμων πάνω σε κρίσιμα ζητήματα στην πορεία για τις προεδρικές εκλογές του 2020. 

Η απάντηση στο αν αυτό θα λειτουργήσει ως προεκλογική στρατηγική είναι ένα άλλο ζήτημα, αλλά οι ψηφοφόροι τείνουν να μισούν τα αδιέξοδα και να θέλουν αποτελέσματα από το Κογκρέσο για θέματα που επηρεάζουν την καθημερινότητά τους και μπορεί να τιμωρήσουν αυτούς που θα θεωρούνταν υπεύθυνοι για μια αντιπαράθεση στο Καπιτώλιο στις επόμενες εκλογές. 

Επίσης, οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να ψηφίζουν ομαδικά στην Βουλή των Αντιπροσώπων, κάτι που μπορεί να είναι περίπλοκο σε συγκεκριμένα θέματα, στα οποία πιο συντηρητικά ή από την ύπαιθρο μέλη του κόμματος μπορεί να μην συμφωνούν με πιο φιλελεύθερα μέλη του από τις μεγαλουπόλεις. 

Εναλλακτικές 

Ο Τραμπ έχει ήδη δείξει ότι είναι οπαδός των προεδρικών διαταγμάτων. Οι Ρεπουμπλικάνοι επέκριναν δριμύτατα τη χρήση τους από τον προκάτοχό του στον Λευκό Οίκο Μπαράκ Ομπάμα όταν αυτοί ήλεγχαν το Κογκρέσο, αλλά στην πολιτική, τα πράγματα αλλάζουν ανάλογα με τις συνθήκες. Τα προεδρικά διατάγματα έχουν τους περιορισμούς τους και ενέχουν τον κίνδυνο να ανατραπούν από τον επόμενο πρόεδρο. Επιπλέον η συνταγματικότητα της ανάληψης από την εκτελεστική εξουσία του ρόλου της νομοθετικής εξουσίας αμφισβητείται και τα διατάγματα μπορεί να καταλήξουν στα δικαστήρια. 

Οικονομία 

Οι αγορές πόνταραν πολύ σε μια νίκη των Δημοκρατικών στην Βουλή και δείχνουν να μην έχουν πρόβλημα για κάποιον βαθμό αδιεξόδου, αν και με την πάροδο του χρόνου αυτό μπορεί να βαρύνει την εμπιστοσύνη και την ανάπτυξη. Ένα σημαντικό θέμα που θα πρέπει να προσεχτεί είναι αν τα δύο κόμματα μπορούν να βρουν τρόπο να συνεργαστούν σε ζητήματα όπως οι υποδομές και η φορολογική μεταρρύθμιση. 

Επίσης, ο Τραμπ ξεκίνησε έναν εμπορικό πόλεμο με εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ, τις συνέπειες του οποίου έχουν αρχίσει ήδη να αισθάνονται οι αγρότες και οι κατασκευαστές. Μολονότι η ρητορική του Τραμπ για το εμπόριο, ο οποίος ζητεί οι άλλες χώρες να αντιμετωπίζουν πιο δίκαια τις ΗΠΑ, βρίσκει πρόσφορο έδαφος, η υπομονή εξαντλείται όταν πλήττονται τα κέρδη.  

 Πρώτο μέλημα των Δημοκρατικών στη νέα Βουλή θα είναι να δέσουν την υπόθεση της ρωσικής εμπλοκής. Με αυτή την προοπτική συνδέεται ο χθεσινός εξαναγκασμός σε παραίτηση του  Υπ. Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Τζεφ Σέσιονς, ο οποίος είχε διορίσει τον ειδικό εισαγγελέα Μιούλερ.  

 Παραιτήθηκε ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Σέσιονς, με απαίτηση Τραμπ 

Την παραίτησή του υπέβαλε ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Τζεφ Σέσιονς, μετά από απαίτηση του προέδρου της χώρας, Ντόναλντ Τραμπ. Η αποχώρηση του υπουργού έρχεται μετά από μήνες αρνητικών σχολίων του αρχηγού του κράτους κατά του υπουργού του, τόσο σε συνεντεύξεις, όσο και μέσω Twitter.  

Στη θέση του κ. Σέσιονς, ως υπηρεσιακό γενικό εισαγγελέα (υπουργό Δικαιοσύνης) ο Ντ. Τραμπ διόρισε τον επιτελάρχη του υπουργείου Δικαιοσύνης, Μάθιου Γουίτακερ. 

Η αποχώρηση Σέσιονς δημιουργεί αβεβαιότητα γύρω από την έρευνα του ειδικού εισαγγελέα Ρόμπερτ Μιούλερ, ο οποίος ερευνά την υπόθεση παρέμβασης της Ρωσίας στις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ το 2016. Ο ίδιος ο Σέσιονς είχε αυτοεξαιρεθεί από την έρευνα, λόγω της συμμετοχής του στην καμπάνια του Τραμπ, ωστόσο ο αντικαταστάτης του θα μπορεί να επιβλέπει κανονικά την έρευνα ως πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου. 

Βουλευτές και γερουσιαστές τόσο των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικανών έχουν προειδοποιήσει τον Τραμπ να μην επιχειρήσει μέσω του διορισμού υπουργού να θέσει προσκόμματα στην έρευνα Μιούλερ.  

Κατά τη διάρκεια της εξέτασης όποιου υποψηφίου επιλέξει ο Τραμπ για τη θέση του υπουργού στη Γερουσία, ο υποψήφιος υπουργός αναμένεται να δεχθεί βροχή ερωτήσεων για το θέμα και για το πώς θα το χειριστεί.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΑΘΗΝΑ +

spot_img

Συμβαίνει στην Αθήνα