Τoυ Βασίλη Πάικου
Δυσκολεύεται κανείς να καταλάβει, γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν λογαριάζει πως ακούγονται, πως προσλαμβάνονται από το ακροατήριό του, και τι αντιδράσεις προκαλούν αυτά που λέει. Δεν μπορούσε, ας πούμε, να αντιληφθεί πως η αναφορά του στον «εξωγήινο του Υμηττού» ήταν της πλάκας έτσι κι αλλιώς; Ή όταν δήλωνε «εξαμηνίτης πολιτικός πρόσφυγας», ότι θα περνούσε με τη μία στην ανεκδοτολογική σφαίρα; Ναι, φαίνεται πως δεν το καταλαβαίνει. Γι αυτό είναι τόσο επιρρεπής στις γκάφες. Έτσι λοιπόν όπου πάρει το μάτι του μπανανόφλουδα πάει και την πατάει, κι όπου δει λούμπα με πολιτικά λασπόνερα πάει και πέφτει μέσα.
«Τον Τσίπρα δεν τον δέχονται πουθενά στην Ευρώπη, είναι ανεπιθύμητος» είπε προ ημερών για τον Πρωθυπουργό. Επίσης μόλις προχθές είπε πως «η ΝΔ έχει μετακινηθεί τολμηρά προς τον χώρο του Κέντρου»… Τα είπε δίχως να λογαριάσει ότι τον ακούν και άνθρωποι με κουκούτσι μυαλό βρ’ αδερφέ, άνθρωποι που ξέρουν, άνθρωποι που καταλαβαίνουν, άνθρωποι που σκέφτονται…
«Τον Τσίπρα δεν τον δέχονται πουθενά στην Ευρώπη» λοιπόν. Όταν σχεδόν το σύνολο της ευρωπαϊκής ελίτ, ανεξαρτήτως πολιτική απόχρωσης μάλιστα (εντάξει πλην Όρμπαν και Βέμπερ…), έχουν από καιρό εξαντλήσει τα όρια του πιο κολακευτικού λεξιλογίου τους, αναφερόμενοι στον Αλέξη Τσίπρα. Όταν είναι ο μοναδικός ευρωπαίος ηγέτης που μετέχει στις συνόδους κορυφής δύο ευρωπαϊκών πολιτικών οικογενειών. Εκτός της δικής του, του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), και ως παρατηρητής επί τιμή σ΄ εκείνη του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΕΣΚ). Όταν όπου βρεθεί, οι τιμές που του επιφυλάσσονται είναι πρωτοφανείς. Υπερβαίνουσες κατά πολύ τα εκ του πρωτοκόλλου προβλεπόμενα. Και όταν μόλις προχθές έγινε ενθουσιωδώς δεκτός στο Βερολίνο, ως ομιλητής στο Συνέδριο του SPD…
«Η ΝΔ έχει τολμηρά μετακινηθεί προς τον χώρο του Κέντρου» ισχυρίστηκε που λέτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όταν διατηρεί τον Άδωνι Γεωργιάδη στην αντιπροεδρία του κόμματός του. Όταν ο Κοινοβουλευτικός του Εκπρόσωπος και τομεάρχης Εσωτερικών της ΝΔ Μάκης Βορίδης θρηνεί για τα ματαιωμένα Χριστούγεννα. Όταν δεν δέχεται κουβέντα για εξορθολογισμό των σχέσεων Πολιτείας-Εκκλησίας. Όταν αποκηρύσσει, ως αριστερές ιδεοληψίες τις συλλογικές συμβάσεις, την μόνιμη και σταθερή δουλειά και το οχτάωρο. Όταν θέτει ως προϋπόθεση την αποδοχή των εργοδοτών για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Όταν αρνείται τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας στην συνταγματική αναθεώρηση.
Όταν συντάσσεται με τις απόψεις της πιο σκληρής ακροδεξιάς ευρωπαϊκής πτέρυγας για το προσφυγικό, προς την κατεύθυνση της Ευρώπης-φρούριο. Όταν δεν συναινεί στην εξασφάλιση των στοιχειωδέστερων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πλαίσιο της ισότητας όλων των πολιτών. Όταν υιοθετεί τις πιο ακραίες εθνικιστικές απόψεις στο Μακεδονικό. Όταν… όταν… όταν… Ή δεν ξέρει λοιπόν τι ακριβώς λέει, ή έχει πολύ κακή γνώμη για το πολιτικό Κέντρο και τις αξίες του. Εκτός κι αν θεωρεί ότι αφού ο ίδιος ηγείται της ΝΔ, κι εφ’ όσον ο ίδιος δηλώνει κεντρώος φιλελεύθερος, αυτό φτάνει και περισσεύει. Ανεξαρτήτως του πολιτικού λόγου που εκπέμπει, ανεξαρτήτως της πολιτικής συμπεριφοράς των συνεργατών του, ανεξαρτήτως των πολιτικών επιλογών του κόμματός του…
Πρόκειται για δύο μόνο από τα πιο πρόσφατα δείγματα Μητσοτάκειας πολιτικής γραφής. Ενδεικτικά πάντως και απολύτως αντιπροσωπευτικά της τάσης του Προέδρου της ΝΔ προς την πολιτική παραδοξολογία. Την παραδοξολογία που βγάζει μάτι και που σε βγάζει από τα ρούχα σου. Τόσο ώστε ν’ αναρωτιέσαι αν όντως τα πιστεύει αυτά που λέει ή μήπως, απλώς, σε θεωρεί ηλίθιο. Και ξέρετε κάτι; Το χειρότερο θα ήταν να τα πιστεύει…
