Τη δέσμευση των υποψηφίων δημάρχων Αθηναίων σε ένα κοινό πρόγραμμα για την αναβάθμιση τοποσήμων της πρωτεύουσας, όπως το Πεδίον του Άρεως, το Πολυτεχνείο, το Ακροπόλ ή το Αττικόν, ζητεί ο Διονύσης Σαββόπουλος, επισημαίνοντας ότι, «αν ζωντανέψει το κέντρο της πόλης θα ζωντανέψει όλη η Αθήνα».
Ο κ. Σαββόπουλος μίλησε στην εκπομπή «Αθήνα Σήμερα» και στη Νόνη Καραγιάννη, με αφορμή τη συμμετοχή του στην αναγέννηση του ιστορικού θεάτρου «Άλσος» και στη διαμόρφωση του προγράμματος.
«Θα πρέπει οι υποψήφιοι δήμαρχοι να δεσμευτούν σε ένα κοινό πρόγραμμα, ούτως ώστε να ξέρει αυτός που τους ψηφίζει πως όποιον και να ψηφίσει, δυο τρία πράγματα θα γίνουν. Το Πεδίον του Άρεως, το Πολυτεχνείο, το Ακροπόλ, το Αττικόν»
, είπε χαρακτηριστικά και αιτιολόγησε: «Διότι αν ζωντανέψει το κέντρο της πόλης θα ζωντανέψει όλη η Αθήνα. Με ενοχλεί αυτή η ρύπανση στους τοίχους, κάποιοι νομίζουν ότι αυτό είναι δημοκρατία, είναι φασισμός. Το Αττικόν το καμένο που κάποτε φώτιζε όλη τη Σταδίου, και τώρα είναι μέσα στις λινάτσες, ένα ερείπιο. Σε όλες τις πόλεις του κόσμου, στις πλατείες και στις λεωφόρους οι πόλεις δείχνουν τη δύναμη τους και την ομορφιά τους, η Αθήνα στις πλατείες της δείχνει την αρρώστια της».
Την ερχόμενη Πέμπτη ανυπερθέτως
Η είδηση της αναβολής για την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου, έμοιαζε λίγο- πολύ αναμενόμενη. Το εγχείρημα άλλωστε ήταν δύσκολο. Η αναγέννηση του ιστορικού θεάτρου «Άλσος» ως χώρου ψυχαγωγίας και συνάντησης των Αθηναίων δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος ανέλαβε τη μεγάλη ευθύνη να διαμορφώσει ένα πρόγραμμα που να παντρεύει το παλιό με το καινούργιο, διατηρώντας πάντα την αίσθηση της αμεσότητας που επικρατούσε στις μπουάτ τις δεκαετίας του ’60 και του ΄70.
«Οι συνηθισμένες αναβολές της τελευταία στιγμής της πρεμιέρας. Κατασκευαστικά δεν έχει ολοκληρωθεί η κεντρική αίθουσα του «Άλσους» και έτσι λοιπόν θα το πάμε για την ερχόμενη Πέμπτη ανυπερθέτως πλέον.
Είναι σαν ένα θερμοκήπιο, είναι τζάμια, παράθυρα γύρω γύρω, φωτίζονται τα δέντρα έξω του Πεδίου του Άρεως, υπάρχουν φυτά εσωτερικού χώρου. Είναι σαν το όνειρο της μικρομεσαίας τάξης, σαν αγγλικό θερμοκήπιο»
Θα είναι μια διακτινισμένη μπουάτ
«Είναι χώρος μικρός, υποθέτω ούτε 300 άτομα, δεν έχουν στρώσει ακόμη τραπέζια και καρέκλες. Δημιουργείται αυτό το παρεΐστικο κλίμα, σαν τις μπουάτ, που οι χώροι ήταν περιορισμένοι κι όμως βγήκαν τόσα πράγματα. Είναι ωραίο να τραγουδάς και να βλέπεις μέχρι και τον τελευταίο που κάθεται όρθιος στο μπαρ. Ο χώρος και τα προγράμματα του είναι χειροποίητα, δεν είναι προτηγανισμένα».
Γιατί το Άλσος;
«Γιατί είναι αγαπημένος χώρος, γιατί όταν ήμουν παιδί άκουγα τις εκπομπές του Οικονομίδη, ο οποίος μπορεί να μας τα χάλασε μετά και να συντάχθηκε με αυτούς που σιχαινόμασταν αλλά αυτό δεν αναιρεί την προσφορά του, από το 1940 από τον αλβανικό πόλεμο, μέχρι το ’67. Είναι ένας χώρος αγαπημένος αλλά έτσι κι αλλιώς είναι ένα υπέροχο πάρκο, ένας υπέροχος κήπος τον οποίο τον αφήσαμε να απαξιωθεί, να ερημώσει και να αρρωστήσει. Είναι ντροπή. Δείτε και το άνοιγμα του «Άλσους» σαν ένα δειλό βήμα για την ανάκτηση του κέντρου. Νομίζω ότι τώρα πια όλοι αυτό θέλουμε».
Επιμέλεια: Βάσια Μπακετέα
