Οι δυνάμεις των άκρων πανηγυρίζουν για τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν. Ο απώτερος στόχος τους είναι ο πολιτικός έλεγχος της Ευρωπαϊκής ηπείρου , υπογραμμίζει στον Guardian η Natalie Nougayrède (04/12).
Για χάρη της Ευρώπης , ο Μακρόν έχει ανάγκη της βοήθειάς μας και όχι την περιφρόνηση και το μίσος μας, επισημαίνει σε άρθρο γνώμης η Nougayrède. Ένας νέος μεταρρυθμιστής πρόεδρος ο οποίος υποσχέθηκε μια “αναγέννηση της Ευρώπης” αγωνίζεται τώρα στο πηδάλιο μιας χώρας που γρήγορα εξελίσσεται και πάλι να γίνει “ο ασθενής της Ευρώπης”.
Οι ακραίες δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη είναι εμφανώς χαρούμενες για τη δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζει ο Γάλλος πρόεδρος με τα “κίτρινα γιλέκα”. Από τη Βρετανία με τους σκληρούς αντιευρωπαϊστές , της αριστεράς ή της δεξιάς, μέχρι την Ιταλία του Ματέο Σαλβίνι – για να μην αναφερθούμε στους προπαγανδιστικούς θύλακες του Πούτιν – το κλίμα ενθουσιασμού είναι ολοφάνερο. Η αναστάτωση και το χάος στις φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι το έδαφος πάνω στο οποίο ευδοκιμούν τα άκρα. Το έπαθλο που επιδιώκουν να κατακτήσουν οι ακραίες δυνάμεις είναι ο πολιτικός έλεγχος της Ευρώπης στις εκλογές του Μαΐου για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα γεγονότα στη Γαλλία εγκυμονούν δυσοίωνες εξελίξεις για το σύνολο της Ευρώπης και η σημασία τους επεκτείνεται πολύ πέρα από τα σύνορα μιας χώρας, σημειώνει η Natalie Nougayrède στην εφημερίδα The Guardian.
Δεν έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε που ο Μακρόν με υπερηφάνεια αυτοανακηρύχθηκε ο “πρώτος πολέμιος” του Σαλβίνι στην Ιταλία και του Ορμπάν στην Ουγγαρία. Δύο από τους Ευρωπαίους πολιτικούς που έχουν ως σήμα κατατεθέν στην πολιτική τους συμπεριφορά τη στοχοποίηση των μεταναστών και των πολιτικών τους αντιπάλων καθώς και την περιφρόνηση του κράτους δικαίου. Σήμερα όμως, ο Γάλλος πρόεδρος είναι αποδυναμωμένος και βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ενώ όσο ποτέ άλλοτε είναι απομονωμένος. Οι σκηνές στη Γαλλία, τις τελευταίες εβδομάδες, μπορεί να φαίνονται σε ορισμένους ως μια αναβίωση της εξέγερσης του Μάη του ‘ 68, αλλά μια πιο εύστοχη παρομοίωση θα μπορούσε να ήταν η 6η Φεβρουαρίου του 1934. Εκείνη την ημέρα , συμμορίες της άκρας εθνικιστικής δεξιάς έκαναν πορεία στη γαλλική πρωτεύουσα και συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Η βία είχε ως αποτέλεσμα 15 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Αυτά τα γεγονότα χρησίμευσαν για να δημιουργηθεί ο μύθος πάνω στον οποίο στηρίχθηκε η άκρα δεξιά εκείνης της γενιάς στη Γαλλία, επισημαίνει η Natalie Νougayrède.
Ο Μακρόν σίγουρα έχει κάνει λάθη. Οι περισσότεροι από τους διαδηλωτές έχουν πραγματικά παράπονα, αν και τρόπος με τον οποίο εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους είναι χαοτικός. Θεωρούν ότι είναι το “αόρατο πλήθος” που αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση από τις ελίτ του Παρισιού και τώρα έχουν κάνει την παρουσία τους ορατή με τα κίτρινα , φωσφορίζοντα γιλέκα. Η κοινή γνώμη τους υποστηρίζει.
Η ανακοίνωση ότι αναβάλλεται η αύξηση των φόρων ίσως ήταν μια απόφαση που άργησε να πάρει η κυβέρνηση και μάλλον δεν θα συμβάλλει στην εκτόνωση της κρίσης. Οι Γάλλοι ανησυχούν για τρία πράγματα: φοβούνται ότι η χώρα τους θα χάσει τελείως τη δύναμη και την επιρροή που διαθέτει στη διεθνή σκηνή, προβληματίζονται για τη μείωση του βιοτικού τους επιπέδου και τις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης και θέλουν σε μια περίοδο αύξησης των προσφυγικών ρευμάτων από την Ασία και την Αφρική και αναζωπύρωσης του ισλαμικού φονταμενταλισμού να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα. Η Γαλλία επίσης πάσχει από σοβαρά εσωτερικά προβλήματα που ένας πρόεδρος μόνος του δεν μπορεί να τα επιλύσει μέσα σε 18 μήνες, τονίζει η Natalie Νougayrède.
Η αρθογράφος του Guardian εκτιμά ότι ο Εμανουέλ Μακρόν φαίνεται να “έχει παραλύσει” και ότι τα σχέδια του για την Ευρώπη σύντομα μπορεί να καταρρεύσουν. Όπως μια αποδυναμωμένη Μέρκελ δεν κατόρθωσε να βοηθήσει τον Γάλλο πρόεδρο να προωθήσει το “ευρωπαϊκό όραμα”, με τον ίδιο τρόπο ένας αδύναμος Μακρόν θα επιτρέψει την ενίσχυση των εξτρεμιστών και λαϊκιστών στην Ευρώπη. Οι Λεπέν , οι Ορμπάν και οι Σαλβίνι “περιμένουν στη γωνιά”. Αν δεν υπάρξουν λύσεις στα προβλήματα, οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιo μπορεί να μετατραπούν στη Γαλλία σε δημοψήφισμα για την προεδρία Μακρόν, τονίζει η Natalie Νougayrède στον Guardian.
Βύρων Καρύδης
