ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ
Δίχως άλλοθι, δίχως το παραμικρό άλλοθι πλέον η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛΛ, για τη αρνητική τους στάση απέναντι στην Συμφωνία των Πρεσπών. Αφού κατέπεσε με πάταγο και το έσχατο «επιχείρημα», το όσο προσχηματικό, εναντίον της. Το «επιχείρημα» σύμφωνα με το οποίο η Συμφωνία αναγνωρίζει την μακεδονική γλώσσα και την μακεδονική εθνότητα στους βόρειους γείτονές μας.
Και σ’ ό, τι μεν αφορά στη γλώσσα, δεν υπάρχει καν αντικείμενο συζήτησης. Αφού αυτή έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ από το 1977 ήδη (Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή τότε, μην ξεχνιόμαστε), στην διάσκεψη των Αθηνών παρακαλώ, και με την ελληνική υπογραφή. Όσο για την εθνικότητα, διευκρινίστηκαν απολύτως τα πράγματα μόλις προχθές στο ήδη αναθεωρούμενο Σύνταγμα των γειτόνων μας. Ότι η Συμφωνία των Πρεσπών αναγνωρίζει υπηκοότητα – ιθαγένεια και όχι εθνικότητα. Οπότε τι; Γιατί και προς τι;
Θα περίμενε κανείς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και από την Φώφη Γεννηματά, μετά και την τελευταία εξέλιξη, να ζητήσουν συγνώμη από τον ελληνικό λαό για την επίμονη (για καιρό) διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Και, ασφαλώς, ν’ αλλάξουν θέση. Μιας και η Συμφωνία των Πρεσπών κινείται πάνω σ’ αυτά που κι εκείνοι πίστευαν και διεκήρυτταν και διεκδικούσαν χρόνια τώρα. Παρ’ όλ’ αυτά επιμένουν. Επιμένουν στην ακατανόητη άρνησή τους. Με μόνο τυφλή και αδιέξοδη αντικυβερνητική στόχευση. Έτοιμοι να θυσιάσουν σ’ αυτήν τους την στόχευση, τη λύση μιας ιστορικής εθνικής εκκρεμότητας που χρονίζει και κακοφορμίζει. Και που βλάπτει σοβαρά τη Χώρα και την πορεία της προς το μέλλον.
Και για μεν τη ΝΔ, εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί τους πραγματικούς λόγους αυτής της στάσης. Φοβάται τη διαρροή ψήφων προς ακροδεξιότερα σχήματα της δεξιάς πολυκατοικίας, από μερίδα νέο-μακεδονομάχων. Ενδεχόμενο που, βεβαίως, ενισχύθηκε ακριβώς εξ αιτίας της εθνικιστικής ρητορείας του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κι αφού το μόνο που ενδιαφέρει την σημερινή ηγεσία της ΝΔ, αλλά κι εκείνους που στη πραγματικότητα διαμορφώνουν τη γραμμή είναι η επιστροφή στην εξουσία, ε δεν μπορείς να περιμένεις κάτι διαφορετικό.
Το ΚΙΝΑΛΛ όμως γιατί; Το οποίο ΚΙΝΑΛΛ, ίσα-ίσα, είναι βέβαιο ότι χάνει ψήφους μ’ αυτή του την στείρα αρνητική στάση. Μιας και ο κόσμος του Κέντρου (και της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς) τάσσεται, χωρίς καμιά αμφιβολία, υπέρ της συμφωνίας, υπέρ της άμεσης λύσης του Μακεδονικού. Αλλά εντάξει, τι να πεις, ο καθείς και τα όπλα του, και οι επιλογές του, και οι ευθύνες του.
Εντυπωσιάζει ωστόσο το γεγονός ότι παρ’ ό, τι πρόκειται για ζήτημα ύψιστου εθνικού ενδιαφέροντος, αποφεύγουν να πάρουν θέση τρεις πρώην Πρωθυπουργοί. Ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου. Πρώην Πρωθυπουργοί οι οποίοι έχουν χειριστεί το θέμα, και των οποίων η επ’ αυτού άποψη είναι ήδη από καιρό εκπεφρασμένη. Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί σήμερα σιωπούν; Νομίζουν πως έχουν αυτό το δικαίωμα; Δεν ακούν άραγε το κάλεσμα της Ιστορίας; Σε μια πραγματικά ιστορική στιγμή. Εδώ, τώρα που φτάσαμε τόσο κοντά στη λύση. Εδώ, τώρα που κρίνονται τα πάντα. Αλλά είπαμε, ο καθείς και τα όπλα του, και οι επιλογές του, και οι ευθύνες του…
