Του Βασίλη Πάικου
Ωραίοι τύποι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά, πολύ ωραίοι τύποι. Καταγγέλλουν τους μη προερχόμενους από τον ΣΥΡΙΖΑ βουλευτές που σκοπεύουν να παράσχουν ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντάς τους «τυχοδιώκτες γυρολόγους της πολιτικής». Λησμονώντας ή, μάλλον, κάνοντας πως λησμονούν ότι τις κοινοβουλευτικές ομάδες αμφοτέρων «κοσμούν» αρκετοί βουλευτές οι οποίοι εξελέγησαν με άλλα κόμματα. Με το Ποτάμι και με την Ένωση Κεντρώων συγκεκριμένα. Περισσότεροι από κείνους που πρόκειται (θα δούμε εντέλει ποιοι και πόσοι πρόκειται…) να στηρίξουν τον Αλέξη Τσίπρα. Τόσο πολύ λοιπόν υποτιμούν την νοημοσύνη του ακροατηρίου τους;
Και γιατί παρακαλώ οι μεν είναι «τυχοδιώκτες γυρολόγοι της πολιτικής» και οι δε δεν είναι; Περιβαλλόμενοι μάλιστα, οι δεύτεροι, με τιμές στα κόμματα της μετοικεσίας τους, αφού τους έχουν ήδη ανατεθεί και ιδιαίτεροι θεσμικοί ρόλοι. Η ιδιότητα του «γυρολόγου» έχει άραγε να κάνει με την πολιτική κατεύθυνση την οποία ο καθένας επιλέγει, και όχι με την κίνηση καθ’ εαυτήν;
Και για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, όσοι βουλευτές σήμερα υπερψηφίζουν την Κυβέρνηση Τσίπρα δηλώνουν πως το κάνουν είτε επειδή πιστεύουν πως πρέπει να ολοκληρώσει το έργο της (πολύ περισσότερο κάποιοι μετέχοντες ήδη στην κυβερνητική προσπάθεια), είτε επειδή δεν θέλουν να κινδυνεύσει με ακύρωση (ή με αναβολή που οδηγεί στην ακύρωση) η Συμφωνία των Πρεσπών. Αν είναι και άλλα, πιο «ιδιοτελή» ας πούμε, τα κριτήρια της επιλογής τους, αυτό ουδείς μπορεί να το ξέρει ή να το ισχυριστεί. Εξ’ άλλου η αυθαίρετη «δίκη προθέσεων» δεν υπήρξε ποτέ ο καλύτερος σύμβουλος. Ενώ οι μετακομίσαντες ήδη στη ΝΔ και στο ΚΙΝΑΛ βουλευτές οι εκλεγέντες με άλλη σημαία, δεν ξέρω αν μπορούν να ισχυριστούν ότι το αποφάσισαν στη βάση άλλου κριτηρίου πλην της εκλογικά ασφαλέστερης…
Άγριο πολιτικό bullying υφίστανται ήδη οι εκτός ΣΥΡΙΖΑ βουλευτές που δηλώνουν ή που εικάζεται ότι θα παράσχουν ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Τσίπρα. Το ίδιο κι εκείνοι που προτίθενται να υπερψηφίσουν την Συμφωνία των Πρεσπών. Από πολιτικά κόμματα, από δημοσιογραφικές γραφίδες, από δήθεν πατριωτικές συλλογικότητες, από μικρομεσαία στελέχη των δύο προαναφερθέντων κομμάτων. Οι πολλές καταγγελίες για εκφοβιστικά τηλεφωνήματα, για απειλητικά SMS και e mail έχουν ήδη κινήσει το «ενδιαφέρον» της εισαγγελέως Ξένης Δημητρίου. Τα ίδια που έσπευσε να απενοχοποιήσει και, επί της ουσίας, να υιοθετήσει ο αναπληρωτής εκπρόσωπος της ΝΔ Κωνσταντίνος Κυρανάκης. Λέγοντας πως δεν πρόκειται για πράξεις εκφοβισμού αλλά για αυτονόητη υποχρέωση των πολιτών. Δίχως, ως την ώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης να τον επαναφέρει στην τάξη. Είναι εκεί όπου χάνεται ολωσδιόλου η μπάλα. Είναι εκεί όπου ο όρος «επιλογή και ψήφος κατά συνείδηση», χάνει εντελώς το νόημα και την αξία του. Είναι εκεί όπου εισάγονται στην πολιτική πρακτική νέα, απαράδεκτα και, ασφαλώς, ιδιαιτέρως επικίνδυνα ήθη.
Και, για να μην ξεχνάμε τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα, πότε ήταν που ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλούσε τη ΝΔ να καταθέσει «πρόταση δυσπιστίας» αν το επιθυμεί; Και πότε ήταν που η ΝΔ απαντούσε πως είναι ο Πρωθυπουργός που οφείλει να ζητήσει την επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης της Βουλής. Ε, αυτό κάνει σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτό ακριβώς…
