Του Βασίλη Πάικου
Ειλικρινής απορία. Στο περιβάλλον της Φώφης Γεννηματά δεν υπάρχουν άραγε άνθρωποι που θα μπορούσαν να την προστατεύσουν; Άνθρωποι σοβαροί ώστε να προλάβουν τις ανοησίες που ξεστομίζει κάθε τόσο; Ανοησίες κάθε μέρα και χειρότερες, κάθε μέρα και πιο ακραίες. Φαίνεται πως όχι, δεν υπάρχουν. Το πιθανότερο είναι πως, ίσα-ίσα, είναι αυτοί, οι σύμβουλοι και συνεργάτες της, που την παίρνουν στο λαιμό τους. Εκείνη δεν έχει, προφανώς, τη δυνατότητα να φιλτράρει τις κακές εισηγήσεις. Ή, που ξέρεις, μπορεί και να τις πιστεύει κιόλας, μπορεί να ναι του γούστου της και της αισθητικής της οι λεκτικές απιθανότητες που διακινεί στον δημόσιο λόγο.
Ας παρακολουθήσουμε κάποια από τα νεότερης εσοδείας μαργαριτάρια της Προέδρου του ΚΙΝΑΛΛ:
-«Ο Τσίπρας είναι νεοκομμουνιστής», τη μια μέρα. «Ο Τσίπρας χτίζει τη Νέα Δεξιά» την επομένη. Αλλά πως γίνεται, πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Νεοκομμουνιστής και να χτίζει της νέα δεξιά γίνεται; Ε, για τη λογική της Φώφης Γεννηματά φαίνεται πως γίνεται. Για το ακροατήριό της πάλι όχι, με τίποτα…
-«Για κάθε έναν που εξαγοράζεται και φεύγει από το ΚΙΝΑΛΛ, έρχονται χίλιοι». Κόψε κάτι κ. Φώφη, θα σκέφτηκε ασφαλώς όποιος την άκουσε, ακόμη και ο πιστότερος οπαδός της. Έτσι που πάμε, βαράμε αυτοδυναμία με τη μία (κι ας ψήφισαν προχθές την Κυριακή στην προσυνεδριακή διαδικασία κατά 70% λιγότεροι απ’ ό, τι την προηγούμενη)…
-«Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απομονωμένοι στην Ευρώπη». Μάλιστα, απομονωμένοι στην Ευρώπη. Όταν οι πάντες ξέρουν, το βλέπουν καθημερινά με τα μάτια τους, πως ο Τσίπρας είναι σήμερα ο εκλεκτός της ευρωπαϊκής ελίτ, πως παραβγαίνουν οι πάντες, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης, να του επιδαψιλεύουν τιμές και εγκώμια. Όταν ακόμη και η ευρωπαϊκή πολιτική της οικογένεια (το ΕΣΚ), αδιαφορώντας για τις ενστάσεις της, τον καλοδέχεται στους κόλπους του. Που την βλέπει λοιπόν την ευρωπαϊκή απομόνωση; Και πως είναι δυνατόν να επιχειρεί να διαψεύσει τα μάτια και τη νοημοσύνη των πολιτών που την ακούν;
-«Ο Τσίπρας έχει καταστεί χορηγός της Χρυσής Αυγής». Αυτό κι αν είναι απ’ τ’ άγραφα κι από τα ανείπωτα. Θα μπορούσε άραγε, κάπως, με κάποιον τρόπο, και τον πιο τραβηγμένο από τα μαλλιά, να τεκμηριώσει η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛΛ τον ισχυρισμό της; Όχι βέβαια, ούτε με σφαίρες που λέει κι ο δικός της ο Λοβέρδος. Εκτός κι αν συναισθάνεται πως, αντιθέτως, είναι τα δικά της στελέχη που, με την πλήρη ανοχή της, λειτούργησαν προσφάτως ως «αιμοδότες» της ΧΑ. Όταν διαδήλωναν χέρι-χέρι και πλάι-πλάι με την ΧΑ κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, κάτω από τα δικά της συνθήματα του τύπου «Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική», «Οι πολιτικοί πρόδωσαν τη Μακεδονία» ή ακόμη και «Η Δημοκρατία πρόδωσε τη Μακεδονία»…
-«Ο Τσίπρας αποτελεί βαρίδι για τη Δημοκρατία και για τη Χώρα». Εντάξει, αυτό θα μπορούσες να το πεις και πολιτική άποψη. Παρανοϊκή βέβαια, εκτός κάθε τόπου και κάθε χρόνου, αλλά άποψη. Θα είχε ωστόσο ενδιαφέρον αν μας εξηγούσε στη βάση ποιας ανάλυσης, οδηγείται σε τέτοια συμπεράσματα…
-«Οι τυχοδιώκτες του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να λεηλατήσουν την κεντροαριστερά». Ναι, περί αυτού πρόκειται. Το σύνολο του αντι-ΣΥΡΙΖΑ παραληρηματικού λόγου της Φώφης Γεννηματά, μερικά μόνο δείγματα του οποίου παρετέθησαν, έχουν να κάνουν με την αγωνία της ότι ο Αλέξης Τσίπρας ασκεί όλο και μεγαλύτερη και ισχυρότερη επιρροή στην κεντροαριστερά. Στον χώρο τον οποίον η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛΛ θεωρεί, φαίνεται, εκ κληρονομίας προσωπικό της φέουδο. Το γεγονός δε ότι ο Πρωθυπουργός απευθύνει πρόταση διαλόγου (και προς την ίδια) για την συγκρότηση προοδευτικού μετώπου, το οποίο θα αντιπαρατεθεί προς το συντηρητικό, την φέρνει σε καταφανή αμηχανία. Ακριβώς επειδή την εκθέτει. Αναγκάζοντάς την να αποκαλύψει εντέλει τους πραγματικούς στρατηγικούς της σχεδιασμούς, προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση…
Ναι, έχει πλέον ξεφύγει η Φώφη Γεννηματά. Εμ βέβαια, ποιος θα τα λεγε, ποιος θα τα ξεστόμιζε όλ’ αυτά έτσι αβασάνιστα; Και, επί πλέον, ποιος θα επέτρεπε στους στενότερους των συνεργατών του τη μια να λοιδορούν, ως «ρετάλια», τους επιφανείς διανοούμενους του χώρου, με τα τόσο πλούσια βιογραφικά, που επιλέγουν άλλους δρόμους. Την άλλη να «αποκαθηλώνουν» το άπαν σύμπαν της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας (από Μπούλμαν και Σουλτς, μέχρι Μοσκοβισί και Πιτέλα), επειδή τάσσονται υπέρ της συμπόρευσης των Αριστερών, των Σοσιαλιστών και των Πράσινων. Και, μη νομίζετε, καθώς μαζεύει ο χρόνος για τις εκλογές, ας περιμένουμε τα χειρότερα…
