Του Βασίλη Πάικου
Μας αρέσει-δεν μας αρέσει, το θέλουμε-δεν το θέλουμε, η πόλωση είναι ήδη εδώ. Και θα γίνεται όλο και περισσότερο έντονη, όλο και περισσότερο σκληρή, όσο θα μαζεύει ο χρόνος για τις εκλογές. Τις εκλογές για τις οποίες δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι θα είναι, εντέλει, παρτίδα για δύο. Μπορεί έτσι να θεωρείται βέβαιο πως τα μικρότερα σχήματα, προπάντων εκείνα του «μεσαίου» χώρου αλλ’ όχι μόνο, θα πιεστούν πάρα πολύ καθώς θα πηγαίνουμε προς τις εκλογές. Με αποκορύφωμα της δραματικής πίεσης την ώρα της κάλπης. Εκεί όπου για κάποια θα σημάνει η ληξιαρχική πράξη της πολιτικής τους τελευτής. Και μπορούμε εύκολα να μαντέψουμε ποια είναι αυτά…
Είναι φανερό ότι οι «μικροί» ποντάρουν αυτή την ώρα, για μια ανάσα επιβίωσης, στις ευρωεκλογές. Και στην κατά παράδοση «χαλαρή» ψήφο σ’ αυτές. Αφού, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι εθνικές εκλογές πάνε για Οκτώβριο. Θα είναι όμως, αυτή τη φορά χαλαρή, ή έστω χαλαρότερη, η ευρωκάλπη; Το πιθανότερο είναι πως όχι. Δεδομένου ότι αυτές οι ευρωεκλογές τείνουν να προσλάβουν χαρακτήρα εθνικής αναμέτρησης. Πολύ περισσότερο που οι δύο μονομάχοι ξέρουν καλά ότι το αποτέλεσμά τους θα προκαθορίσει εν πολλοίς κι εκείνο του Οκτώβρη. Οπότε αντίστοιχου περιεχομένου, αντίστοιχων απαιτήσεων και αντίστοιχου στόχου θα είναι και η ευρωεκλογική τους στρατηγική. Μ’ άλλα λόγια θα τα δώσουν όλα. Θα παίξουν κι εδώ τα ρέστα τους. Ας μην λησμονείται πως, τουλάχιστον από το κυβερνητικό στρατόπεδο, έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως η γνήσια, η αυθεντική «δημοσκόπηση».
Μιας και, σύμφωνα με τα δεδομένα των αναμετρήσεων των τελευταίων ετών σε σχέση με τις έρευνες των διαθέσεων της κοινής γνώμης, αμφισβητείται ζωηρά η «καθαρότητα» των τρεχουσών δημοσκοπήσεων. Ας μην λησμονείται εξ άλλου, ότι και για τις ευρωεκλογές ισχύει το «κατώφλι» του 3%, για την εκπροσώπηση των κομμάτων. Δύσκολος στόχος. Στόχος που μοιάζει με άπιαστο όνειρο για τρία (τουλάχιστον…) από τα κόμματα της σημερινής Βουλής. Όσο για τ’ άλλα, τα μη ευθέως απειλούμενα με πολιτική εξαφάνιση, κι εκείνα θα πιεστούν πολύ, και θα συρρικνωθούν. Τόσο ώστε θα δοκιμαστούν σοβαρά οι αντοχές τους. Για να οδηγηθούν κι εκείνα με τους δυσμενέστερους όρους στην εθνική αναμέτρηση…
Γι αυτά τα κόμματα, για τα μικρά και για τα λιγότερο μικρά, κάποια λύση θα ήταν οι τετραπλές εκλογές τον Μάιο. Εκεί όπου θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι για σημαντική μερίδα των πολιτών-εκλογέων η επιλογή της «σκληρής» ψήφου θα ήταν στην εθνική κάλπη. Και η χαλαρότερη, από την οποία θα μπορούσαν ίσως κάτι να προσδοκούν, στην ευρωκάλπη. Όμως, απ’ ό, τι όλα δείχνουν, το περί ου ο λόγος σενάριο, έχει σημαντικά εξασθενήσει. Οπότε, ας μην ελπίζουν και πολλά ούτε από τις ευρωπαϊκές εκλογές.
Και ξέρετε κάτι; Δεν πρόκειται εν προκειμένω για τεχνητή, για μεθοδευμένη πόλωση. Δεν έχει σχέση με τις προθέσεις και τις επιδιώξεις των δύο βασικών μονομάχων, προκειμένου να πάρουν «όλο το χαρτί». Το φαινόμενο τους υπερβαίνει. Και έχει να κάνει με το γεγονός ότι πρόκειται για την αντιπαράθεση δύο ολότελα διαφορετικών προγραμμάτων. Δύο διαμετρικά αντίθετων προτάσεων. Πρόκειται, κυριολεκτικά για την αναμέτρηση «δύο κόσμων»…
