Του Βασίλη Πάικου
Αν ρωτάς γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αντιγράφει αυτολεξεί τα πρωτοσέλιδα και την αρθρογραφία των εντύπων του Βαγγέλη Μαρινάκη. Μετατρέποντάς τα σε επίσημο πολιτικό λόγο του κόμματός του. Αν ρωτάς γιατί δεν τ’ αλλάζει κομμάτι, δεν τα προσαρμόζει κάπως στο δικό του ύφος, έτσι για ξεκάρφωμα. Πρόκειται για λάθος ερώτηση. Ίσα-ίσα αυτό είναι που επιδιώκει ο Πρόεδρος της ΝΔ. Να αντιγράφει τον Μαρινάκη και να το δείχνει. Να το φωνάζει. Εξετάσεις δίνει ο άνθρωπος. Εξετάσεις σωστής πολιτικής συμπεριφοράς. Ότι παίρνει την «γραμμή», και την αξιοποιεί αναλόγως…
Είναι από καιρό που ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης επιδίδεται, με επιμέλεια, στο σπορ της πιστής αντιγραφής των τίτλων και της επιχειρηματολογίας των εφημερίδων του μεγαλοεφοπλιστή-μεγαλοεκδότη. Ακόμη και από του βήματος της Βουλής, ακόμη και κατά τις σ’ επίπεδο αρχηγών κοινοβουλευτικές συζητήσεις. Τελευταία όμως, κυριολεκτικά, το τερμάτισε. Με αφορμή και αντικείμενο την υποψηφιότητα του Πέτρου Κόκκαλη στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ για το Ευρωκοινοβούλιο. Εκεί όπου, γυρίζοντας πίσω, πολύ-πολύ πίσω σε ακραία αναχρονιστικές αντιλήψεις, υιοθετεί την αρχή της «οικογενειακής ευθύνης». Ίσως και στη λογική της βιβλικής ρήσης … «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσιν τέκνα».
Ότι, και καλά, και μόνο το όνομα Κόκκαλης συμβολίζει την διαπλοκή. Με σαφή αναφορά στον Σωκράτη Κόκκαλη, φυσικά. Αν βεβαίως τον ρωτήσεις πότε και με ποιους ακριβώς διεπλάκη ο Σωκράτης Κόκκαλης (μιας και η διαπλοκή θέλει πάντοτε δύο), δεν ξέρω αν μπορεί να σου απαντήσει. Κι αν επικαλεσθεί την όντως στενή σχέση του μεγαλοεπιχειρηματία με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, μπορείς να του θυμίσεις πως είναι ο ίδιος που έχει υποστηρίξει ότι τις περισσότερες και τις μεγαλύτερες δουλειές του, τις έκανε με την ΝΔ επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ασχέτως αν στην εξέλιξη των πραγμάτων τα σπάσανε οι δυο τους, εξ αιτίας της –υποτιθέμενης; – «συνδρομής» του, στο αποσχιστικό εγχείρημα του Αντώνη Σαμαρά.
Σε κάθε περίπτωση «οικογενειακή ευθύνη» δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρχει, και δεν επιτρέπεται επ’ ουδενί να την επικαλεσθεί ο οποιοσδήποτε κατά οιουδήποτε, για οτιδήποτε. Οπότε άσφαιρα τα πυρά κατά του Πέτρου Κόκκαλη, ή κατά του ΣΥΡΙΖΑ που τον περιέλαβε στο ψηφοδέλτιό του. Η δική του, η προσωπική αυτόνομη πορεία του υποψήφιου ευρωβουλευτή είναι που κρίνεται και αποτιμάται. Όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης μένει και επιμένει στον «συμβολισμό» του οικογενειακού ονόματος. Δίχως να λογαριάσει πως, ίσα-ίσα, το όνομα (το πλήρες όνομα) του Πέτρου Κόκκαλη συμβολίζει άλλα πράγματα, άλλες εποχές, εποχές προσφοράς, αγώνων, και θυσιών για την Αριστερά.
Άσε που για τις αντιλήψεις και για την ίδια την πολιτική κουλτούρα του σημερινού αρχηγού της ΝΔ, μοιάζει μάλλον παράδοξο να τα βάζει με επιχειρηματίες. Κοίτα όμως να δεις που όταν το κάνει, πρόκειται πάντοτε (μα σε όλες τις περιπτώσεις) για κείνους με τους οποίους έχει συγκρουστεί ο Βαγγέλης Μαρινάκης! Τυχαίο; Δεν νομίζω…
