Και γιατί θα πρέπει ο φετινός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ να είναι Μέσι εναντίον Ρονάλντο; Υπάρχει μια ακόμη ενδιαφέρουσα πιθανή σύγκρουση για την οποία η Βαρκελώνη θα το σκεφτεί… πολύ.
Με βάση το απόλυτο των αριθμών; Εννέα ήττες σε 106 ματς. Στην πραγματικότητα, την εξής μια: Εκείνη στη Ρώμη πριν από έναν χρόνο, όταν με κάποιο όχι ακριβώς κατανοητό τρόπο έσβησε ο «γενικός» της ομάδας του. Την ήττα που του στοίχισε το δικαίωμα στο όνειρο του περσινού Τσάμπιονς Λιγκ.
Άντε και εκείνες τις δύο, από τη Ρεάλ στην αφετηρία (Σούπερ Καπ, καλοκαίρι του 2017) που πάντα για εκείνον ήταν δύσκολη. Κατά τα άλλα; Ο Ερνέστο Βαλβέρδε μπορεί να μην είναι… Πεπ, αλλά δικαιωματικά βάζει πλώρη για να γίνει ο καλύτερος μετά τον Πεπ στη Βαρκελώνη που θα ανήκει για πάντα στον Γκουαρδιόλα.
Σιωπηλά και μεθοδικά το «Μυρμήγκι» καλλιεργεί τον δικό του μύθο. Η σημερινή Μπαρτσελόνα, είναι μια δική του ομάδα. Και όχι –μόνο- του Μέσι. Από την προηγούμενη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία. Ένας τίτλος του λείπει του Βαλβέρδε μετά την κατάκτηση του περσινού νταμπλ, και την σοβαρή πιθανότητα να επαναλάβει το αυτό και φέτος. Ένας τίτλος. Ο σημαντικότερος αν υπολογίσει κανείς το… βάρος της κούπας με τα μεγάλα αυτιά.
Ο τίτλος του Τσάμπιονς Λιγκ. Πιθανότατα ο πλέον συγκυριακός αν αναλογιστεί κανείς τον προγραμματισμό μιας ομάδας. Μια κούπα που δεν επιβεβαιώνει τη φόρμα μιας ολόκληρης σεζόν, αλλά μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Που φλερτάρει έντονα με τις διαθέσεις μιας κλήρωσης, που μπορεί να… τιναχτεί στο αέρα απλά από μια κακή βραδιά. Για όσους διαφωνούν; Θα υπάρχει πάντα η Ρώμη και ο Manolas να τους υπενθυμίζουν την πραγματικότητα.
Η Μπάρτσα του Βαλβέρδε είναι «μηχανή». Κατασκευασμένη να «σκοτώνει» τις αδυναμίες του αντιπάλου. Πως το είπε ο Ντιέγκο Σιμεόνε όταν τον ρώτησαν για τον Μέσι; «Η λέξη δεν είναι φόβος, είναι σεβασμός. Και φυσικά η δουλειά του προπονητή τους είναι φανταστική. Είναι μέσα σε όλα. Στο πρωτάθλημα είναι μπροστά, είναι στον τελικό του Κυπέλλου. Ο Βαλβέρδε και το σύστημα του και όσα προσφέρει στους ποδοσφαιριστές του, κάνει εξαιρετική σεζόν, πάνω από όλα ο προπονητής».
Ως γνωστόν ο «Τσόλο» δεν λέει εύκολα καλή κουβέντα για κανέναν. Καταλαβαίνει λοιπόν ο καθένας το μέγεθος της υπέρβασης.
Καταλαβαίνει επίσης τον… πειρασμό να προκύψει φέτος ένας τελικός Τσάμπιονς Λιγκ, όχι Μέσι εναντίον Ρονάλντο αλλά Ερνέστο εναντίον Πεπ. Έτσι όπως τα έφερε η κλήρωση μπορούν να συναντηθούν ως το τέλος του δρόμου. Και όσο και αν (μας) πληγώνει τους απανταχού φίλους της Λίβερπουλ, μοιάζει ο δικαιότερος όλων. Η Σίτι είναι η ομάδα που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο της Ευρώπης. Η Μπαρτσελόνα του Βαλβέρδε είναι η καλύτερη μεγάλη ομάδα της Ευρώπης.
Το ότι ο τελικός γίνεται στη Μαδρίτη, το κάνει ακόμη πιο… πικάντικο.
Βεβαίως ως τότε έχει δρόμο. Η Μπάρτσα θα πρέπει να κολυμπήσει στη Μάγχη κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, και τους Reds του Γιούργκεν Κλοπ. Ο Πεπ θα πρέπει να αποκλείσει την Τότεναμ και μετά πιθανότατα να τα πει ένα χεράκι με τη Γιούβε του Κριστιάνο. Κανένα από τα δύο μονοπάτια δεν μοιάζουν να εξασφαλίζουν το παραμικρό.
Ποδοσφαιρικά όμως δελεάζει το ενδεχόμενο, αυτοί οι δύο σπουδαίοι προπονητές να φανούν συνεπής με το ραντεβού τους.
Διονύσης Δελλής
