Επιστολή προς την Ιταλίδα υπουργό Υγείας Giulia Grillo, απέστειλε ο Ανδρέας Ξανθός, με την οποία στηρίζει ιταλική πρωτοβουλία για διαφάνεια στις τιμές των φαρμάκων.
Η επιστολή κοινοποιήθηκε και στον γενικό διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) Tedros Adhanom, όπως προκύπτει από συνέντευξη του κ. Ξανθού στο “Politico” και στην Carmen Paun.
Σύμφωνα με τον υπουργό, έστειλε θετική απαντητική επιστολή, καθώς θεώρησε σωστό να υποστηρίξουμε την πρωτοβουλία της Ιταλίδας υπουργού να τεθεί το θέμα στη γενική συνέλευση του ΠΟΥ.
Η ιταλική πρόταση προβλέπει τη δυνατότητα διανομής “εμπιστευτικών” πληροφοριών ανάμεσα σε κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που αναδεικνύει την ανάγκη ριζικής αλλαγής πλαισίου της φαρμακευτικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο:
“Αναζητείται μια νέα ισορροπία ανάμεσα στις ανάγκες των ασθενών και στο δημόσιο συμφέρον κάθε χώρας από τη μια, και στην ανάγκη ενθάρρυνσης της κλινικής έρευνας – καινοτομίας και του εταιρικού κέρδους από την άλλη. Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η προσβασιμότητα και η βιωσιμότητα των δημόσιων συστημάτων στο πολύ ευαίσθητο και ζωτικό πεδίο του φαρμάκου”, επισημαίνει ο Έλληνας υπουργός.
Σχετικά με τη συμφωνία της Βαλέτα, είπε πως είναι σε εξέλιξη η συζήτηση για το στόχο της διαπραγμάτευσης και τον τρόπο ενσωμάτωσης του αποτελέσματος της στο εθνικό πλαίσιο κάθε χώρας.
Υπάρχουν προτάσεις για μια κατώτατη τιμή που θα ισχύει παντού, για εύρος τιμών, για κοινά συμφωνημένη τιμή με περιθώριο όμως επιπλέον μείωσης μετά από εθνική διαπραγμάτευση:
“Σε κάθε περίπτωση, το κρίσιμο κατά τη άποψη μας είναι να δημιουργήσουμε γρήγορα το νομικό κέλυφος που θα επιλύσει αυτά τα προβλήματα και θα διασφαλίσει τη βιωσιμότητα και κυρίως την αποτελεσματικότητας της πρωτοβουλίας”, είπε.
Άδικο το clawback
Ο κ. Ξανθός παραδέχεται, πάντως, πως εφαρμόζονται άδικα μέτρα της φαρμακοβιομηχανίας, όπως ο αυτόματος μηχανισμών επιστροφών (clawback):
“Είναι ένα μέτρο οριζόντιο και άδικο, που επιβαρύνει όλες τις εταιρείες, ανεξάρτητα από τη συμβολή καθεμιάς στην υπέρβαση του προϋπολογισμένου ποσού. Είναι, όμως, και ένα μέτρο που μας επέτρεψε να καλύψουμε πλήρως τις ανάγκες της χώρας και ιδιαίτερα των ανασφάλιστων πολιτών σε περίοδο λιτότητας, χωρίς να υπάρξει πρόβλημα στην πρόσβαση των ασθενών στη φαρμακευτική καινοτομία και στις σύγχρονες αλλά ακριβές θεραπείες”.
Σύμφωνα με τον υπουργό, το clawback, που όντως επιβαρύνει τη φαρμακοβιομηχανία, δημιούργησε μια συνθήκη “τριμερούς χρηματοδότησης” της αγοράς φαρμάκων (Κράτος – Ασφαλιστικό Σύστημα – Βιομηχανία – πολίτες), με την οποία διασφαλίστηκε το μείζον: Η καθολική και ισότιμη κάλυψη των φαρμακευτικών αναγκών της κοινωνίας.
Νίνα Κομνηνού
