O Πέτερ Λίμπουργκ, γενικός διευθυντής της Deutsche Welle, μίλησε στη Δομίνα Διαμαντοπούλου για τις Ευρωεκλογές και την άνοδο του λαϊκισμού, τον ρόλο των ΜΜΕ, τα project της DW και την προσωπική του εμπειρία από την Ελλάδα. “Η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης των λαϊκιστικών κομμάτων είναι να αντιπαραβάλλουμε τεκμηριωμένα δεδομένα και όχι να επικεντρωνόμαστε μόνο στο συναίσθημα και στα αρνητικά στερεότυπα που εκείνα διακινούν”, δήλωσε χαρακτηριστικά.
Φοβάστε ότι στις επικείμενες Ευρωεκλογές θα ενισχυθούν τα λαϊκιστικά κόμματα, είτε είναι ακροδεξιά είτε ακροαριστερά; Τι ρόλο μπορούν να διαδραματίσουν τα ΜΜΕ; Θεωρείτε ότι πρέπει να δίνουν βήμα στους εκπροσώπους αυτών των κομμάτων ή να τους αποκλείουν από τον δημόσιο διάλογο;
Πιστεύω ότι, πράγματι, θα υπάρξει άνοδος των λαϊκιστικών κομμάτων. Μένει να δούμε πόσο μεγάλη θα είναι. Δεν πιστεύω ότι οι εχθροί της Ευρώπης θα αποτελέσουν την πλειοψηφία, αλλά θα ενισχυθούν σημαντικά.
Πως τους αντιμετωπίζει κανείς; Δεν πρέπει, κατά την άποψή μου, να τους αποκλείουμε ολοκληρωτικά, διότι, κατ’ αυτόν τον τρόπο, τους εκχωρούμε τον ρόλο του θύματος και τους επιτρέπουμε να χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι τα καθιερωμένα ΜΜΕ λειτουργούν εναντίον τους.
Αντιθέτως, πρέπει να συνδιαλεγόμαστε μαζί τους, πρέπει η κοινή γνώμη να ενημερώνεται για τα λαϊκιστικά κόμματα που έχουν κοινοβουλευτική παρουσία αλλά και για όσα έχουν δημοσκοπική δυναμική. Τα ΜΜΕ πρέπει να τα αντιμετωπίζουν όπως όλα τα άλλα κόμματα και να τους θέτουν ερωτήματα, να τους θέτουν δύσκολα ερωτήματα, και, κυρίως, να τα αντιμετωπίζουν παραθέτοντας τεκμηριωμένα δεδομένα. Κατά την άποψή μου, αυτή είναι η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης του λαϊκισμού, να αντιπαραβάλλουμε τεκμηριωμένα δεδομένα και όχι να επικεντρωνόμαστε μόνο στο συναίσθημα και στα αρνητικά στερεότυπα που αυτά τα κόμματα διακινούν.
Πως μπορεί ένα ΜΜΕ του βεληνεκούς της Deutsche Welle να ενισχύσει την αγάπη των Ευρωπαίων προς την ΕΕ;
Κατά βάση, δεν είμαστε ένας τηλεοπτικός σταθμός που μεταδίδει πρόγραμμα για τους φίλους της Ευρώπης, αλλά κάνουμε ρεπορτάζ για την Ευρώπη και αποστολή μας είναι να ενημερώνουμε το κοινό για την Ευρώπη και να προωθούμε τις ευρωπαϊκές ιδέες.
Πιστεύω ότι πρέπει να προβάλλουμε, επίσης, υπό το πρίσμα μίας ευρύτερης ματιάς, τις καλές επιδόσεις της Ευρώπης, στο πεδίο της οικονομίας, στο πεδίο του πολιτισμού. Να μην επικεντρωνόμαστε μόνο στα ελλείμματα και τα προβλήματα της Ευρώπης, αλλά να προβάλλουμε και τα επιτεύγματά της ή έστω όσα προσπαθεί να επιτύχει. Πρέπει να σκιαγραφούμε μία συνολική εικόνα. Αν παρατηρήσει κανείς τι έχει επιτύχει η ΕΕ, εν συνόλω, ο απολογισμός της δεν είναι αρνητικός.
Οι ευρωσκεπτικιστές προσπαθούν, φυσικά, να τονίζουν πάντα τα σφάλματα, τα οποία, βεβαίως, είναι υπαρκτά. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να επισημαίνουμε τα λάθη -αυτό είναι κομμάτι της δουλειά μας- αλλά κομμάτι της δουλειάς μας είναι, επίσης, να προβάλλουμε περισσότερο αυτά που γίνονται σωστά.
Σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου Forsa, η πλειοψηφία των Γερμανών αισθάνεται ότι η δημοκρατία απειλείται από την παραπληροφόρηση και τα fake news. Οι περισσότεροι δήλωσαν ότι χρησιμοποιούν τουλάχιστον μία διαδικτυακή πηγή για να ενημερώνονται σε προεκλογικές περιόδους, ενώ περισσότεροι από ένας στους τρεις νέους 14-24 ετών δηλώνει ότι ενημερώνεται κυρίως μέσω Youtube. Πως μπορούν να συμβατικά, παραδοσιακά Μέσα να ανταγωνιστούν τα κοινωνικά δίκτυα και τις διαδικτυακές πλατφόρμες;
Πιστεύω ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτές τις πλατφόρμες ως ανταγωνιστικά Μέσα, αλλά να τις αξιοποιούμε και εμείς. Πρέπει να εκπροσωπούμαστε σε αυτές τις πλατφόρμες, κατά την άποψή μου, και να μην αφήνουμε τον δημόσιο διάλογο, κυρίως αναφορικά με τους νέους, στα χέρια εκείνων που είτε δεν γνωρίζουν, είτε συνειδητά διαχέουν ψευδείς ειδήσεις.
Εμείς στη Deutsche Welle αυτό το κάνουμε με ποικίλους τρόπους, είμαστε ενεργοί στο Facebook, στο Youtube, πρόσφατα ξεκινήσαμε νέο κανάλι στο Youtube στην Τουρκία που ονομάζεται +90, σε συνεργασία με τα διεθνή δίκτυα BBC, Voice of America και France Médias Monde, μέσω του οποίου επιθυμούμε να απευθυνόμαστε στους νέους ανθρώπους στην Τουρκία και, αφενός, να τους ενημερώνουμε για την ΕΕ, και, αφετέρου, για την κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία και για την παραβίαση της Ελευθερίας του Τύπου στη χώρα τους. Πιστεύω ότι πρέπει να στρέψουμε ακόμη περισσότερο την προσοχή μας σε αυτές τις πλατφόρμες και να πείθουμε μέσω της ποιοτικής δημοσιογραφίας. Διότι οι χρήστες αυτών των Μέσων θα μπορούν να εκτιμήσουν την αξία των βίντεο υψηλής ποιότητας και της αφήγησης ιστοριών με καλή σκηνοθεσία και να έχουν καλύτερη αντίληψη των πραγμάτων.
H Deutsche Welle είναι ένα δημόσιο ΜΜΕ. Πόσο εύκολο είναι να παραμένει ανεπηρέαστη από την εκάστοτε κυβέρνηση;
Λαμβάνουμε κρατική χρηματοδότηση, αλλά είμαστε ένας τηλεοπτικός σταθμός Δημοσίου Δικαίου, όχι κρατικός. Αυτό σημαίνει ότι τα όργανα εποπτείας μας αποτελούνται κυρίως από μέλη της κοινωνίας των πολιτών. Αυτά είναι επιφορτισμένα με τον έλεγχό μας και όχι η κυβέρνηση. Δεν είμαστε η φωνή της γερμανικής κυβέρνησης. Προβάλλουμε και αναλύουμε εξίσου τις θέσεις της αντιπολίτευσης, προβάλλουμε όλες τις απόψεις εντός Γερμανίας, αλλά και από όλο τον πλανήτη. Είμαστε ένα δημόσιο Μέσο, με την βέλτιστη έννοια του όρου, το οποίο ως στόχο του έχει να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και όχι στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Παρέχετε μέσω της Deutsche Welle την δυνατότητα εκμάθησης Γερμανικών. Θα λέγατε ότι έχετε αναλάβει και έναν εκπαιδευτικό ρόλο;
Ναι. Καθήκον μας στην Deutsch Welle είναι και η προώθηση της γερμανικής γλώσσας. Έχουμε ανανεώσει το πρόγραμμα αυτό, το έχουμε προσαρμόσει και για χρήση μέσω κινητού τηλεφώνου, μέσω του “DW-Learn German”, μίας πολύ ωραίας εφαρμογής. To εκτεταμένο πρόγραμμα εκμάθησης μέσω βίντεο ονομάζεται “Nicos Weg”, μέσω του οποίου μπορεί κανείς να αποκτήσει αρκετές γνώσεις Γερμανικών. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα στο οποίο οι χρήστες έχουν δωρεάν πρόσβαση. Έχει μεγάλη ζήτηση και το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους ακροατές σας.
Να περάσουμε σε μια πιο προσωπική ερώτηση. Μπορείτε να μας μιλήσετε για την ιστορία του πατέρα σας που συνδέεται με την Ελλάδα και τις αναμνήσεις που έχετε από την παιδική σας ηλικία στη χώρα μας;
Ναι, για την ακρίβεια, ήμουν στη μετεφηβεία, 12-13 ετών, όταν αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε την Ελλάδα. Ο πατέρας μου ήταν πρέσβης της Γερμανίας στην Αθήνα και ανακηρύχθηκε persona non grata από την χούντα. Ένας έλληνας πολιτικός της αντιπολίτευσης, ο καθηγητης (Γεώργιος-Αλέξανδρος) Μαγκάκης μάς βοήθησε να διαφύγουμε στην Γερμανία. Αυτή, βέβαια, ήταν μία εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία για ένα παιδί, δεν μείωσε, ωστόσο, καθόλου την τεράστια αγάπη μου για την Ελλάδα. Αντιθέτως, αυτό το γεγονός με έκανε να ασχολούμαι εντατικά με την Ελλάδα και να προσπαθώ να την επισκέπτομαι όσο πιο συχνά μπορώ.
