Brexit , με δύο αγγλικούς τελικούς σε Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ; Βάλτε νερό στις τσαγιέρες. Δηλαδή για να… κάνουμε ταμείο: Ο φετινός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ θα είναι ανάμεσα στην 2η ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ (Λίβερπουλ) και την 4η (Τότεναμ) και πιθανότατα ο αντίστοιχος τελικός του Γιουρόπα Λιγκ θα φέρει απέναντι την 3η της Πρέμιερ Λιγκ (Τσέλσι) με την 5η (Άρσεναλ).
Κοινώς; Αν ανάψουν οι τσαγιέρες, και ας φρεσκάρουμε όλοι τα αγγλικά μας. Θα μας χρειαστούν και μάλιστα σύντομα. Τώρα που θα κριθούν οι ευρωπαϊκοί τίτλοι του 2019.
London calling με τρεις διαφορετικές εκπροσώπους της πρωτεύουσας. Φωτιά και στα κόκκινα του λιμανιού από το μύθο του Μερσεϊσάιντ. Σχεδόν όλοι τους εκεί, ως το τέλος της διαδρομής. Με έναν τρόπο έμεινε απ έξω μόνο το Μάντσεστερ, αλλά αυτό σε λίγες ημέρες λογικά θα έχει την πρωταθλήτρια της Πρέμιερ Λιγκ, Σίτι. Άρα μικρό το κακό. «Κυριακή κοντή γιορτή» που λένε. Φτάνει μια νίκη στην έδρα της Μπράιτον για να τελειώσει η δουλειά από την ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα που θα γίνει ο πρώτος προπονητής στην Ιστορία του ποδοσφαίρου που κατακτά εθνικό τίτλο προσπερνώντας δύο ομάδες που κατέκτησαν ευρωπαϊκό την ίδια σεζόν. Άραγε ποιος τρελός μίλησε για Brexit;
Σημεία των καιρών: Ναι, με έναν τρόπο. Ουσιαστικά όμως η μεγαλύτερη επιβεβαίωση πως το Αγγλικό ποδόσφαιρο είναι και επίσημα πλέον ο «κυρίαρχος του κόσμου». Έσπασε το «μπλόκο των Ισπανών» που με την Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα μονοπωλούσαν το Τσάμπιονς Λιγκ για μια δεκαετία (έπαιξαν επτά τελικούς, κατέκτησαν ισάριθμα τρόπαια από το 2009). Κατάλαβε επίσης τη σημασία να κατακτάς το Γιουρόπα Λιγκ που δίνει απευθείας θέση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν (Λίβερπουλ και Γιουνάιτεντ ήταν στους τελικούς του ΄16 και του ΄17) και έδειξε το ανάλογο ενδιαφέρον. Κάπως έτσι τις περικύκλωσαν τις διεθνείς διοργανώσεις οι Άγγλοι. Και άντε τώρα να τους τις ξαναπάρεις! Ειδικά με τις συνθήκες που έχουν σχηματιστεί.
Διότι στο ποδόσφαιρο όλα εξηγούνται. Και η αγγλική «άνοιξη» δεν προέκυψε στην τύχη.
Στην Πρέμιερ Λιγκ βρίσκονται οι καλύτεροι προπονητές του κόσμου. Τις δύο ευρωπαϊκές κούπες διεκδικούν ο Γιούργκεν Κλοπ (Γερμανός), ο Μαουρίσιο Ποκετίνο (Αργεντινός), ο Ουνάι Έμερι (Ισπανός) και ο Μαουρίτσιο Σάρι (Ιταλός). Το πρωτάθλημα το κατακτά ο… Πεπ. Ο πραγματικός γιος του Γιόχαν Κρόιφ που έτυχε να γεννηθεί από άλλους γονείς στη Βαρκελώνη. Θυμίζουμε πως από την Πρέμιερ Λιγκ αποσύρθηκε πριν από μερικούς μήνες ο μύθος Αρσέν Βενγκέρ (Γάλλος), ενώ απολύθηκε ο ίδιος ο Ζοσέ Μουρίνιο (Πορτογάλος). Ένα το κρατούμενο λοιπόν. Τα αφεντικά στον πάγκο.
Δεύτερο: Το χρήμα που ρέει. Το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου έχει έσοδα -μόνο μόνο από το… κουτί της τηλεόρασης- που αγγίζουν τις 2,5 εκατ λίρες (!!!!!). Μοιράζονται στα κλαμπ ανάλογα με την τελική τους κατάταξη. Η δε άνοδος στην Πρέμιερ Λιγκ –για να μην πέσει τυχόν ο ανταγωνισμός- πριμοδοτείτε με 170 εκατ ευρώ, όταν η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ πριμοδοτείτε με 30 εκατ ευρώ.
Και όσο για τους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στο Νησί, εκεί που κάποτε οι φίλαθλοι υπέφεραν από «αυχενικό» μιας και η μπάλα δεν έλεγε να προσγειωθεί στο χορτάρι; Αυτή τη στιγμή η χρηματιστηριακή αξία του ρόστερ της Λίβερπουλ (όπου στο μετοχολόγιο της συναντάς ως μικρομέτοχο, τον ίδιο τον ΛεΜπρόν Τζέημς) είναι 950 εκατ ευρώ. Της πρωταθλήτριας Σίτι 1,14 δισεκατομμύριο ευρώ! Η Τότεναμ είναι στα 835 εκατ ευρώ, η Τσέλσι στα 885,75 και η Άρσεναλ στα 625! Δεν πρόκειται για ποδοσφαιρικές ομάδες αλλά για τράπεζες της Αγγλίας.
Όταν λοιπόν τα έχεις όλα; Τα διεκδικείς όλα. Και προφανώς τα κατακτάς όλα. Το ποδόσφαιρο είναι στη φύση του το πιο δίκαιο άθλημα, αν το καλοσκεφτεί κανείς. Φτάνει να θέλεις να το καταλάβεις.
Στην τρέχουσα ποδοσφαιρική σεζόν έπαιξαν 7 ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ στα κύπελλα Ευρώπης. Οι τέσσερις είναι ακόμη εκεί. Η Σίτι αποκλείστηκε από την Τότεναμ στην τρέλα των προημιτελικών. Η Γιουνάιτεντ πριν παραδοθεί στην Μπαρτσελόνα, απέκλεισε κοτζάμ Παρί Σεν Ζερμέν και ενώ μάλιστα είχε ηττηθεί στο Όλντ Τράφορντ από την παρέα του Εμπαπέ. Μόνο η άγουρη Μπέρνλι τη πάτησε νωρίς, Αύγουστο μήνα, από τον Ολυμπιακό. Αλλά αυτό αφήστε το να το χαιρόμαστε εμείς εδώ στα μέρη μας. Δεν συμβαίνει κάθε μέρα μια ελληνική ομάδα να στέλνει σπίτι τους Άγγλους.
Α, και μιας και αναφερθήκαμε σε «δικούς μας» ανθρώπους: Κρίμα για τον Ερνέστο Βαλβέρδε που ούτε φέτος δεν θα καταφέρει να είναι σε εκείνο το ένα ματς που θέλει να νικήσει όσα τίποτε άλλο στον κόσμο. Το τελευταίο της σεζόν. Η Μπαρτσελόνα όμως δεν άξιζε να είναι στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Στο Άνφιλντ την Τρίτη το βράδυ άσπρισε από το φόβο της, όταν βγήκαν στο χορτάρι τα… φαντάσματα της σπουδαιότερης ποδοσφαιρικής έδρας. Αντίθετα με βάση την «μεγάλη εικόνα» ίσως να άξιζε τον τελικό ο Άγιαξ με τα φοβερά μωρά του. Πέταξε έξω την Ρεάλ, την Γιουβέντους. Έμεινε έξω στο τελευταίο δευτερόλεπτο από την Τότεναμ. Και οι Λονδρέζοι του Ποκετίνο όμως… τσάμπα το πάλεψαν ως το τέλος; Όταν έχεις αποκλείσει την Μάντσεστερ Σίτι, τα μπορείς και τα αξίζεις όλα.
Διονύσης Δελλής
