Του Βασίλη Πάικου
Να λοιπόν που μπήκαμε στην τελική ευθεία, διανύοντας πλέον τα τελευταία μέτρα της προεκλογικής κούρσας. Και θα πρέπει να πούμε ότι, τώρα στα τελειώματα, η αντιπαράθεση αρχίζει να παίρνει ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο, έτσι κάπως πιο προγραμματικό ας πούμε. Αφήνοντας πίσω τα μη θέματα, με τις τύπου θαλαμηγών και προγόνων ή Πολάκηδων και Μαδούρων πολιτικές φτήνιες. Ας ελπίσουμε πως δεν θα το ματιάσουμε το πράμα, κι ότι κάπως έτσι, δίχως δυσάρεστες εκπλήξεις, θα πάμε ως το τέλος. Όχι δηλαδή ότι μιλούμε για την Ευρώπη όσο πρέπει, όσο της αξίζει, περισσότερο ζωηρή είναι, και παραμένει, η εσωτερικής αναφοράς θεματολογία. Όμως ας μην δραματοποιούμε τα πράματα, έτσι γίνεται πάντα, έτσι γίνεται παντού, κι όχι μονάχα στην Ελλάδα…
Έχουν ομαλοποιηθεί λοιπόν κάπως τα πράματα, ως προς το περιεχόμενο της προεκλογικής ύλης, κι αν δεν ήταν η πρωτοφανώς ανοίκεια παρέμβαση του Γραμματέα της ΝΔ Λευτέρη Αυγενάκη, θα μπορούσες να πεις ότι δεν υπάρχουν σοβαρές σκιές στον δρόμο προς την κάλπη. Ο Αυγενάκης, ο οποίος τόλμησε να θέσει έν αμφιβόλω την γνησιότητα της εκλογικής διαδικασίας και του εκλογικού αποτελέσματος. Έτσι, χωρίς στοιχεία, χωρίς τεκμήρια, χωρίς καν σκεπτικό, εντελώς– εντελώς από το πουθενά. Και είναι για πρώτη φορά από την Μεταπολίτευση του 1974, που διατυπώνονται υπαινιγμοί για νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος. Μ’ άλλα λόγια ο Γραμματέας της ΝΔ έθεσε ζήτημα πολιτικής ανωμαλίας. Με ορατόν βεβαίως τον κίνδυνο πρόκλησής της. Η δε αποδοκιμασία της «βαριάς κουβέντας» του Γραμματέα εκ μέρους του Προέδρου της ΝΔ, υπήρξε χαρακτηριστικά χλιαρή και, ως εκ τούτου, ελάχιστα πειστική. Κάποιοι είπαν πως δεν επρόκειτο παρά για ένα είδος προκαταβολικής αιτιολόγησης της ήττας. Μπορεί να ναι κι έτσι. Ή, απλώς, εκεί στα υψηλότερα κλιμάκια της Πειραιώς, κυριαρχεί η πολιτική ανοησία. Όπως και να ναι, πρόκειται περί πολιτικής αθλιότητας. Διόλου ακίνδυνης πολιτικής αθλιότητας…
Εν τω μεταξύ σ’ αυτή την τελευταία προεκλογική φάση, έπεσαν στη μάχη και τα θεωρούμενα ως βαρέα όπλα της αντι-ΣΥΡΙΖΑ πανστρατιάς. Όπλα βαρέα πλην μάλλον ανθυγιεινά. Η μετά από αρκετόν καιρό δυναμική επανεμφάνιση του Γιάννη Στουρνάρα από τη μια, καθώς και η προωθημένα αρχηγική «προπέτεια» του Βαγγέλη Μαρινάκη. Εκεί όπου ο κεντρικός τραπεζίτης επεχείρησε να αποδομήσει τα κοινωνικού χαρακτήρα κυβερνητικά μέτρα και, βεβαίως, να κινδυνολογήσει ως προς τις συνέπειές τους, όπως εξ άλλου το συνηθίζει χρόνια τώρα. Βάζοντας άλλη μία (από τις πολλές ) πεπονόφλουδα στην ανοδική πορεία της Χώρας. Έτσι ώστε ν’ απορεί κανείς πως και δεν έχει βαρεθεί ο Γιάννης Στουρνάρας να διαψεύδεται διαρκώς στο σύνολο των –συνήθως δυσοίωνων- προβλέψεών του. Με πιο πρόσφατη, και χαρακτηριστική, την «πιστοληπτική γραμμή στήριξης», ως αναγκαίας προϋπόθεσης προκειμένου να βγει η Χώρα στις αγορές!!!
Περισσότερο εντυπωσιακή, πολλαπλώς εντυπωσιακή θα πρέπει να πούμε, υπήρξε η δημόσια παρέμβαση του Βαγγέλη Μαρινάκη. Δια της συνέντευξής του στην τηλεόραση του «ΑΛΦΑ». Όχι ότι υπάρχει δημοσιογραφικό φάουλ εν προκειμένω, κάθε άλλο. Για πολυσυζητημένο πρόσωπο πρόκειται, έχει όθεν έρεισμα η πρόσκλησή του από το κανάλι. Το γεγονός όμως ότι πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την συνέντευξη του Πρωθυπουργού στο ίδιο σταθμό, δεν θα μπορούσε να περάσει ασχολίαστο. Ότι, ας πούμε, τίποτα παράξενο, δεδομένου ότι πρόκειται για τον πραγματικό αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Όσο γι αυτά που είπε, για τον τρόπο που τα είπε, αλλά και για τους στόχους και τις επιδιώξεις του μεγαλοεφοπλιστή- μεγαλομιντιάρχη, έ και κρίση και πείρα των πραγμάτων διαθέτουμε όλοι. Οπότε, κοντά στο νου κι η γνώση…
