Του Βασίλη Πάικου
Η αλήθεια είναι ότι παραπέφτουν κοντά οι εθνικές εκλογές με τις άλλες, τις ευρωπαϊκές και τις αυτοδιοικητικές. Τόσο ώστε να μην προλάβουν τα κόμματα να προχωρήσουν σε ανάλυση του αποτελέσματος της ευρωκάλπης. Όχι τουλάχιστον σοβαρή. Τέτοια που θα μπορούσε να τους δώσει στοιχεία και «οδηγίες» για την από κει και πέρα πορεία τους. Πέραν δε του πολύ περιορισμένου χρόνου, επιμελώς απέφυγαν την σε βάθος προσέγγιση του αποτελέσματος που τα αφορά, προκειμένου να αποφύγουν την κομματική εσωστρέφεια που μοιραία ακολουθεί. Ό, τι χειρότερο δηλαδή για τον εν όψει εκλογικό αγώνα. Είναι έτσι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα ξεφύγουν και πολύ από τα δεδομένα της ευρωεκλογικής τους τακτικής. Με κάποιες μάλλον ισχνές μονάχα προσαρμογές στην «πραγματικότητα» του καθενός απ’ αυτά. Μ’ άλλα λόγια θα χουμε πάνω-κάτω μία από τα ίδια. Εκτός κι αν κάποιος μας επιφυλάσσει εκπλήξεις…
*Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει εμφανώς στην διαφορετικότητα, σε σχέση με την ευρωπαϊκή, της εθνικής κάλπης. Εκτιμώντας ότι υπήρξε εκεί χαλαρή η ψήφος, αλλά και η «μη ψήφος», όπως εκφράστηκε δια της ευρείας αποχής. Θέλει ακόμη να πιστεύει πως, σε ό, τι τον αφορά, από μερίδα των πολιτών, επιχειρήθηκε να δοθεί μήνυμα διαμαρτυρίας-προειδοποίησης. Με την πεποίθηση ότι, πάντως, δεν αλλάζει η Κυβέρνηση. Στόχος του επομένως είναι ο δραστικός περιορισμός της αποχής, καθώς και η προσέλκυση όσο γίνεται περισσότερων ψηφοφόρων των κεντρώων, των κεντροαριστερών και των αριστερών κομμάτων που είτε δεν κατόρθωσαν να υπερβούν το 3%, είτε περιορίστηκαν σε μίζερες εκλογικές επιδόσεις. Πολύ περισσότερο που είναι πλέον ορατός σε όλους ο «κίνδυνος» της δεξιάς παλινόρθωσης. Ενδεχόμενο που, ασφαλώς, δεν ενθουσιάζει την κατηγορία των πολιτών στην οποία απευθύνεται.
Σ’ αυτή την εκλογική μάχη είναι βέβαιο πως ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του, με όπλο τα πεπραγμένα τους, θα κινηθούν με έμφαση στον φιλολαϊκό χαρακτήρα του προγράμματός τους. Αναδεικνύοντας, προπάντων, τις όντως τεράστιες διαφορές του από κείνο της ΝΔ. Και επιχειρώντας, εν προκειμένω, να αναδείξουν τα στοιχεία του προγράμματος του αντιπάλου, τα οποία δεν δείχνει ιδιαίτερη προθυμία εκείνος να αποκαλύψει. Προκειμένου δηλαδή για την εκλογική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι στην μαρκίζα θα γράφει «αναμέτρηση δύο κόσμων»…
*Αν ήταν στο χέρι του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα «πάγωνε» τον χρόνο ως τις 7 Ιουλίου. Να γινόταν δηλαδή να ξυπνήσει εκείνος και το κόμμα του απ’ ευθείας εκείνη την Κυριακή το πρωί. Έτσι ώστε να «αιχμαλωτίσει» για λογαριασμό του το σημερινό κλίμα όπως ακριβώς είναι και βρίσκεται. Δεν θα θελε, μ’ άλλα λόγια, ο Πρόεδρος της ΝΔ να συμβεί τίποτα από σήμερα και ως τότε, τίποτα απολύτως, ούτε καλό ούτε κακό. Δεδομένου ότι, πράγματι, σήμερα η ΝΔ διαθέτει τον αέρα του νικητή, αυτό που δημοσκοπικά αποκαλείται «παράσταση νίκης». Και είναι αυτό το ισχυρότερο και το πιο αβανταδόρικο για λογαριασμό της εφαλτήριο προς την κάλπη της 7ης Ιουλίου.
Και βέβαια η ΝΔ επιδιώκει την διεύρυνση της ευρωεκλογικής της επιτυχίας. Με στόχο την άνετη (και ασφαλή…) αυτοδυναμία, και όχι τόσο την διαφορά της από τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία άλλωστε δεν παίζει ρόλο στη βάση των δεδομένων του ισχύοντος εκλογικού συστήματος. Θεωρώντας πως έχει λαμβάνειν προπάντων από τα δεξιά σχήματα που δεν ευτύχησαν στις ευρωεκλογές, και τα οποία και αν ακόμη μπουν και πάλι στον ανταγωνισμό, θα πιεστούν πολύ στη βάση του εν όψει πολωτικού κλίματος. Αλλά και από τα κεντρώα ή και τα κεντροαριστερά ακόμη σχήματα που, αν και τέτοια, μεγάλο μέρος του ακροατηρίου τους κυριαρχείται από αντι-ΣΥΡΙΖΑ εμμονές.
Η μεγάλη έγνοια του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πρώτα-πρώτα να αυτοπεριοριστούν, σ’ αυτή την φάση, τα πιο «πληθωρικά» των στελεχών του και, ακόμη περισσότερο να παραμείνουν στη σκιά τα άκρως «περιοριστικά» στοιχεία των προγραμματικών του σχεδιασμών. Εκείνα που θα μπορούσαν να σοκάρουν τους πολίτες. Σε τι βαθμό θα το πετύχει; Θα το δούμε. Ο ίδιος πάντως κάνει ό, τι μπορεί. Αρνούμενος ακόμη και το Debate με τον Αλέξη Τσίπρα, παρ’ ό, τι το είχε υποσχεθεί και προαναγγείλει…
*Το ΚΙΝΑΛΛ και το ΚΚΕ θα πρέπει να θεωρήσουν επιτυχία τους, αν παραμείνουν περίπου στα δεδομένα της πρόσφατης αναμέτρησης. Καθώς είναι απολύτως βέβαιο ότι τώρα η πόλωση θα ενταθεί και θα οξυνθεί, όπως συμβαίνει πάντα στις εθνικές αναμετρήσεις. Και, ως εκ τούτου, θα πιεστούν τώρα πολύ περισσότερο. Ειδικώς για το ΚΙΝΑΛΛ θ΄ αποτελούσε και μείζονα πολιτική έκπληξη το ενδεχόμενο διατήρησης την 7η Ιουλίου του 7,72% των ευρωεκλογών. Με δεδομένο το βαθύ ρήγμα, και το εξ’ αυτού σοκ, που υπέστη με την «απομάκρυνση» του Ευάγγελου Βενιζέλου. Η προσδοκία της Φώφης Γεννηματά η κίνηση αυτή να οδηγήσει σε «επαναπατρισμό» παλιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ τα οποία σήμερα εκφράζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει σοβαρή λογική βάση. Δεδομένου ότι η γραμμή Βενιζέλου ζει, βασιλεύει και κυριαρχεί ακόμη στο ΚΙΝΑΛΛ. Και ήταν αυτή ακριβώς που τους έδιωξε από κει. Σε κάθε περίπτωση, τόσο το ΚΙΝΑΛΛ όσο και το ΚΚΕ θα πιεστούν τώρα πολύ και, κατά πάσαν λογική πρόβλεψη, θα συμπιεστούν.
Ας μην λησμονείται πάντως πως η κάλπη των εθνικών εκλογών, είναι πάντα μια «άλλη» κάλπη…
