Οι γυναίκες απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελβετίας απεργούν σήμερα, διαμαρτυρόμενες για τον απαράδεκτα αργό ρυθμό επίτευξης της ισότητας.
Οι σημερινές κινητοποιήσεις πραγματοποιούνται 28 χρόνια έπειτα από αντίστοιχη απεργία του 1991, κατά την οποία μισό εκατομμύριο γυναίκες βγήκαν στους δρόμους.
Οι Ελβετίδες ήταν ανάμεσα στις πολλές Ευρωπαίες που έπειτα από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 απαίτησαν το δικαίωμα ψήφου. Τελικά, το απέκτησαν πολύ αργότερα, το 1971.
Στις κινητοποιήσεις του 1991 δεν συμμετείχε καμία γυναίκα στην ελβετική κυβέρνηση και δεν ήταν νομοθετημένη η άδεια μητρότητας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Ελληνίδες ψήφισαν πρώτη φορά σε δημοτικές εκλογές το 1934 και σε βουλευτικές εκλογές το 1952. Επίσης, το ελληνικό Σύνταγμα καθιέρωσε την αρχή της ισότητας των φύλων το 1975, ενώ το Σύνταγμα της Ελβετίας έξι χρόνια αργότερα, το 1981.
Ακόμα και σήμερα, βάσει των επίσημων στοιχείων του World Economic Forum, η Ελβετία βρίσκεται στην 20η θέση στην κατάταξη των χωρών με βάση τον σεβασμό της ισότητας των φύλων, με την Ισλανδία, την Νορβηγία και την Σουηδία να καταλαμβάνουν τις τρεις πρώτες θέσεις.
Το μεγάλο στοίχημα είναι συμμετοχή στην σημερινή απεργία, καθώς τέτοιου είδους κινητοποιήσεις δεν αποτελούν κομμάτι της κουλτούρας των Ελβετών.
Οι γυναίκες στην Ελβετία αναγνωρίζουν ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει αρκετά βήματα. Ο δρόμος, ωστόσο, είναι μακρύς. Το 2002 αποποινικοποιήθηκε η άμβλωση, ενώ από το 2005 έχει θεσπιστεί επιδοτούμενη άδεια μητρότητας 14 εβδομάδων. Οι Ελβετίδες διεκδικούν να υπάρξει αντίστοιχα και επιδοτούμενη άδεια πατρότητας (σήμερα οι άντρες που αποκτούν παιδί δικαιούνται μόνο μία ημέρα άδεια) αλλά και να αυξηθούν και οι θέσεις στους παιδικούς σταθμούς που προς το παρόν είναι λίγες και πολύ ακριβές, δυσκολεύοντας τις ζωές των νέων μαμάδων.
Δομίνα Διαμαντοπούλου
