Του Βασίλη Πάικου
Η αλήθεια είναι ότι ναι, το 87% των σημερινών φορολογικών βαρών των ελλήνων, των επί πλέον των παγίων, επιβλήθηκε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από το 2010 ως και το 2014. Και μόνο το 13% από τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 ως τα σήμερα.
Η αλήθεια επίσης είναι ότι την περίοδο 2010-2014 έγιναν 13 περικοπές των μισθών και των συντάξεων από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και μόνο μία από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια είναι όλ’ αυτά, κι ας εγκαλεί η αντιπολίτευση την σημερινή Κυβέρνηση για υπερφορολόγηση και για περικοπές. Δεν λέει την αλήθεια.
Έλα όμως που αυτά του ΣΥΡΙΖΑ τα λίγα, λειτούργησαν σωρευτικά στα προηγηθέντα. Και, απ’ ό, τι φαίνεται, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Άσε που μεγάλο τμήμα του λαού είχε επενδύσει ελπίδες, πολλές ελπίδες, ίσως υπερβολικές και παράλογες ελπίδες στον ΣΥΡΙΖΑ για άμεσες και γενναιόδωρες ελαφρύνσεις. Που δεν τις είδε, που δεν γινόταν να τις δει. Κι έτσι εκφράστηκε όπως εκφράστηκε κατά πλειοψηφία στις ευρωεκλογές.
Ήταν η κόπωση από την σχεδόν 10ετή μνημονιακή λαίλαπα που κατατέθηκε στην ευρωκάλπη. Και που την χρεώθηκε εκείνος που σήμερα κυβερνά. Άδικο; Άδικο. Φυσικό; Ως ένα βαθμό ναι. Αναμενόμενο; Ίσως θα έπρεπε…
Όλ’ αυτά όμως αφορούν στο χθες. Στο πολύ πρόσφατο χθες, όμως στο χθες. Στην κάλπη της 26ης Μαϊου συγκεκριμένα. Σήμερα είναι μια άλλη μέρα. Και η κάλπη της 7ης Ιουλίου είναι μια άλλη κάλπη. Που βλέπει περισσότερο στο αύριο παρά στο χθες. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει.
Μ’ αυτή την έννοια, το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «Τώρα αποφασίζουμε για τη ζωή μας», τα λέει όλα. Και είναι έτσι ακριβώς. Τώρα σ’ αυτές τις εκλογές, τις εθνικές της 7ης Ιουλίου, αποφασίζουμε για την ζωή μας. Για την τύχη μας, και μαζί για την πορεία της Χώρας μας για τα επόμενα χρόνια, ίσως για τα επόμενα πολλά χρόνια. Που πάει να πει ότι εντάξει, η κόπωση εκφράστηκε, η δυσφορία κατατέθηκε, η διαμαρτυρία ελήφθη. Από δω και πέρα τι κάνουμε.
Για το από δω και πέρα λοιπόν, έχουμε μπροστά μας δυο αρχηγούς, δυο κόμματα και δυο προγράμματα. Όπως έχουμε και το κυβερνητικό παρελθόν αμφοτέρων. Ως έγκυρο και αξιόπιστο δείγμα γραφής. Τα δε κυβερνητικά προγράμματα είναι καθαρά και ξάστερα.
Σε όλες τις λεπτομέρειές του το ένα, του ΣΥΡΙΖΑ, με μισόλογα, «υπαινικτικά» και κάπως συγκεχυμένα το άλλο, εκείνο της ΝΔ. Έτσι και τόσο, πάντως, ώστε δεν χωρεί άγνοια, ούτε καν μετρία σύγχυση. Ο πολίτης διαθέτει όλα τα στοιχεία, όλα τα δεδομένα ώστε να επιλέξει, ώστε να αποφασίσει και να εκφραστεί.
Και μην ξεχνάμε, ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις από τον Αύγουστο του 2018, οπότε βγήκαμε από τα μνημόνια και από την επιτροπεία, μπορεί και εφαρμόζει το δικό του σχέδιο.
Ως τότε φρόντισε απλώς, όσο γινόταν, να ανακουφίσει ή και να διασώσει τους βαρύτερα πληγέντες. Από τον Αύγουστο του 2018 εφαρμόζει το δικό του σχέδιο, του οποίου είδαμε απλώς τα «προλεγόμενα». Και καταλάβαμε. Και πάμε παρακάτω. Οπότε ναι, «τώρα, αποφασίζουμε για τη ζωή μας»…
