Επιβεβαιώνει όσα προσπάθησαν έως τώρα να ανατρέψουν οι προηγούμενοι κατηγορούμενοι που απολογήθηκαν στη δίκη της ΧΑ, ο κατηγορούμενος που απολογείται αυτή την ώρα στο Εφετείο Αθηνών, Γιώργος Δήμου.
Μεταξύ άλλων, επιβεβαίωσε ότι το βράδυ της δολοφονίας του Π. Φύσσα έλαβε και ο ίδιος μήνυμα στις 23.15 που έλεγε ότι δεν θα περιμένουν μακρινούς.
Ακολουθεί χαρακτηριστικό απόσπασμα από την κατάθεση του Γ. Δήμου, όπως την μετέδωσε το Παρατηρητήριο για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, Golden Dawn Watch
Δήμ: Με καταχώρισαν απλά, με την ταυτότητα. Πήγαινα κάθε Τρίτη και Πέμπτη που μιλούσανε οι βουλευτές.
Πρ: Μόνο Τρίτη και Πέμπτη;
Δήμ: Μόνο Πέμπτη. Πηγαίναμε στην τοπική, ο Ρουπακιάς είχε το κυλικείο και μες στο κυλικείο… υπήρχαν μπλουζάκια, καπελάκια…
Πρ: σε ποιον απευθύνονταν (αν ήθελαν να αγοράσουν);
Δήμ: Στον Ρουπακιά. Ήταν υπεύθυνος για την πώληση και την τροφοδοσία και τη συσκευασία.
Πρ: Δηλαδή όταν ερχόταν κάποιος να προμηθευτεί κάτι άλλο εκτός από μπλουζάκια;
Δήμ: Θα απευθυνόταν στον κ. Ρουπακιά. Και για την τροφοδοσία ήταν υπεύθυνος. Και ήταν και στο πενταμελές.
Πρ: Ποιοι ήταν μέλη;
Δήμ: Καζαντζόγλου, Τσακανίκας, δεν ξέρω άλλον.
Πρ: Εκτός από τις καθιερωμένες ημέρες, λαμβάνατε μέρος σε άλλες εκδηλώσεις;
Δήμ: Βεβαίως. Μοίρασμα στο Περιβολάκι παλιών εφημερίδων, διανομή τροφίμων, στο άγαλμα του Λεωνίδα που έγινε το μνημόσυνο…
Πρ: Σε όλα αυτά είχατε συγκεκριμένη αμφίεση;
Δήμ: Εγώ όχι, γιατί δεν ήμουν στέλεχος ούτε ομάδα ασφαλείας.
Πρ: Αυτοί φορούσαν;
Δήμ: Ήταν παιδιά από 18 έως 40 και φορούσαν πάντα. Ήταν ο Αγγος, ο Κομιανός. Απλά καθόντουσαν έξω από την τοπική, μήπως έρθει κάποιος και επιτεθεί. Έτσι έλεγαν. Ήταν στελέχη αυτοί.
Πρ: Τι διαφορά είχε από εσάς;
Δήμ: Εγώ ήμουν απλό μέλος. Όποτε ήθελα έφευγα. Και φορούσαν στολή παραλλαγής όποτε ερχόντουσαν στα γραφεία.
Πρ: Πού μένετε;
Δήμ: Παλαιά Κοκκινιά.
Πρ: Πόση η απόσταση μέχρι την τοπική;
Δήμ: Δύο χιλιόμετρα περίπου.
Πρ: Από το Κοράλλι;
Δήμ: Δεν την ξέρω την καφετέρια.
Πρ: Εκ των υστέρων;
Δήμ: 6 χιλιόμετρα; Μετράς από Κερατσίνι, Αμφιάλη δεν είναι κοντά.
Πρ: 17/9 τι κάνατε;
Δήμ: Ήμουν σπίτι και κατά τις 11 ήρθε SMS από την τοπική της Νίκαιας.
Πρ: Στο παρελθόν λαμβάνατε τέτοια;
Δήμ: Ναι. Έλεγαν να έρθουμε στην τοπική. Τα περισσότερα ήταν να βάλουμε τα σακουλάκια για τη διανομή τροφίμων ή για κάτι συγκεκριμένο. Το συγκεκριμένο έφτασε 11:15.
Πρ: Ήταν συνηθισμένο τέτοια ώρα;
Δήμ: Όχι, μόνο άλλη μία φορά, τέτοια ώρα, που βάλαμε κάτι πράγματα στην τοπική και την άλλη μέρα τα μοιράσαμε.
Πρ: Περί 11:15;
Δήμ: Ήρθε ένα SMS που είπε «οι πιο κοντινοί να έρθουν στην τοπική». Πήρα τον Ρουπακιά.
Πρ: Γιατί τον συγκεκριμένο;
Δήμ: Δεν μπορούσα να πάρω τον Πατέλη. Μου είχαν πει να παίρνω τον Ρουπακιά. Ο Πατέλης μου το είχε πει.
Κατηγορούμενος Πατέλης παρεμβαίνει: Μπορώ να μιλήσω, κα Πρόεδρε; Σας παρακαλώ…
Πρ: Όχι. Θα μιλήσετε μετά.
Δήμ: Λέω κύριε Ρουπακιά τι έγινε; Και μου λέει «κλείσε, κλείσε, θα σε πάρω». Και πήρα τον Πατέλη και του λέω «γιατί να έρθω;» μου λέει «αν μπορείς έλα». Μετά πήρα τον Σκάλκο και του είπα «μπορείς να με πετάξεις στην τοπική;»
Πρ: Μένει κοντά σας;
Δήμ: Όχι. απλά τον γνώριζα από την τοπική, μήπως μπορούσε κάποιο κοντινό του πρόσωπο.
Πρ: Όταν μιλήσατε με το Ρουπακιά σας είπε θα σας ξαναπάρει;
Δήμ: Ναι. Και ήρθε ο Σκάλκος και πήγαμε στην τοπική με ένα παπάκι και ήταν κλειστή.
Πρ: Είδατε τίποτα;
Δήμ: Όχι. Πιο κάτω, στα 5 μέτρα, είδα 7-8 μηχανάκια με άτομα επάνω και συνάντησα και τον Κομιανό.
Κατηγορούμενος Κομιανός παρεμβαίνει: Ψέματα κυρία Πρόεδρος (σηκώνεται)
Πρ: Ησυχία.
Δήμ: Ήταν ο Κομιανός με το μηχανάκι μόνος του, δε φόραγε κράνος. Οι άλλοι φορούσαν κράνος και δεν μπορούσα να τους αναγνωρίσω. Και του λέω κύριε Κομιανέ…
Πρ: «Κύριε» αποκαλούσατε ο ένας τον άλλο;
Δήμ: Βεβαίως, αφού ήταν στελέχη της ΧΑ . Μου λέει ο Κομιανός «πάμε για μάχη, έχουν πιάσει κάτι δικούς μας στο Κερατσίνι».
Κομιανός: Ψέματα κυρία Πρόεδρε! [σηκώνεται και πάει στον συνήγορό τους].
Δήμ: Λέω στον Σκάλκο, «αυτοί πάνε για φασαρία, πάμε να φύγουμε».
Πρ: «Αλήτες» τους είπατε;
Δήμ: Ναι αλλά δεν ήξερα ποιοι είναι.
Πρ: Εκτιμήσατε ότι ήταν ποιοι;
Δήμ: Αν με ήξερε κάποιος θα μου μιλούσε.
Πρ: Δηλαδή ο Κομιάνος βρέθηκε μεταξύ αγνώστων εκεί;
Δήμ: Αυτό δεν το ξέρω. Ξεκίνησαν οι μηχανές και περνάγανε με κόκκινα φανάρια. Εξαφανίστηκαν στο λεπτό. Όταν φτάσαμε στο βενζινάδικο με το Σκάλκο, σε 5 λεπτά άκουσα σειρήνες. Η Λαοδικείας έχει 12 φανάρια.
Πρ: Ακούσατε περιπολικά όταν ήσασταν στο βενζινάδικο;
Δήμ: Ναι και λέω στον Σκάλκο «κάτι έχει γίνει». Την άλλη μέρα το πρωί έμαθα τι είχε γίνει.
Ελευθερία Κουμάντου
