Του Βασίλη Πάικου
Υποτίθεται πως, με επιλογή της Φώφης Γεννηματά, «απομακρύνθηκε» από το ΚΙΝΑΛΛ ο Ευάγγελος Βενιζέλος, προκειμένου να επιστρέψουν οι αριστεροί και οι κεντροαριστεροί πρώην πασόκοι, οι οποίοι επιλέγουν τα τελευταία χρόνια τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεδομένου ότι ο Πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκφράζει την δεξιά αντίληψη της σοσιαλδημοκρατίας. Προσβλέποντας μάλιστα, ολοφάνερα, σε επανάληψη του πειράματος της συγκυβέρνησης με την δεξιά.
Εύλογα θα περίμενε κανείς, κατόπιν τούτου, την αναθεώρηση του πολιτικού λόγου της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛΛ, προς αριστερότερη κατεύθυνση. Έλα όμως που, παρ’ ότι ο Βενιζέλος έφυγε, ο Βενιζελισμός μένει. Ζει και βασιλεύει και κυριαρχεί εκεί μέσα. Αναβαθμιζόμενος μάλιστα, όλο και περισσότερο. Έτσι και τόσο ώστε θάλεγε κανείς πως η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛΛ εξώθησε προς έξοδο τον πρώην Πρόεδρο, όχι επειδή διαφωνούσε με την πολιτική του, αλλά επειδή δεν θα ήθελε να τον βρει μπροστά της την επόμενη μέρα…
Σήμερα λοιπόν, και μετά τον Βενιζέλο η Φώφη Γεννηματά:
*Συνεχίζει τον κατά της Αριστεράς μονομέτωπο αγώνα, στη βάση του βενιζελικής έμπνευσης στόχου της «στρατηγικής ήττας» του ΣΥΡΙΖΑ, με ό, τι αυτό μπορεί να σημαίνει.
*Αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μετεκλογικής σύμπραξης με την ΝΔ, λέγοντας κάθε τόσο, πως «δεν πρόκειται να αφήσει τη Χώρα ακυβέρνητη» και ότι, σε κάθε περίπτωση, «θα εγγυηθεί την πολιτική σταθερότητα». Ενώ επιφανή στελέχη του ΚΙΝΑΛΛ μιλούν, κατά περίπτωση, για ψήφο εμπιστοσύνης ή ανοχής προς ενδεχόμενη Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τελευταία η Φώφη Γεννηματά διευκρινίζει ότι δεν μιλά για συγκυβέρνηση δίχως, πάντως, να γίνεται πολύ πειστική. Ελάχιστη σημασία θα είχε εξ άλλου η ανάληψη ή μη υπουργείων, αλά παλαιά, εκ μέρους στελεχών του ΚΙΝΑΛΛ. Η ουσία της διαθεσιμότητας για συμπόρευση παραμένει.
*Σε τρία μέτωπα σχεδιάζει η Φώφη Γεννηματά να σύρει το ΚΙΝΑΛΛ σε συνεργασία με τη ΝΔ, σύμφωνα με μόλις προχθεσινές δηλώσεις της. Στην άμεση κατάργηση της απλής αναλογικής, κόντρα βεβαίως στις πάγιες αρχές της κεντροαριστεράς. Στην ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης, ασφαλώς προς την συντηρητική κατεύθυνση την οποία η ΝΔ προκρίνει. Και στην διαπραγμάτευση με τους εταίρους επί των δημοσιονομικών δεδομένων της Χώρας. Συμπόρευση, μ’ άλλα λόγια, εφ’ όλης της ύλης, εφ’ όλης της σοβαρής τουλάχιστον ύλης. Ε από κει και πέρα τι σημασία έχει αν θα πάρουν και υπουργεία η Φώφη, ο Λοβέρδος και ο Γκεγκέρογλου;
Εντέλει, έφυγε όντως ο Βενιζέλος από το ΚΙΝΑΛΛ, ή μήπως όχι; Κι αν έφυγε μήπως τον εκπροσωπεί επαξίως η ίδια η Πρόεδρος; Η οποία, απ’ ό, τι όλα δείχνουν, δεν επενδύει πλέον στην προσδοκία επιστροφής των ασώτων κεντροαριστερών στο ΚΙΝΑΛΛ. Βλέπει, ίσως, πως δεν της βγαίνει το στοίχημα. Και περιορίζει τις προσδοκίες της στο να μην χάσει του δεξιόστροφους βενιζελικούς του κινήματος, προς την κάλπη της ΝΔ. Έτσι ναι, εξηγείται. Αν και, με τούτα και με κείνα, δεν θα θεωρηθεί έκπληξη αν το ΚΙΝΑΛΛ καταγράψει απώλειες και προς τ’ αριστερά του και προς τα δεξιά. Οπότε, καλά ξεμπερδέματα…
