“Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος” σχολιάζουν μεταξύ άλλων απο το Κίνημα Αλλαγής στον απόηχο των αντιδράσεων που προκάλεσε η αφίσα με κοκκινόμαυρο φόντο δείχνοντας ένα εργοστάσιο, όπου η καμινάδα κατέληγε σε μια γροθιά συνοδευόμενη απο το σύνθημα: “Η κυβέρνηση θα μας βρει απέναντι μέσα και έξω απο τη Βουλή”.
Τα επικριτικά σχόλια κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης περί αφίσας που παρέπεμπε είτε σε άλλου τύπου εποχές, με αισθητική σοβιετικού τύπου είτε σε εξωκοινοβουλευτική αριστερά , ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΚΕ , είχαν ως αποτέλεσμα την αντικατάσταση της με άλλη, σε πράσινο φόντο διατηρώντας ωστόσο το ίδιο σύνθημα.
Απάντηση στους επικριτές
Πολλοί απο τους επικριτές του Κινήματος Αλλαγής έσπευσαν να συνδυάσουν το περιστατικό και με τον μετέωρο βηματισμό του κινήματος παραπέμποντας στα υπαρξιακού τύπου ζητήματα που έχουν αναδυθεί για το ΚΙΝΑΛ μετεκλογικά με αιχμή του δόρατος την ανάγκη περί επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ.
Στο Κίνημα Αλλαγής αντιτείνουν -με αφορμή το αναπτυξιακό νομοσχέδιο- οτι η ουσία του ζητήματος είναι άλλη. Είναι η νέα κυβέρνηση και η προσπάθεια της να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο κ. Μητσοτάκης στον ΣΕΒ. Η δεύτερη ανάγνωση παραπέμπει επιπλέον στην προσπάθεια του Κινήματος Αλλαγής να αναδείξει το κοινωνικό του πρόσημο, όπως αρμόζει σε ένα κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας , καταδεικνύοντας ταυτόχρονα οτι σε καμία περίπτωση δεν συγκλίνει σε ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα με την γαλάζια κυβέρνηση. Παράλληλα, το πεδίο των εργασιακών προσφέρεται έτσι ώστε το ΚΙΝΑΛ να αντικρούσει την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης για επιστροφή στην κανονικότητα καθώς -όπως υποστηρίζει το Κίνημα Αλλαγής -σημαντικό μέρος του Αναπτυξιακού Νόμου οδηγεί στην απαξίωση των συλλογικών συμβάσεων και στην ενίσχυση της εργοδοτικής ασυδοσίας.
«Το θέμα δεν είναι το χρώμα της αφίσας, αλλά το μήνυμα που θέλει να περάσει», δηλώνει ο εκπρόσωπος τύπου του ΚΙΝΑΛ, Παύλος Χρηστίδης.
Παράλληλα και ο επικεφαλής του γραφείου τύπου του ΚΙΝΑΛ, Νίκος Βοσδογάνης με ανάρτησή του στο facebook, αντικρούει τα περί κρίσης ταυτότητας, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Μια αφίσα που δεν ήταν στην πραγματικότητα μια αφίσα , παρά μόνο το εικαστικό ντύσιμο μιας ανακοίνωσης στα socialmedia… Ήταν αποτυχημένη; Μπορεί»
Ειδικότερα επισημαίνει:
«Μια αφίσα που δεν ήταν στην πραγματικότητα μια αφίσα , παρά μόνο το εικαστικό ντύσιμο μιας ανακοίνωσης στα socialmedia…
Ήταν αποτυχημένη; Μπορεί.
Από εκεί και πέρα να χρησιμοποιείται ένα γραφικό για να αποδείξει δήθεν την κρίση ταυτότητας σε έναν πολιτικό χώρο είναι τουλάχιστον φαιδρό.
Είναι κρίση ταυτότητας η γροθιά στο γραφικό, αλλά δεν είναι κρίση ταυτότητας η γροθιά στο στομάχι που ρίχνει η κυβέρνηση στους εργαζόμενους και τα δικαιώματα τους με την ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων;
Είναι κρίση ταυτότητας το γραφικό, αλλά δεν είναι κρίση ταυτότητας η συμφωνία με ένα νομοσχέδιο που αν δεν έχει έρθει κατευθείαν από τα συρτάρια του ΣΕΒ, τον εξυπηρετεί απόλυτα;
Είναι κρίση ταυτότητας το κόκκινο χρώμα που χρησιμοποιούν οι Σοσιαλιστές σε όλη την Ευρώπη, αλλά δεν είναι κρίση ταυτότητας που κάποιοι συμφωνούν με ότι τους σερβίρουν τα τρολ της Νέας Δημοκρατίας;
Είναι κρίση ταυτότητας να μην θες μια ανάπτυξη που βαπτίζεται για όλους και τελικά είναι ανάπτυξη για λίγους;
Είναι κρίση ταυτότητας να μιλάς και να αποκαλυπτεις μια ακόμη ψευτομεταρρύθμιση, όταν κάποιοι δεν κάνουν τον κόπο να διαβάσουν το νομοσχέδιο;
Αφήστε λοιπόν τις εντυπώσεις και μπείτε στην ουσία της πολιτικής.
Συμφωνείτε με τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που επιχειρεί η Κυβέρνηση και τις επιθέσεις σε έναν πολιτικό χώρο με όλα τα μέσα , επειδή τους χαλάει τη σούπα;
Αν ναι κάτι δεν πάει καλά με την ταυτότητα σας…».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Θεόδωρος Μαργαρίτης ο οποίος με σχόλιο του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αφού παραδέχεται οτι θυμίζει άλλη εποχή απο εικαστικής και αισθητικής πλευράς, ωστόσο δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ο πυρήνας του προβλήματος που δεν είναι άλλος απο την αφαίρεση βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Συγκεκριμένα αναφέρει:
“ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ..ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΣΟΣ
Ένα διαδικτυακό αφισάκι του ΚΙΝΑΛ που εικαστικά ομολογώ ότι θυμίζει τον εργατισμό της δεκαετίας του ’70 προκάλεσε διαμαρτυρίες. Από εικαστική και επικοινωνιακή σκοπιά μπορώ να το καταλάβω.Για αυτό και “κατέβηκε”…
Μου έκανε εντύπωση όμως στις σχετικές υπερβολικές διαμαρτυρίες η παράκαμψη της ουσίας. Ότι δηλαδή η ανακοίνωση που το συνόδευε ασκούσε κριτική στην υποβάθμιση των συλλογικών συμβάσεων,στην απουσία προστασίας των εργαζομένων από το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης ΝΔ.
Καλά,δεν βλέπουμε γύρω μας τον εργασιακό μεσαίωνα; Τόση μυωπία;
Δεν βλεπουμε τους ανασφάλιστους, τους εξευτελιστικά χαμηλά αμειβόμενους, την ευκολία των απολύσεων,τους ανθρώπους που αλλά υπογράφουν για αμοιβή και λιγότερα παίρνουν στο χέρι, τους απροστάτευτους από αυθαιρεσίες;
Το αφισάκι ενόχλησε και όχι ότι ο καθένας ΑΥΡΙΟ μπορεί να βρεθεί ως εργαζόμενος χωρίς δικαιώματα; Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος;”
Για γελοιότητες έκανε λόγο άλλη πηγή του ΚΙΝΑΛ, επισημαίνοντας οτι υπάρχουν τόσα πολλά θέματα στο προσκήνιο της πολιτικής σκηνής για να ασχοληθούμε, όπως αυτό το μετακλητών υπαλλήλων, το οποίο ανέδειξε το Κίνημα Αλλαγής, τις τελευταίες μέρες με σχετική ερώτηση του στη Βουλή.
