Στο βιβλίο του «Λεονάρντο και Μακιαβέλι», ο καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας του Κολεγίου της Γαλλίας, Πατρίκ Μπουσερόν, χωρίς να παραιτείται από το επιστημονικό του οπλοστάσιο, ανοίγεται στις ενδείξεις, την εποχή και τις προσωπικότητες και μας συστήνει ένα υποτιθέμενο ιστορικό γεγονός που βεβαιούται, όπως υποστηρίζει, από τα κοινωνικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα αν και δεν μαρτυρείται ιστορικά από καμία γραπτή πηγή της εποχής, ούτε από τα κείμενα των πρωταγωνιστών του.
Ο Μπουσερόν γράφει για τη συνάντηση του Λεονάρντο Ντα Βίντσι με τον Νικολό Μακιαβέλι το 1502, στο Ουρμπίνο, στο ανάκτορο του νέου ηγεμόνα Καίσαρα Βοργία, εκτιμώντας ότι η συνάντηση και η αλληλεπίδραση τεκμαίρονται από τη γνώση μας, των μεταγενέστερων πράξεων και κειμένων τους.
Και ότι ο Ντα Βίντσι και ο Μακιαβέλι συνομιλούν, γιατί «υπήρξαν σύγχρονοι, όχι απλώς επειδή έζησαν στην ίδια ιστορική εποχή, όχι απλώς επειδή θέλησαν, ενίοτε την ίδια στιγμή και συχνά με τον ίδιο τρόπο, να την επηρεάσουν αποφασιστικά, αλλά επειδή τα πάντα στο έργο και τη δράση τους μαρτυρούν ότι είχαν κοινές αντιλήψεις σε ό,τι αφορούσε τις απαιτήσεις των καιρών».
Ναι αλλά πώς αυτή η βουβή συνομιλία των δύο αλλά και των τριών, τα λόγια του Λεονάρντο, στρατιωτικού συμβούλου του Καίσαρα Βοργία, που διασχίζει την Κεντρική Ιταλία και σχεδιάζει γι αυτόν χάρτες και του Μακιαβέλι, Φλωρεντίνου διπλωματικού απεσταλμένου, που τον ακολουθεί στις εκστρατείες του και τον θαυμάζει, θα φθάσουν έως εμάς;
Να βουτήξουμε στο αναζωογονητικό νερό της μυθοπλασίας απαντά ο Μπουσερόν, προτείνοντας ένα νέο, πολύτροπο πεδίο διερεύνησης της αναγεννησιακής εποχής.
Το βιβλίο ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ & ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ , του Πατρίκ Μπουσερόν, σε μετάφραση της Ρίκας Μπενβενίστε και επιμέλεια της Άννας Μαραγκάκη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πόλις.
Ελεωνόρα Ορφανίδου
