Η «Εξημέρωση», του Δημοσθένη Παπαμάρκου, κείμενο που γράφτηκε για να ανεβεί στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, κείμενο δηλαδή θεατρικό, αποτελεί αναγνωστική πρόκληση χωρίς τη βοήθεια των σκηνικών μέσων και της ερμηνευτικής απόδοσής του, πρόκληση και αποκάλυψη ενός άλλου συγγραφικού ιδιόλεκτου του δημιουργού του περίφημου «Γκιάκ».
Αφετηρία του έργου τα δύο άκρα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, η Μίλητος στην Ανατολή και η Σύβαρις στη Δύση, πόλεις λαμπρές που σιώπησαν μέσα στον ιστορικό χρόνο αλλά μιλούν στην Ιστορία και στο παρόν ως παραβολικό δίπολο, στο μέσον του οποίου βρίσκεται ένα σπήλαιο και στο μέσον αυτού στην αρχή ένα βάθρο στο τέλος ένα βάραθρο- η είσοδος του Κάτω κόσμου.
Ο αφηγητής, ένας μάντης που υπηρετεί κάποιον θεό που δεν κατονομάζεται, αιωρείται μεταξύ του ιστορικού και του παρόντος χρόνου, μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, μεταξύ ζωής και θανάτου, και μας μεταφέρει μέσα από αρχαία κείμενα, ιστορικά γεγονότα ή μύθους στο επίκεντρο του έργου: στην «εξημέρωση» του θανάτου από τον λόγο, ή μάλλον στην ιστόρησή του με όρους ζωής, αφού μόνο ζώντες τον αφηγούνται και αφού όπως διαβάζουμε στη σελίδα 15 «δεν υπάρχει αναπαράστασή του, μόνο αυτός ο ίδιος».
Ή στη σελίδα 33: «Τίποτα δεν είναι πιο αδιάφορο για τον θάνατο από τους ζωντανούς και τον λόγο τους».
Και τέλος στη σελίδα 34: «Μάντη τι θέλεις; Κι εγώ απάντησα: «Αποθανείν θέλω», κι αυτό ήταν καύχημά μου απέναντι στην τυφλότητα της αθανασίας».
Εξημερώνει ο λόγος τον θάνατο;
Το βιβλίο του Δημοσθένη Παπαμάρκου «Εξημέρωση» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.
Ελεωνόρα Π. Ορφανίδου
