Politico: Ο κορονοϊός μπορεί να διασπάσει την Ε.Ε

Όπως ισχυρίζεται “για καλό ή κακό οι κρίσεις δημιουργούν ευκαιρίες σε ό,τι αφορά την άσκηση πολιτικής. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες περιλαβανομένης της επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Κριστίν Λαγκάρντ θα ήταν ανόητοι να σκεφθούν ότι η συνεχιζόμενη πανδημία είναι κάτι διαφορετικό επειδή αφορά μια κρίση δημόσιας υγείας και όχι μια πολιτική ή οικονομική. Πέραν του ανθρώπινου κόστους, η πανδημία έχει δημιουργήσει ένα οικονομικό σοκ η επέκταση του οποίου μπορεί να ξεπεράσει την οικονομική κρίση του 2008. Ενώ η Παγκόσμια Ύφεση μπορεί να προκλήθηκε οικονομικό σοκ που είχε αρνητικές επιπτώσεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη, ολόκληρη η υφήλιος τώρα αντιμετωπίζει μια τεράστια ύφεση σε όλους τους τομείς της οικονομίας”.

“Η κοινωνική… απομόνωση σημαίνει λιγότερη οικονομική δραστηριότητα για όλους. Στις επόμενες εβδομάδες, αν όχι μήνες ο κόσμος θα εργάζεται λιγότερο, θα επενδύει λιγότερο, θα δαπανά λιγότερο. Αναπόφευκτα οι ισολογισμοί και οι κατά τα άλλα κερδοφόρες επιχειρήσεις θα σταματήσουν τη λειτουργία τους εκτός αν υπάρχει ξεκάθαρη δέσμευση από τις δημόσιες ερχές για σταθεροποίηση της οικονομίας” τονίζει.

“Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα θα προχωρήσει με ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, παρά το γεγονός ότι ο πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ κατηγορείται ότι έδρασε πολύ αργά. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Τράπεζα της Αγγλίας μείωσε τα επιτόκια και η κυβέρνηση ανακοίνωσε μεγάλη δημοσιονομική χαλάρωση ύψους 30 δισ στερλινών” επισημαίνει.

“Η απάντηση της Ε.Ε συγκριτικά υπήρξε εξαιρετικά αδύναμη έως τώρα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Λαγκάρντ την περασμένη εβδομάδα “δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις περιορισμού της ρευστότητας στην αγορά” και κάθε απάντηση στις εξελίξεις θα πρέπει να είναι βασικά δημοσιονομική και επομένως, εθνική”  σημειώνει το άρθρο που προσθέτει πως “αυτό είναι ανεύθυνο. Οι χώρες που επλήγησαν χειρότερα  – Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία είναι εκείνες που είχαν το λιγότερο δημοσιονομικό χώρο… να αναπνεύσουν ανεξαρτήτως από τη χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων της Κομισιόν, από την περασμένη Παρασκευή”.

“Σε σχέση με τη τρέχουσα κρίση, το χρέος της Ιταλίας φθάνει το 134% του ΑΕΠ της, ενώ της Ισπανίας και της Γαλλίας φθάνει το 100%. Τα spread των ομολόγων έχουν φθάσει ταβάνι ενώ δεν συζητείται καθόλου αυτή τη στιγμή δέσμη δημοσιονομικών κινήτρων. Η Ελλάδα μπορεί συγκριτικά να είχε λιγότερα κρούσματα αλλά το spread των 10ετών ομολόγων αυξήθηκε πάνω από 50 μονάδες βάσεις την περασμένη εβδομάδα. Και δεν είναι πια αρκετό να “βασίζεσαι στη Γερμανία” όπως ανέφερε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Όλαφ Σολτς – οι αγορές χρειάζονται να δουν πραγματική, μακροοικονομική ενίσχυση προκειμένου να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη” τονίζει το άρθρο.

“Και ό,τι και αν σκέφτεται κανείς για τον ισχυρισμό της Λαγκάρντ ότι η ΕΚΤ δεν θα πρέπει να είναι “πρώτη που θα αντιδράσει” στην ευρωζώνη στην άνοδο των spreads, μια άμεση ένεση ρευστότητας στις αγορές από την Ε.Ε θα ήταν το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να σταματήσει τη σταδιακή αύξηση του πανικού στον οικονομικό τομέα και θα μπορούσε να λειτουργήσει ως “μαξιλάρι” των επιπτώσεων που έχει η πανδημία στις ονομαστικές δαπάνες. Ακόμα χειρότερα, η Λαγκάρντ δεν διαβάζει σωστά τις πολιτικές εξελίξεις αυτή τη στιγμή”.

“Εάν υπάρχει ένα μάθημα από τη Μεγάλη Ύφεση είναι ότι όταν η διεθνής ηγεσία αποτυγχάνει, αντικαθίσταται… από μια καταστροφική, πολλές φορές μη συνεργατική συμπεριφορά των εθνικών κυβερνήσεων. Όταν οι ΗΠΑ απέτυχαν να παρέχουν ρευστότητα στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και επέβαλαν αντ’ αυτού δασμούς αντί να διατηρούν τις αγορές ανοιχτές, προκλήθηκαν ανταγωνιστικές υποτιμήσεις και άνοδος των δασμών” σημειώνεται στο άρθρο, ενώ καταλήγει επισημαίνοντας ότι “οι Ευρωπαίοι ηγέτες και η πρόεδρος της ΕΚΤ αντιμετωπίζουν μια παρόμοια επιλογή. Είτε θα κινηθούν τολμηρά και αποφασιστικά για να ενισχύσουν την περιφέρεια, ή η περιφέρεια θα πρέπει να βοηθήσει η ίδια τον εαυτό της όσο μπορεί – ακόμα και αν αυτό σημαίνει διάλυση της ευρωζώνης και της Ε.Ε”.