Για ζήτημα ηθικό και αξιοπρέπειας κάνει λόγο ο δημιουργός του εμβληματικού γλυπτού “Δρομέας” Κώστας Βαρώτσος, μετά τη διάψευση από την ΥΠΠΟ Μυρσίνη Ζορμπά ότι του πρότεινε τη μεταφορά του έργου στα Σκόπια και την ανταλλαγή του με άγαλμα έφιππου πολεμιστή, ενδεχομένως του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από την πρωτεύουσα της γείτονος .
Σύμφωνα με τον εικαστικό, την προηγούμενη Παρασκευή εκλήθη στο ΥΠΠΟ για την υπόθεση, αλλά εκείνος αρνήθηκε λέγοντας ότι το γλυπτό που βρίσκεται από το 1994 έξω από το ξενοδοχείο Hilton, ανήκει στον δήμο Αθηναίων και στον ίδιο, καθώς έχει τα πνευματικά δικαιώματα. Είπε ακόμη ότι το ΥΠΠΟ διέψευσε τα λεχθέντα του και υποστήριξε ότι ουδέποτε συζητήθηκε τέτοιο θέμα.
Μιλώντας ο κ Βαρώτσος στον Αθήνα 9.84 και στον Ηλία Κανέλλη, δήλωσε εμβρόντητος για τη διπλή διάψευση και τόνισε: “Η YΠΠΟ κατάφερε να με αφήσει εμβρόντητο δύο φορές. Μία φορά με την πρόταση που εμπεριέχει μεγάλη δόση υπερβολής και μία με τη διάψευση, που βέβαια δεν την περίμενα. Δεν περίμενα η υπουργός να χάσει τον έλεγχο και να πει κάποιο ψέμα τέτοιου είδους.Το θεωρώ λυπηρό. Ντρέπομαι γι’ αυτό που έχει συμβεί για λογαριασμό της ομάδας της υπουργού,η οποία ισχυρίζεται ότι τα έβγαλα από το μυαλό μου.”
Και συνέχισε, μεταφέροντας την απάντηση που έδωσε: “ Δεν είμαι αντίθετος στο να γίνει δωρεά ένα άγαλμα σε μια πόλη, θα μπορούσε άνετα να γίνει. Δεν μπορείς όμως να ξεριζώσεις ένα έργο με τέτοια πολιτισμική διαστρωμάτωση και τέτοια σχέση με τον κόσμο της Αθήνας. Τι θα του λέγαμε ; “Συγγνώμη το πάμε δώρο στα Σκόπια; Εχουν μεγαλώσει γενιές με τον Δρομέα.”
Και ο Βαρώτσος κατέληξε λέγοντας: “Με ξένισε oτι η πολιτική εξουσία πολλές φορές, ενώ θα έπρεπε να είναι εκφραστής του πολιτισμού δεν έχει καμία αντίληψη για το πολιτισμικό νόημα των δεδομένων που εκφράζει. Φαίνεται ότι δεν έχει καταλάβει τη σχέση του Δρομέα με τον κόσμο και τον πολιτισμό.”
Ακόμη, αποκάλυψε πως το σύγχρονο γλυπτό του Δρομέα ήταν παραγγελία του Δήμου Αθηναίων, επί δημαρχίας Μιλτιάδη Εβερτ και αντίστοιχα αγάλματα υπάρχουν σε Κύπρο, Γερμανία, Ιταλία και στην Ελβετία. Επισήμανε μάλιστα ότι τότε είχαν εγερθεί συζητήσεις και υπήρχαν γόνιμες συγκρούσεις σχετικά με τη δημόσια τέχνη.
