Άρθρο του κλασικού φιλόλογου Δημήτρη Μαρωνίτη, που είχε δημοσιευτεί παλαιότερα στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής», κλήθηκαν να «αντιμετωπίσουν» οι συμμετέχοντες, υποψήφιοι των Γενικών Λυκείων (ΓΕΛ) στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Το θέμα αφορά την Παιδεία και την Εκπαίδευση.
Πολύ εύκολα και αναμενόμενα
«Πολύ εύκολα και αναμενόμενα» χαρακτήρισε τα θέματα η φιλόλογος Ειρήνη Σαραντίτη, υπεύθυνη φιλολογικών μαθημάτων του Ομίλου Φροντιστηρίων «Διακρότημα», με το οποίο και φέτος συνεργάζεται ο Αθήνα 9.84.
Η κ. Σαραντίτη έκανε λόγο για ιδιαίτερα βατές παρατηρήσεις και ζητήματα χωρίς ασάφειες και δυσκολίες, ενώ εκτίμησε ότι οι υποψήφιοι δεν θα δυσκολευτούν στην ανάπτυξη κειμένου.
Από τους μαθητές ζητήθηκε, με αφορμή τον διάλογο που έχει ανοίξει στη σχολική κοινότητα σχετικά με το μορφωτικό ρόλο του σχολείου στον 21ο αιώνα, να γράψουν ένα άρθρο (500-600 λέξεις) στη μαθητική εφημερίδα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν αν υποστηρίζουν την άποψη ότι «το σχολείο οφείλει, παράλληλα με την εκπαιδευτική, να ασκεί και παιδευτική λειτουργία».
Ταυτόχρονα να προτείνουν, «αιτιολογημένα, τρόπους με τους οποίους εκπαιδευτικοί και μαθητές/μαθήτριες μπορούν να συμβάλλουν στην ενίσχυση του παιδευτικού ρόλου του σχολείου».
Δείτε το θέμα εδώ
[su_document url=”https://www.athina984.gr/wp-content/uploads/2018/06/them_glo_gen_c_hmer_180608.pdf”]
Ποιος είναι ο Δημήτρης Μαρωνίτης
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Πειραματικό Σχολείο της Θεσσαλονίκης και συνέχισε σπουδάζοντας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Συμπλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην (τότε) Δυτική Γερμανία με υποτροφία από το ίδρυμα «Humboldt Stiftung», δίπλα στον γνωστό ελληνιστή Walter Marg.
Το διδακτορικό του δίπλωμα το έλαβε το 1962 από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο όπου και δίδαξε Αρχαία Ελληνικά από το 1963 έως το 1968 ως εντεταλμένος υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή.
Κατά τη διάρκεια της επταετίας η δράση του ενοχλούσε το δικτατορικό καθεστώς με αποτέλεσμα συχνά να φιλοξενείται στα κρατητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.
Οι 8 μήνες του εγκλεισμού του από τις αρχές του 1973 μέχρι τη γενική αμνήστευση άφησαν το σημάδι τους στη «Μαύρη Γαλήνη», ένα κείμενο που γράφτηκε στο κελί, σε φθαρμένες χαρτοπετσέτες, όταν κατάφερε να βρει ένα μολύβι ο Δ. Ν. Μαρωνίτης.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 1973 στο 8ο και τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Η Συνέχεια», και το 2007 στις εκδόσεις Το Ροδακιό.
Μετά τη δικτατορία επανέρχεται και παραμένει καθηγητής από το 1975 έως το 1996. Διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, Αυστρίας, Κύπρου και των ΗΠΑ, από το 1994 έως το 2001 πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και συντονιστής του προγράμματος «Αρχαιογνωσία και Αρχαιογλωσσία στη Μέση Εκπαίδευση», που εκπονήθηκε στο πλαίσιο του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας.
Εκτός όμως από Πανεπιστημιακός δάσκαλος ο Δ. Ν. Μαρωνίτης ήταν ιδιαίτερα γνωστός και σαν αρθρογράφος μιας και από το Φεβρουάριο του 1971 που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Βήμα» το πρώτο του άρθρο με τίτλο «Σημείο αναφοράς» δεν σταμάτησε έως το τέλος της ζωής του να δημοσιεύει ανελλιπώς άρθρα.
Εκτός των άλλων υπήρξε και καλλιτεχνικός διευθυντής του Κ.Θ.Β.Ε. Η θητεία του, όμως, ήταν μικρής διάρκειας: από τις 3 Νοεμβρίου 1989 έως τις 12 Σεπτεμβρίου 1990.
Το 1981 πήρε το Α΄ Κρατικό Βραβείο κριτικής-δοκιμίου για το «Όροι του λυρισμού στον Οδυσσέα Ελύτη».
Το 2003 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τον Ταξιάρχη του «Φοίνικος», για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα και στον πολιτισμό. Το 2012 έλαβε το πρώτο βραβείο «Ενδογλωσσικής Μετάφρασης» για τη μετάφραση της Ιλιάδας. Το 2014 βραβεύτηκε για το σύνολο του έργου του από το ηλεκτρονικό περιοδικό «ο Αναγνώστης».
Οι θέσεις και η αγάπη του για τη μετάφραση των αρχαίων κειμένων θεμελιώθηκαν στο Πειραματικό σχολείο και πήραν μια πιο στέρεη μορφή στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ο κατ’ εξοχήν δάσκαλός του τα χρόνια αυτά ήταν ο I. Θ. Kακριδής.
Ο Δ. Ν. Μαρωνίτης έχει μεταφράσει Ηρόδοτο, Ησίοδο, καθώς και τα δύο έργα που αποδίδονται στον Όμηρο: την Οδύσσεια και την Ιλιάδα. Το 2012 εξέδωσε και την μετάφραση της τραγωδίας «Αίας» του Σοφοκλή.
Ασχολήθηκε επίσης και με αρκετούς νεοέλληνες ποιητές και πεζογράφους επιμένοντας στην πρώτη μεταπολεμική γενιά. Εξέδωσε μελετήματα για τον Γεώργιο Σεφέρη, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Τάκη Σινόπουλο και τον Μίλτο Σαχτούρη. Από τις προηγούμενες γενιές είχε εκδώσει μελετήματα για τον Διονύσιο Σολωμό και τον Κ. Π. Καβάφη. Από τις νεώτερες γενιές είχε ασχοληθεί με τον Γιώργο Χειμωνά.
Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα το τελευταίο του βιβλίο «Έπος και δράμα. Από το χθες στο αύριο». Απεβίωσε στην Αθήνα στις 12 Ιουλίου 2016.
Ισίδωρος Ρούσσος
