«Πριν από λίγες ημέρες είχα βγάλει το σκυλάκι της κόρης μου βόλτα και ένας νεαρός σε μία μηχανή μου φώναξε: «Θάνο, δε θα μας χωρέσει ο Βύρωνας, σ’ αγαπάμε…
…Δεν κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου και χαίρομαι πάρα πολύ που βγήκα και έκανα αυτή τη δημόσια εξομολόγηση σχετικά με την υγεία μου γιατί ο κόσμος με βλέπει να δουλεύω με τους ίδιους ρυθμούς και μου έλεγαν στο δρόμο π.χ.: όλα καλά τώρα; Τελείωσε;» Λοιπόν, δεν τελείωσε τίποτα. Επιβιώνω ανά τρίμηνο με τις κάθε φορά εξετάσεις που κάνω. Είμαι δυνατός, είμαι μαχητής, δεν το βάζω κάτω, δε φοβάμαι, συνεχίζω τη ζωή μου και τη δουλειά μου, όπως την έχω στήσει τόσα χρόνια και άμα έχεις στήσει κάπως τη ζωή σου, δεν μπορείς ξαφνικά να εκλιπαρείς για να μην τη χάσεις.
…Όμως ο καρκίνος είναι πολυπαραγοντική αρρώστια και ξέρω πως ήμουν με την πλάτη στον τοίχο. Δεν ξέρω τι και πότε θα συμβεί γιατί είναι αυτονομημένος. Ξέρω όμως ότι είμαι όρθιος και όσο είμαι όρθιος θα του αλλάζω τον αδόξαστο. Το φινάλε δεν το προσδιορίζω εγώ, προγραμματίζω όμως ανάλογα ανά τρίμηνο τις κινήσεις και τη ζωή μου…».
Ο Θάνος Μικρούτσικος είχε και έχει το κουράγιο να μιλά ανοιχτά για τον καρκίνο και την περιπέτεια της υγείας του, ενώ συγχρόνως δουλεύει πυρετωδώς για τις δύο συναυλίες 7 και 8 Ιουνίου στο Βύρωνα.
«Αναδρομική έκθεση τραγουδιών»
«Με όρους ζωγραφικούς, ας πούμε ότι αυτές οι συναυλίες είναι μια αναδρομική έκθεση τραγουδιών με τους τραγουδιστές να είναι οι πρώτοι διδάξαντες των τραγουδιών συν κάποια τραγούδια βέβαια που είναι «κοινού αισθήματος» όλα αυτά τα χρόνια, μια και τ’ αγάπησε ιδιαίτερα ο κόσμος.
…Βέβαια, από τη συναυλία θα λείπουν η Μαρία Δημητριάδη και ο Μητροπάνος που ήταν από τις σημαντικές φωνές που είπαν τα τραγούδια μου. Ξέρεις, ευγνωμονώ όλους όσοι είπαν τα τραγούδια μου γιατί πέραν από το γεγονός ότι τα ερμήνευσαν όλοι εξαιρετικά, τα πέρασαν και ευθύβολα στο κοινό.
Γιατί αυτή η δουλειά του καλού τραγουδιστή, είναι ενδιάμεσος ανάμεσα στο δημιουργό και στο κοινό. ‘Όταν βέβαια ξεκίνησε η ιστορία με αυτές τις δύο συναυλίες, φοβήθηκα μήπως φανεί ότι σηματοδοτώ ένα φινάλε. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω κάνει ποτέ συναυλία με τόσους πολλούς τραγουδιστές, ούτε σε πολύ μεγάλους χώρους.
«Θάνο σ’ αγαπάμε»
«Ο Βύρωνας έχει λογικές διαστάσεις και σε μια τέτοια «αγαπητικού τύπου» συναυλία, θέλω να μπορώ να βλέπω αυτούς που είναι από κάτω αλλά και να με βλέπουν και αυτοί χωρίς να χρειάζονται κιάλια».
Ερ.:Εγώ δεν θα την έλεγα φινάλε, αλλά φινάλε πρώτου μέρους.
Θ.Μ.: «Κοίταξε να δεις, ακόμα και ο πιο ικανός σχοινοβάτης, κάποια στιγμή θα πέσει. Το θέμα είναι να σηκωθεί και να συνεχίσει και αυτό προσπαθούσα και προσπαθώ πάντα. Γι’ αυτό και σου ‘πα για το νεαρό που μου φώναξε από τη μηχανή: «Θάνο σ’ αγαπάμε…».
…Η πιο σημαντική κριτική που έχω πάρει όλες αυτές τις δεκαετίες για το έργο μου σε όλη την Ευρώπη, ήταν αυτή η φράση. Και γενικά όλος αυτός ο αυθόρμητος ενικός από τους νέους κυρίως, ανθρώπους στο δρόμο, που δεν είναι ψευτομαγκιά, αλλά οικειότητα μετά σεβασμού, με βοηθά πάρα πολύ τώρα μ’ αυτήν την περιπέτεια της υγείας μου… Άκου, έγραψα κάθε είδους μουσική, από τραγούδι μέχρι όπερα, γενικά όμως δεν έκανα ποτέ σκόντο στις απόψεις μου περί τέχνης.
…Δεν ακολούθησα ποτέ τις απόψεις της αγοράς γιατί πιστεύω πως δεν πρέπει να υποκλίνεσαι στο γούστο του κοινού. Αν καταθέσεις στο έργο σου την καρδιά σου, τις γνώσεις σου και τη στάση σου απέναντι στη ζωή και την τέχνη σου, ο χρόνος που συνήθως αποφασίζει για όλα, θα είναι θετικός στη στάση του απέναντι στο έργο σου».
Ερ. Φαντάζομαι ότι όλα αυτά τα χρόνια και με τόσες επιτυχίες, θα σε έχουν πλησιάσει και πολλοί από τους τραγουδιστές της ας πούμε ακραίας εμπορικής πλευράς του τραγουδιού, για να τους γράψεις..
Θ.Μ. «Το θέμα είναι πόσο πειστικός μπορεί να είναι ένας τέτοιος τραγουδιστής ερμηνεύοντας το τραγούδι μου, αλλά και κατά πόσο το τραγούδι μου θα ήταν πειστικό στο κοινό του.
Ερ. Το ταλέντο είναι το πιο σημαντικό σ’ ένα καλλιτέχνη ή χρειάζεται και το ήθος;
Θ.Μ.: «Το να είναι κανείς ναζί είναι σημάδι μη ήθους. Όμως ο Ρίτσαρντ Στράους, από τους μεγαλύτερους συνθέτες του 20ου αιώνα, ήταν χιτλερικός. Ο Έζρα Πάουντ, από τους μεγαλύτερους ποιητές, ήταν με το Μουσολίνι, ενώ ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν ήταν ναζί. Άμα περάσει ο ενεστώτας χρόνος και δεις τα πράγματα από απόσταση, το ταλέντο μετρά πάνω απ’ όλα».
Ερ.:Πάντως, μετά το 1974 έχει αρχίσει να μετράει τόσο πολύ το θέμα της πολιτικής ή άλλης θέσης του καλλιτέχνη…
Θ.Μ.: «Και πριν από το 1974 ήδη από το φινάλε του εμφυλίου, αυτά μετρούσαν. Όμως έως το 1974 τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα και χωρισμένους όλους σε νικητές και ηττημένους που ήταν δύσκολο να εκφραστούν δημοσίως. Μετά το 1974 απλώς αυτό έγινε έντονο και ακούστηκε.
…Να σου πω όμως πως το 1978 ας πούμε είχα τόσο πρόβλημα στο ΚΚΕ επειδή μελοποίησα Μανώλη Αναγνωστάκη ο οποίος ανήκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού, όσο και στο ΚΚΕ Εσωτερικού επειδή μελοποίησα Ρίτσο ο οποίος ανήκε στο ΚΚΕ. Κι αν αυτό μπορούσα ως ένα σημείο να το δικαιολογήσω στο ΚΚΕ ως δείγμα ενός κάποιου δογματισμού, στο ΚΚΕ Εσωτερικού δεν μπορούσα με τίποτα να το δικαιολογήσω γιατί υποτίθεται πως εξέφραζε την πιο ανοιχτόμυαλη πλευρά της Αριστεράς.
…Πάντως, σήμερα η μόνη πολιτική παράταξη, το μόνο κόμμα με ολοκληρωμένη θέση και άποψη απέναντι στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα, είναι το ΚΚΕ».
Ερ. Αν μετά από 100 χρόνια οι άνθρωποι σε θυμόνταν μόνο από ένα τραγούδι που έχεις γράψει, ποιο θα ήθελες να ήταν αυτό;
Θ.Μ.: «Το εφτά νάνοι στο s/s Κερύνεια του Καββαδία».
Ερ.: Έχεις μετανιώσει για κάτι που δεν έγινε και δε μπορεί πια να γίνει;
Θ.Μ.: «Για τις συνεργασίες που δεν έγιναν τελικά ενώ είχα φτάσει τόσο κοντά στο να γίνουν, με την Ούτε Λέμπερ, τη Μπάρμπρα Στράιζαντ και τον Στρέλλερ. Αντίθετα, για τη συνεργασία μου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ενώ είχα προσπαθήσει να την αποφύγω, δεν μετάνιωσα ποτέ που έγινε».
Ερ. Για το φινάλε λοιπόν αυτού του πρώτου μέρους, όπως το ονομάζω εγώ και σηματοδοτούν αυτές οι δύο συναυλίες στο Βύρωνα, τι έχεις να πεις;
Θ.Μ.: «Είναι τρισευτυχισμένος σε όλα τα επίπεδα. Μουσικά, οικογενειακά, κοινωνικά, για τα τέσσερα παιδιά μου, για τη Μαρία τη γυναίκα μου, ακόμα και με όλα τα λάθη μου, γιατί χωρίς και αυτά δεν ξέρω τι θα ήμουν σήμερα. Μέχρι τώρα ήταν μια υπέροχη ζωή…».
Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
