Το δρόμο της ξενιτιάς επιλέγουν σήμερα χιλιάδες νέοι εγκαταλείποντας την Ελλάδα, η οποία την προηγούμενη δεκαετία αποτελούσε η ίδια τη «γη της επαγγελίας» για χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες. Άλλοι κάνουν λόγο για επιστροφή στα «πέτρινα χρόνια» του ’50 και του ’60, άλλοι επιμένουν ότι το προφίλ του Έλληνα μετανάστη έχει αλλάξει και στην πλειοψηφία τους, μεταναστεύουν αναζητώντας υψηλές θέσεις εργασίας, καλύτερους μισθούς και καλύτερη ποιότητα ζωής.
Άνθρωποι που επέλεξαν τη διεθνή ή την εσωτερική μετανάστευση, αλλά και άνθρωποι που αναζητούν νέους επαγγελματικούς ορίζοντες, μίλησαν στις Δέσποινα Μπαρδάκου, Πανδώρα Παφίλη, Χριστιάννα Κούσιου, Ελευθερία Κουμάντου, Κωνσταντίνα Βρεττού και Μαρία Παύλου, για τον αγώνα τους να επιβιώσουν της οικονομικής κρίσης. Η έρευνα παρουσιάζεται στην εκπομπή «Αθήνα Σήμερα», με τη Νόνη Καραγιάννη, καθημερινά, 10.00 με 12.00, από τις 13 Φεβρουαρίου.
Η Πόλα Δαμιανού είναι 23 ετών και έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Η κατάσταση στη χώρα μας την οδήγησε στην απόφαση να φύγει το Σεπτέμβριο για την Αμερική και να κάνει το μεταπτυχιακό της εκεί ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο. Μιλώντας στον Αθήνα 984 εξέφρασε την άποψη που έχουν οι περισσότεροι νέοι ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της και εύχεται όταν επιστρέψει να έχουν ισορροπήσει τα πράγματα εδώ.
«…είμαι 23 ετών, έχω σπουδάσει πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Αθηνών και επέλεξα να φύγω για Αμερική, σε αυτή τη δύσκολη χρονική συγκυρία, για να μπορέσω να πάρω κάποιες νέες βάσεις και περισσότερες γνώσεις, ούτως ώστε κάποια στιγμή να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα, έχοντας μεγαλύτερη εμπειρία και ψάχνοντας ένα καλύτερο μέλλον. Το να παραμείνω στην Αμερική είναι μία πολύ καλή ευκαιρία αλλά είναι δύσκολα τα πράγματα καθώς όπως είναι γνωστό, δε δέχονται πλέον οικονομικούς μετανάστες παρά μόνο με φοιτητική visa».
Ο Τάκης Παναγόπουλος έφυγε πριν από λίγο καιρό από την Καλαμάτα μαζί με την οικογένειά του και μετανάστευσε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Δουλειά είχε βρει πριν εγκαταλείψει την Ελλάδα, καθώς διατηρούσε εργαστήριο λουκουμιού…
«Το μέλλον στην Ελλάδα για τα παιδιά μου δε θα ήταν και τόσο καλό και αποφάσισα να έρθω στην Αυστραλία όπου έχω και συγγενείς. Εξακολουθώ να ασκώ την τέχνη μου. Ήμουν τυχερός σε αυτό. Όλοι με αγκάλιασαν και με βοήθησαν εδώ. Τίποτα δεν είναι εύκολο. Εδώ ο νόμος για τη μετανάστευση είναι πολύ σκληρός. Όποιος θέλει να έρθει εδώ πρέπει να έχει πολύ καλή γνώση των αγγλικών και να υπάρχει η δουλειά τους στη λίστα του υπουργείου».
Και από δύο ηπείρους, που πλέον είναι δύσκολο να μεταναστεύσεις, στην ΕΕ, όπου το ενδιαφέρον είναι μεγαλύτερο, λόγω και της μεγαλύτερης ευκολίας.
Στο Λονδίνο ζουν πλέον οι κ. Νίκος Τοπαλίδης και Νίκος Μανδάλας.
Ο κ. Τοπαλίδης είναι απόφοιτος Παντείου στο τμήμα της δημοσιογραφίας και έφυγε για το Λονδίνο όπου έχει ήδη βρει εργασία σε άλλον κλάδο χωρίς να εγκαταλείπει το όνειρό του. Στο χώρο της επικοινωνίας και ο κ. Μανδάλας..:
Ν. Τοπαλίδης: «Το 2010 η κρίση με βρήκε στο στρατό. Με το που απολύθηκα από τον Νοέμβριο , η φύση της δουλειάς μου δεν μου έδινε πολλές επιλογές,επομένως η φυγή στο εξωτερικό ήταν μονόδρομος, όσο κλισέ και αν ακούγεται. Έφυγα λοιπόν το καλοκαίρι του 2011 από την Ελλάδα ενώ ήμουν από τον Νοέμβριο του 2010 άνεργος».
«Μετακόμισα στο Λονδίνο περίπου ένα χρόνο πριν, τον Μάρτιο του 2010. Η απόφαση μου να φύγω ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό απόφαση ανάγκης γιατί έκρινα πως η κρίση θα επιδεινωνόταν και ότι τελικά θα είχα κάποια στιγμή πρόβλημα βιοπορισμού ή πρόβλημα οικονομικό, αλλά ήταν μια απόφαση επιλογής για να διεκδικήσω μια καλύτερη ζωή κάπου αλλού» είπε ο Νϊκος Μανδαλάς, κάτοικος Λονδίνου, πλέον.
Όσον αφορά την εργασίας, ήταν από τους τυχερούς «ήρθα στο Λονδίνο τον Μάρτιο και προσλήφθηκα τον Μάιο. Είναι μια θέση πολύ ενδιαφέρουσα που μου έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψω, να γνωρίσω προσωπικότητες όπως ο Τόνυ Μπλερ , ο Μάικλ Μπλούρμπεργκ και κυρίως μου δίνει μια αίσθηση ότι και εγώ προσφέρω σε ένα βαθμό σε μια προσπάθεια για να είμαι το μέλλον του πλανήτη προς το καλύτερο. Κάθε μέρα μακριά από την Ελλάδα είναι μια μικρή νίκη, είναι και μια μικρή ήττα. Ήττα γιατί δεν είσαι στο σπίτι σου , δεν είσαι με την οικογένεια σου , με τους ανθρώπους που αγαπάς , είναι όμως ταυτόχρονα μια μεγάλη νίκη».
Από το χώρο των media και η Αντιγόνη Αυγεροπούλου, δημοσιογράφος απολυμένη από την εφημερίδα Ελεύθερος, που έχει μεταναστεύσει στο Βερολίνο και προς το παρόν μαθαίνει τη γλώσσα για να μπορέσει να βρει άμεσα εργασία.
«Έχω έρθει στο Βερολίνο από τον Νοέμβριο δηλαδή σχεδόν 3 μήνες. Τα πράγματα στο Βερολίνο είναι πιο εύκολα. Υπάρχουν διαφορετικές κουλτούρες, οι άνθρωποι εδώ είναι από όλο τον κόσμο, ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος για τις δουλειές, ακριβώς γιατί έρχονται πολλοί από Ισπανία , Ιταλία για να βρουν δουλειά . Αλλά σίγουρα είναι καλύτερα και αν είσαι καλός υπάρχει μια ελπίδα να προκόψεις .Τώρα μαθαίνω την γλώσσα η οποία είναι παρά πολύ δύσκολη και ταυτόχρονα ψάχνω για δουλειά όχι απαραίτητα στο Βερολίνο, σε όλη την Γερμανία. Απλά το Βερολίνο δίνει μια ευκαιρία λόγω του χαμηλού κόστους διαβίωσης να είναι η μεταβατική περίοδος πιο εύκολη πχ στην Αθήνα ως άνεργη θα ξόδευα πολύ περισσότερα λεφτά από όσα ξοδεύω εδώ στο Βερολίνο».
Στο Παρίσι βρέθηκε η Ελένη Ρούσση, απόφοιτος του οικονομικού τμήματος της Νομικής Αθηνών. Άνεργη από το 2010, αποφάσισε πριν από τρεις μήνες να μεταναστεύσει στο Παρίσι, όπου μάλιστα εργάζεται ως baby sitter. Το μηνιαίο της εισόδημα … 1.400 ευρώ.
«Η απόφαση πάρθηκε πάρα πολύ σύντομα. Ένα χρόνο ήμουν άνεργη, θεωρούσα ότι πάλι θα απογοητευτώ και δεν ήθελα άλλο πια να ταλαιπωρήσω τον εαυτό μου και να τον βάλω σε αυτή την διαδικασία. Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να μεταβολίσω εγώ, σαν Ελένη. Φυσικά δεν μπορούν να περιμένουνε ότι με 450 ευρώ τον μήνα ένας άνθρωπος 30 χρονών σχεδόν μπορεί να ζήσει. Ήρθα στο Παρίσι με το τελευταίο επίδομα από τον ΟΑΕΔ. Ήμουν αποφασισμένη να τα καταφέρω εδώ πέρα, δουλεύω σε μια οικογένεια που συνεννοούμαστε άψογα, με το σπίτι είμαι μια χαρά, έτυχε και ο ιδιοκτήτης να συμπαθεί τους Έλληνες, όλα φτιάξανε».
Τέλος, ο οικονομικός γεωγράφος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Λόης Λαμπριανίδης, ο οποίος εκπόνησε την έρευνα για τη μετανάστευση, μας μίλησε για το πως βλέπει και κρίνει το φαινόμενο της «διαρροής εγκεφάλων».
«Η Ελλάδα χάνει ανθρώπινο δυναμικό και μάλιστα και αν παλαιότερα στις δεκαετίες του ’60 ή ακόμη παλαιότερα έχανε τους εργάτες αυτή την στιγμή χάνει τα μυαλά της. Το να χάνεις ανθρώπινο δυναμικό και μάλιστα να χάνει το εξειδικευμένο προσωπικό αυτό είναι αναμφίβολα πάρα πολύ προβληματικό. Κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να γίνει κάτι προς την κατεύθυνση να γίνει κάτι και να σταματήσει η διαρροή και κάποιοι πιθανόν να επιστρέψουν. Για να μπορέσουν όμως να επιστρέψουν πρέπει να κατανοήσουμε σε τι οφείλεται η διαρροή. Η διαρροή δεν οφείλεται όπως κάποιοι υποστηρίζουν επειδή έχουμε πάρα πολλούς επιστήμονες , γιατί αν συγκρίνει κανείς τον αριθμό των πτυχιούχων ανά 100 κατοίκους σε σχέση με το τι γίνεται σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες, βλέπει ότι είμαστε κάτω από το μέσο όρο… Άρα δεν οφείλεται η φυγή στο ότι έχουμε πολλούς επιστήμονες αλλά στο ότι υπάρχει πολύ χαμηλή ζήτηση για επιστήμονες».
ΕΡ: Στην απόφαση ενός φοιτητή σας να φύγει στο εξωτερικό τι θα τον συμβουλεύατε να κάνει;
ΑΠ: Θα του έλεγα ότι σε προσωπικό επίπεδο κατανοώ απολύτως ότι οι ευκαιρίες οι οποίες υπάρχουν σε κάποιες χώρες στο εξωτερικό είναι πολύ καλύτερες από ότι στην Ελλάδα. Σε εθνικό επίπεδο σε επίπεδο χώρας η επιλογή αυτή είναι καταστροφική. Αν όλοι οι καλοί αποφασίσουν από την χώρα καταλαβαίνετε πως αυτό είναι καταστροφικό».
Έρευνα: Δέσποινα Μπαρδάκου, Πανδώρα Παφίλη, Χριστιάννα Κούσιου, Ελευθερία Κουμάντου, Κωνσταντίνα Βρεττού και Μαρία Παύλου
