Αλλαγή πλεύσης, λόγω κρίσης, και επαγγελματικά καθώς οι οικονομικές συγκυρίες οδηγούν πολλούς σήμερα στην αναζήτηση εναλλακτικών επαγγελματικών δρόμων, είτε πάνω στο αντικείμενό τους, είτε όχι.
Η έρευνα που επιμελήθηκαν οι Δέσποινα Μπαρδάκου, Πανδώρα Παφίλη, Χριστιάννα Κούσιου, Μαρία Παύλου, Ελευθερία Κουμάντου, Κωνσταντίνα Βρεττού και Δέσποινα Δευτεραίου και παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα στην εκπομπή της Νόνης Καραγιάννη, ασχολήθηκε με τη μετανάστευση λόγω κρίσης αλλά και την «αλλαγή πλεύσης» που ακολουθούν πολλοί, αναζητώντας μία καλύτερη επαγγελματική ζωή.
Τέσσερις νέοι άνθρωποι που έχουν σπουδάσει αγροτική οικονομία και βιολογική γεωργία έκαναν πράξη μια ιδέα που έχει στόχο την απευθείας επαφή παραγωγών με τους καταναλωτές. Η ηλεκτρονική πύλη gyri.gr καθιστά δυνατή την αναλυτική πληροφόρηση του επισκέπτη για την εν γένει επαγγελματική δραστηριότητα παραγωγών, ενώσεων παραγωγών, αγροτικών συνεταιρισμών και των ενώσεων τους, οι οποίες δραστηριοποιούνται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας στον τομέα παραγωγής ή και διάθεσης ελληνικών αγροτικών προϊόντων και τροφίμων.
«Η βασική ιδέα ήταν ότι ενώ η πλειοψηφία του κόσμου, των καταναλωτών αναγνωρίζει την αξία και την υψηλή ποιότητα της ελληνικής αγροτικής παραγωγής γνωρίζει ελάχιστα για τους θεματοφύλακες της παραγωγής, δηλαδή τους παραγωγούς και τα προϊόντα τους. Αυτό σημαίνει ότι ενώ έχει θέση στη συνείδηση του καταναλωτή η ελληνική παραγωγή οι ΄Ελληνες παραγωγοί τυγχάνουν δυσανάλογα χαμηλής αναγνωρισιμότητας. Βασικός σκοπός λοιπόν του εγχειρήματός μας είναι να καλύψουμε αυτό το κενό αλλά να υπάρξουν και προσωπικά οφέλη για τον ΄Ελληνα καταναλωτή ο οποίος βλέπουμε ότι ιδιαίτερα τώρα σε περίοδο κρίσης διαμαρτύρεται για τις τιμές που βρίσκει στο ράφι. Εμείς θα του δώσουμε την ευκαιρία να έρθει σε απευθείας σε επαφή με τον παραγωγό. Να χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης που λείπει αυτή τη στιγμή μεταξύ των δύο» είπε στον Αθήνα 9.84 ο Θοδωρής Μπένος ένας εκ των δημιουργών της ιστοσελίδας gyri.gr .
Έξυπνη επαγγελματική κίνηση ήταν και αυτή του Νίκου Χατζηπέτρου ο οποίος αν και χρόνια χονδρέμπορος άνοιξε ένα μπακάλικο στη Βόρεια Ελλάδα και πουλάει χύμα επώνυμα προϊόντα στη μισή τιμή αποφεύγοντας τις περισσότερες φορές τους μεσάζοντες.
«Έχουμε κάνει εδώ στην Θεσσαλονίκη σε ένα κεντρικό δρόμο ένα παραδοσιακό παντοπωλείο και όταν λέω παραδοσιακό εννοώ πως έχει μέσα μόνο τρόφιμα τα οποία τα πουλάμε σε χύμα μορφή όπως είναι ρύζια, όσπρια, μπαχαρικά, τραχανάς, τυριά, αλλαντικά , συσκευασμένα προϊόντα από οικοτεχνίες και βέβαια τα χύμα προϊόντα είναι επώνυμα αλλά τα πουλάμε χύμα, στα συσκευάζουμε εμείς μπροστά στον πελάτη και έτσι με αυτό τον τρόπο ο πελάτης κερδίζει από εμάς, γιατί παίρνει από μας ένα επώνυμο προϊόν και δεν πληρώνει την προστιθέμενη αξία του σούπερ μάρκετ . Τους δύσκολους καιρούς που ζούμε σκεφτήκαμε να κάνουμε μια κίνηση που θα προσελκύσουμε τον κόσμο ο οποίος θα μπει μέσα στο μαγαζί , να ψωνίσει και να φύγει ικανοποιημένος, οικονομικά και ποιοτικά. Εγώ δραστηριοποιούμε στο χώρο της χονδρικής. Σαν εταιρία έχουμε μια μονάδα παραγωγής ελαιών παραγωγής και διακίνησης αυτών των προϊόντων Επομένως είχα μαι επαφή σημαντική με τον τομέα των τροφίμων από την πλευρά της παραγωγής τώρα ήρθαμε στην πλευρά της λιανικής πώλησης».
Με στόχο να ξεφύγει από τα εμπορικά δεδομένα που ισχύουν μέχρι σήμερα η Αριάννα Πάντζου σκέφτηκε να νοικιάζει για μία εβδομάδα τα ρούχα που έχει στο κατάστημά της. Όταν οι πελάτισσές της τα επιστρέφουν έχουν τη δυνατότητα με το 50 τοις εκατό της συνολικής τους αξίας να αγοράσουν κάτι άλλο από το κατάστημά της που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη ανατολικά στην οδό Δελφών.
«Το δαιμόνιο μυαλό μου σκαρφίστηκε το εξής: Κάποια στιγμή άνοιξα τη ντουλάπα μου και συνειδητοποίησα ότι είχα πάρα πολλές τουαλέτες τις οποίες είχα φορέσει μόνο μία φορά. Δεύτερη δεν τις έβαλα. Οι κύκλοι στους γάμους, στις βαφτίσεις και σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις είναι συνήθως πάνω κάτω ο ίδιος ο κόσμος. Σπάνια θα φορέσουμε μία τουαλέτα δεύτερη φορά. Συνήθως οι καλεσμένοι είναι ο οικογενειακός περίγυρος. Άκουγα εν τω μεταξύ κάποιες πελάτισσές μου να λένε ότι «έδωσα τόσα λεφτά για να πάρω μία τουαλέτα και να τη φορέσω μία και μόνο φορά» και μου ζητούσαν να τους δείξω κάποιο ρούχο που να μπορούν να το βάλουν κι άλλες ώρες. Παρόλα αυτά όλες ήθελαν να βάλουν μια τουαλέτα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έφευγαν ικανοποιημένες όταν έπαιρναν ένα απλό φόρεμα που θα το στόλιζαν με ένα αξεσουάρ και θα του έδιναν έναν τύπο και ένα ύφος για να μπορεί να σταθεί στη συγκεκριμένη περίσταση. Οπότε έκανα το εξής: Οι πελάτισσές μου πληρώνουν όλο το ποσό που κοστίζει μία τουαλέτα που στο κατάστημα μας θα το βρουν από ογδόντα έως τριακόσια ευρώ. Αυτά τα χρήματα τα δίνουν οι κυρίες και μπορούν να κρατήσουν την τουαλέτα στα σπίτια τους για μία εβδομάδα. Να κάνουν την εμφάνισή τους! Η μόνη υποχρέωσή τους είναι να το πάνε στο καθαριστήριο και όταν το επιστρέψουν σε εμάς να πάρουν με τα μισά χρήματα ρούχα από την επιχείρησή μας. Στο κατάστημά μας υπάρχει και ένα καθημερινό τμήμα. Το μισό μαγαζί είναι με βραδινές τουαλέτες, φορέματα και πιο απλά για κλαμπ και το άλλο μισό είναι με τα πρωινά. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να αγοράσουν κάτι απλό, καθημερινό, πρωινό μια ζακέτα ένα τζιν μετά να το χαρούν και να μην έχουν δεσμευμένη μία τουαλέτα για να τη βλέπουν μόνο στις ντουλάπες τους. Δεν δίνουν λιγότερα χρήματα. Απλά με αυτό τον τρόπο λοιπόν αξιοποιούν καλύτερα τα χρήματά τους. Μπορούν να νοικιάσουν και αξεσουάρ. Μόνο τα παπούτσια δεν νοικιάζονται αλλά πωλούνται στο κατάστημά μας. Έχουν λοιπόν την ευκαιρία να νοικιάσουν κι ένα αξεσουάρ, μια ζώνη, μια τσάντα ή ένα ωραίο κολιέ. Μπορούν να βρουν τα πάντα στην επιχείρησή μας τσάντες, παπούτσια, φορέματα, παλτό και να κάνουν μία ολοκληρωμένη εμφάνιση».
Μια επιχείρηση ταχυμεταφορών τέλος απέκτησε η Νύφη του Θερμαϊκού. Ο Κώστας Συμελίδης σε πείσμα των καιρών άνοιξε μία επιχείρηση ταχυμεταφορών με ποδήλατο και δεν έπεσε έξω καθώς όπως τονίζει η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη από την πρώτη στιγμή.
«Η επιχειρηματική μας ιδέα έχει να κάνει με το γεγονός ότι το ποδήλατο είναι το πιο πρακτικό μέσο για να κινηθεί κάποιος μέσα στο κέντρο της πόλης. Ταυτόχρονα είναι γρήγορο και πάρα πολύ οικονομικό, είναι ένα συν για το περιβάλλον. Η διαδικασία των ταχυμεταφορών με ποδήλατο γίνεται ως εξής: παίρνει κάποιος τηλέφωνο τον ποδηλάτη που θα μεταφέρει το δέμα και ο ποδηλάτης πηγαίνει στο γραφείο, στο σπίτι , παίρνει το δέμα ή το φάκελλο και το πηγαίνει στον παραλήπτη . Και αυτό γίνεται μέσα σε 1 ώρα το αργότερο . Οι διαφορές με τις υπόλοιπες εταιρίες ταχυμεταφοράς είναι στο γεγονός ότι καμία δεν κάνει την άμεση παράδοση, όλες οι παραδόσεις γίνονται κατόπιν συνεννόησης. Το διαφορετικό είναι πως μας καλεί και κάποιος και εξυπηρετείται μέσα σε 15 λεπτά. Βέβαια αυτό είναι πολύ οικονομικό, κοστίζει από 3- 5 ευρώ. Ο ποδηλάτης συμμορφώνεται με τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, βέβαια το γεγονός ότι κυκλοφορεί μέσα με αυτοκίνητα και μηχανάκια είναι λίγο επικίνδυνο γιατί δεν υπάρχουν ποδηλατόδρομοι. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να το κάνει ενώ ταυτόχρονα μπορούμε να σκεφτούμε ότι ένας ποδηλάτης μπορεί να χρησιμοποιήσει όλους τους δρόμους να ανέβει για λίγο στο πεζοδρόμιο και έχει ευελιξία και χρηστικότητα».
Στη δεκαετία του ’90 αλλά και μέχρι πρόσφατα η Ελλάδα αποτελούσε τη γη της Επαγγελίας για τους βαλκάνιους γείτονές μας, και δη τους Βούλγαρους, τους Αλβανούς και τους Ρουμάνους. Σήμερα οι Έλληνες, κυρίως νεότερης ηλικίας, όσοι δηλαδή αισθάνονται ότι δεν έχουν πλέον καμία προοπτική στη χώρα μας, αναζητούν την τύχη τους στη Βουλγαρία, την ώρα που οι βαλκάνιοι μετανάστες ετοιμάζουν βαλίτσες για να γυρίσουν άρον άρον στις πατρίδες τους.
Συνηθέστερο αντικείμενο δραστηριοποίησης η εστίαση (πιτσαρίες, εστιατόρια και ταχυφαγεία) και πιο προσφιλείς περιοχές η Σόφια και η Νότια Βουλγαρία (Μπλαγκόεβραντ, Πετρίτσι, Σαντάσκι, Μπάνσκο) λόγω εγγύτητας με τη Βόρεια Ελλάδα. Οι ηλικίες όσων αναζητούν μία δεύτερη ευκαιρία στη γειτονική μας χώρα κυμαίνονται από 30 έως 50 ετών, με την πλειονότητα αυτών να εστιάζεται στην πρώτη ηλικιακή ομάδα.
Δέλεαρ αποτελούν τα ιδιαίτερα οικονομικά ενοίκια, τα οποία, όπως λένε εκπρόσωποι της κτηματαγοράς, έχουν μειωθεί το τελευταίο διάστημα. Είναι ενδεικτικό ότι στο κέντρο της Σόφιας το τ.μ. ενοικιάζεται από 5 έως 10 ευρώ.
Οι Έλληνες επιχειρηματίες που δείχνουν, εδώ και χρόνια προτίμηση, στη φτωχότερη χώρα της Ε.Ε., σήμερα αριθμούν τους 2.000. Μάλιστα, το 40% εξ αυτών εγγράφηκαν στα μητρώα φέτος, γεγονός που καταδεικνύει την προσπάθεια των Ελλήνων επιχειρηματιών να εξασφαλίσουν ένα καταφύγιο από την ελληνική κρίση.
Πρωτοστάτες στην αναζήτηση επαγγελματικού χώρου οι Βορειοελλαδίτες, και δη οι Θεσσαλονικείς, που φαίνεται να έλκονται από το οικονομικό περιβάλλον της γειτονικής μας χώρας (μεταξύ άλλων: μικρότερη φορολογία, σταθερό επενδυτικό περιβάλλον, πολύ χαμηλότερες τιμές ακινήτων και οικοπέδων). Εσχάτως, στο κυνήγι της αναζήτησης επαγγελματικών χώρων στη Βουλγαρία έχουν μπει και οι Νοτιοελλαδίτες. Μάλιστα, εντυπωσιακός είναι και ο αριθμός των Αθηναίων επιχειρηματιών που αναζητούν ακίνητα στη Βουλγαρία, σε μία χώρα που μέχρι πρότινος για κάποιους φάνταζε… μακρινή.
Εκπρόσωποι της αγοράς ακινήτων αναφέρουν ότι οι εν λόγω επιχειρηματίες που θέλουν να πάρουν των ομματιών τους από τη χώρα μας, αναζητούν οικόπεδα, βιοτεχνικούς αλλά και γραφειακούς χώρους προκειμένου να μεταφέρουν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα στη Βουλγαρία. Δημοφιλέστερες περιοχές η Νότια Βουλγαρία. H τιμή του στρέμματος στα σύνορα κυμαίνεται από 15.000 έως 20.000 ευρώ όταν στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης κυμαίνεται από 50.000 έως 100.000 ευρώ.
Πάντως, οι επιχειρηματίες δεν είναι οι μοναδικοί που προσδοκώντας μία καλύτερη ημέρα παίρνουν το δρόμο για τη Βουλγαρία. Αρκετοί συνταξιούχοι, μη μπορώντας να αντεπεξέλθουν στα μηνιαία έξοδα, αγοράζουν μικρές κατοικίες 20.000 έως 30.000 ευρώ στα σύνορα με την Ελλάδα (π.χ. Πετρίτσι, Σαντάσκι), νοικιάζουν την κατοικία τους στην Ελλάδα (εφόσον διαθέτουν) και με τη σύνταξη τους ζουν στη γειτονική χώρα με σαφώς μεγαλύτερη οικονομική άνεση.
Ο Γιώργος Σταυρόπουλος, ιδιοκτήτης επιχείρησης στη Βουλγαρία, εδώ και 15 χρόνια, μίλησε στον Α984 για την κατάσταση που επικρατεί αυτήν την περίοδο. «Ήδη έχω Έλληνες εδώ, δηλαδή τα στελέχη μου είναι Έλληνες , προϊστάμενοι, προϊστάμενοι ελέγχου, στο κοπτήριο. Έχω ήδη Έλληνες, μέχρι πριν 3-4 χρόνια δεν είχα, αλλά δεν μπορώ να βρω στην Βουλγαρία άξια στελέχη που να πιάσουν την ποιότητα και τις απαιτήσεις των πελατών που έχουμε στο εξωτερικό όπου εξάγουμε. Δεν μπορούσα αυτά τα στάνταρ να τα πιάσω με Βούλγαρους και δεν υπάρχουν. Η μοντελίστ μας πχ είναι Ελληνίδα. Ενοικιάζουμε 5 σπίτια και μένει ο κόσμος εδώ, ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και επιστρέφουν( στην Ελλάδα) την Παρασκευή. Η τελευταία ειδικά που προσέλαβα – η μοντελίστ- πριν 2-3 μήνες ήταν άνεργη για περίπου ένα χρόνο και προσανατολιζόταν, ενώ έχει παιδί, να πάει Γερμανία που είχε συγγενείς ή και στον Καναδά. Της ήρθε πολύ βολικό, να δουλεύει στη Βουλγαρία».
ΕΡ: Έχετε δει μεγάλο ενδιαφέρον από Έλληνες να έρθουν στην Βουλγαρία για δουλειά;
ΑΠ: Ναι, και μάλιστα τώρα τελευταία έρχονται πολλοί κάνοντας μικροεπιχειρήσεις δηλαδή μεταφορικές επιχειρήσεις, καταστήματα φαστ φουντ, οι οποίοι είχαν αντίστοιχα μαγαζιά στη Βόρεια Ελλάδα – Σέρρες, Δράμα – και τα έκλεισαν γιατί δεν είχαν δουλειά και ήρθαν στη Βουλγαρία. Οι επιχειρήσεις πρέπει να είναι πάνω από 2 χιλιάδες.
ΕΡ: Η ζωή είναι πιο εύκολη στην Βουλγαρία από ότι στην Ελλάδα;
ΑΠ: Το κόστος ζωής είναι πολύ χαμηλότερο από ότι στην Ελλάδα ακόμη και πολλοί μπαίνουν από τις Σέρρες και την Δράμα να ψωνίσουν είδη διατροφής και βενζίνη γιατί είναι φθηνότερα και γυρίζουν πίσω. Από αυτή την άποψη είναι πιο εύκολη η ζωή. Οι παροχές είναι ευκολότερες εδώ. Πιο εύκολη από την Ελλάδα.
Έρευνα: Δέσποινα Μπαρδάκου, Πανδώρα Παφίλη, Χριστιάννα Κούσιου, Μαρία Παύλου, Ελευθερία Κουμάντου, Κωνσταντίνα Βρεττού, Δέσποινα Δευτεραίου
