Ένας cis γκέι άνδρας με αναπηρία ονειρεύεται μια κοινωνία η οποία θα δίνει χώρο και ελευθερία έκφρασης σε κάθε μέλος της, με όρους σεβασμού και αξιοπρέπειας.
Συναντήσαμε τον Ηλία στο Athens Pride, στο περίπτερο της ομάδας ΛΟΑΤ-ΑμεΑ να μοιράζει ενημερωτικά φυλλάδια στον κόσμο και να συζητά μαζί του.
Ο Ηλίας είναι 33 ετών, έχει εκ γενετής εγκεφαλική παράλυση, αυτοπροσδιορίζεται ως cis γκέι άνδρας, αγαπάει τη μουσική, το χορό, το θέατρο και τους ανθρώπους. Είναι ερωτευμένος με την τέχνη, τη μουσική, τον σύντροφο του και κάθε χρώμα αυτού του κόσμου, το οποίο μετεγγράφει σε νέες μουσικές μελωδίες.
Γράφει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, είναι μέλος της μικτής χορευτικής ομάδας ΕΞΙΣ και δηλώνει:
«Για μένα τα πάντα γύρω μου ορίζονται ή χρειάζονται τέχνη».
Ο Ηλίας μίλησε στον Αθήνα 9.84
«Ακούστε» τον
Ο αγώνας για τα αυτονόητα
«Και οι δύο μου «ταυτότητες» λέει ο Ηλίας «έχουν ως κοινό στοιχείο το δικαιωματικό κομμάτι: ο αγώνας για το αυτονόητο. Παράλληλες πορείες στις οποίες μάχομαι ενάντια σε καθετί που εξωραΐζει και εξιδανικεύει την κάθε μορφής «κανονικότητα». Απεχθάνομαι τον επιβαλλόμενο κοινωνικό εγκλεισμό, την αναπηροκαπηλία και τη στέρηση ελευθερίας έκφρασης.
Υποστηρίζω το κοινωνιοκεντρικό μοντέλο της αναπηρίας που σε αντίθεση με το ιατροκεντρικό μοντέλο, διαχωρίζει τη βλάβη από την έννοια της αναπηρίας, που θεωρεί την αναπηρία «κοινωνική κατασκευή».
Αναζητώ περισσότερη ελευθερία και να είμαι ο εαυτός μου, να γκρεμίζω εσωτερικά εμπόδια και να αντιστέκομαι στην άποψη που θεωρεί τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μη φυσιολογικά και προσπαθεί ακόμα μέσω των ΜΜΕ ή των θεσμών να μου την επιβάλλει. Ναι, ανήκω σε δύο «μειονοτικές» ομάδες και το έχω αποδεχτεί από τη νεαρή μου ηλικία.
Το coming out
«Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια υποστηρικτική οικογένεια, ανοικτή σε οτιδήποτε διαφορετικό»
«Το coming out είναι δύσκολο και καθόλου αυτονόητο για ένα ανάπηρο άτομο, να αποκαλύψει στο οικογενειακό του περιβάλλον το σεξουαλικό του προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου δεδομένου ότι πολύ συχνά νιώθει πλήρως ή μερικώς εξαρτώμενο από το οικογενειακό του περιβάλλον για την καθημερινότητα του. Γεννήθηκα και έμεινα στη Θεσσαλονίκη μέχρι τα 16 μου. Αναγκάστηκα από πολύ μικρή ηλικία να κρύβομαι ώστε να γίνω αποδεκτός π.χ. στο σχολείο και σε φίλους. Όμως, είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια υποστηρικτική οικογένεια, ανοικτή σε οτιδήποτε διαφορετικό. Σήμερα δεν φοβάμαι να δηλώνω ανοιχτά το σεξουαλικό μου προσανατολισμό, κάτι που κατέκτησα μετά από χρόνια προσωπικής ενδυνάμωσης και αυτογνωσίας».
Πώς φαντάζεσαι την ιδανική κοινωνία;
«Με δομικό λίθο τον σεβασμό στον εαυτό μας και στους άλλους οραματίζομαι μια κοινωνία χωρίς κοινωνικές επιταγές. Χωρίς τρομοκρατία φόβου ως μέσο υλοποίησης φασιστικών αντιλήψεων. Χωρίς βία. Ευελπιστώ να μάθουμε να «ακούμε» και να κατανοούμε ο ένας τον άλλον, να χτίσουμε μια κοινωνία που δεν θα αποκλείει και θα δίνει χώρο και ελευθερία έκφρασης σε κάθε μέλος της με όρους σεβασμού και αξιοπρέπειας».
Αντιμετωπίζεις ρατσισμό εντός της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας λόγω της αναπηρίας;
«Ένα μέρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας έχουν εγκλωβιστεί στο κανονιστικό πρότυπο που προδιαγράφει το ωραίο, αψεγάδιαστο αρρενωπό κορμί ως ιδανικό. Δεν μιλάω φυσικά μόνο για την αναπηροφοβία που πρέπει να ξεπεραστεί αλλά κι ένας μεγάλος αριθμός φοβιών όπως χονδροφοβία, φεμφοβία κ.α., που συνδέονται με το «τέλεια αποδεκτό» ή «αρτιμελές» ως κοινωνικό κατασκεύασμα. Σε αυτή την περίπτωση το ιδανικό θα πρέπει να αντικατασταθεί με την αναγνωριστική αξία του μοναδικού».
Η ομάδα ΛΟΑΤ ΑμεΑ
Το σωματείο μας έχει ως βασικούς στόχους τη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για την αλληλεπίδραση και αλληλοϋποστήριξη μεταξύ των ΛΟΑΤΚΙ+ ανάπηρων ατόμων. Επίσης, τα τελευταία δύο χρόνια με την ίδρυση μας, έχουμε φέρει τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα πιο κοντά σε θέματα που σχετίζονται με την αναπηρία. Όσον αφορά τις ΛΟΑΤΚΙ+ εκδηλώσεις, έχουν γίνει σοβαρές προσπάθειες, για την προσβασιμότητα, που να αφορά στο δομικό περιβάλλον αλλά και το περιεχόμενο της πληροφορίας (διερμηνεία ΕΝΓ, γραφή Braille, υποτιτλισμός /υπερτιτλισμός). Σίγουρα όμως, ακόμα δεν είναι αυτονόητη στη συνείδηση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας η ανάγκη για καθολική προσβασιμότητα για τους αναπήρους/ες. Στοχεύουμε όμως ως ομάδα ΛΟΑΤ ΑμεΑ στη διεκδίκηση του αυτονόητου και του δικαιώματος στη συμπερίληψη, στη συναντίληψη και στη συνεκπαίδευση.
Τι σημαίνει για σένα το Athens Pride;
«Να κατακτήσουμε και να διευρύνουμε την προσωπική μας ελευθερία»
«Είναι η δική μας απάντηση σε κάθε προκατάληψη, στη στέρηση της ελευθερίας. Δηλώνουμε περήφανοι/ες/α όχι γιατί είμαστε γκέι, αλλά γιατί επιβιώσαμε, αντέξαμε, αφήσαμε πίσω μας τους τόνους ντροπής που μαθαίνουμε από μικρά παιδιά να κουβαλάμε. Για τους αγώνες να κατακτήσουμε και να διευρύνουμε την προσωπική μας ελευθερία. Αλλά και ως φόρος τιμής στην ιστορία της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, στους αγώνες μας ενάντια στην κοινωνική καταπίεση και τη βία, μα και για όσους αγωνίστηκαν και δεν τα κατάφεραν ή δεν είναι πια κοντά μας».
Καλλιόπη Ασλανίδου