Έκκληση για ρεαλισμό στην προσφυγική πολιτική απευθύνει σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη έκδοση της “die Welt” ο πρόεδρος του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. “Πρέπει να κατανοήσουμε ότι εφόσον είναι τόσο δύσκολο να προχωρήσουμε σε επαναπροωθήσεις στις χώρες προέλευσης σε μεμονωμένες περιπτώσεις, δεν πρέπει να καλλιεργούμε την προσδοκία ότι θα μπορέσουμε να επαναπροωθήσουμε μεγάλο αριθμό αιτούντων άσυλο. Γι αυτό πρέπει να βρούμε τη δύναμη να τους ενσωματώσουμε στην κοινωνία μας”, τόνισε.
Ο Σόιμπλε υπερασπίστηκε την απόφαση της Άνγκελα Μέρκελ πριν από τρία ακριβώς χρόνια να ανοίξει τα σύνορα για τους πρόσφυγες, λέγοντας: “Στις 4 Σεπτεμβρίου του 2015, με χιλιάδες πρόσφυγες στο σιδηροδρομικό σταθμό στη Βουδαπέστη, η απόφαση της καγκελαρίου ήταν σωστή. Αυτό που δεν καταφέραμε στη συνέχεια, όμως, ήταν να περιορίσουμε τις επικοινωνιακές συνέπειες”.
“Το μήνυμα που έστειλε εκείνη την ημέρα η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας παρεξηγήθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο ως μήνυμα ότι όλοι μπορούν να εισέλθουν στη χώρα, ότι όλοι μπορούν να ζήσουν στη Γερμανία”, διευκρίνισε ο πρώην υπουργός Οικονομικών και συνέχισε, λέγοντας: “Υποφέρουμε μέχρι και σήμερα εξαιτίας των συνεπειών αυτής της παρεξήγησης, καθώς οι άνθρωποι που έρχονται στη χώρα μας πέφτουν θύματα κακομεταχείρισης και εξαπάτησης από τους διακινητές. Πρέπει να βάλουμε τέλος σε αυτή τη βιομηχανία”.
“Η μετανάστευση αποτελεί την πιο άμεση συνέπεια της παγκοσμιοποίησης”, τόνισε ο Σόιμπλε. Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης, κάθε άνθρωπος ο οποίος έχει εξαναγκαστεί σε φυγή δικαιούται προστασία, υπογράμμισε ο πρόεδρος του Bundestag, προσθέτοντας, ωστόσο, ότι “Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να επιλέγει τον τόπο παραμονής του. Γι αυτό τον λόγο τότε διευρύναμε το Άρθρο 16α. Βάσει αυτού, οι πρόσφυγες που έχουν εισέλθει στη Γερμανία δια μέσου μίας ασφαλούς τρίτης χώρας οφείλουν να υποβάλουν αίτηση χορήγησης ασύλου σε αυτή”.
“Πάντως είναι σαφές“, συμπλήρωσε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, „εάν επιθυμούμε να διατηρήσουμε την ελευθερία και την ανοχή μας, θα πρέπει να τηρούμε τις προϋποθέσεις ενός λειτουργικού κράτους δικαίου, το οποίο επιβάλλει το δίκαιο και δεν ανέχεται νομικά αρρύθμιστες ζώνες”.
Δομίνα Διαμαντοπούλου
