Τη δεκαετία που πέρασε δεν ήταν μόνο οι ευρωπαϊκές χώρες των “μνημονίων”, οι οποίες χρειάστηκε να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις και, εν πολλοίς, να ξανασκεφτούν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το κράτος τους. Από το 2015, έπειτα από μεγάλη συζήτηση, εγκαινιάστηκε στη Φινλανδία ένα φιλόδοξο κυβερνητικό πρόγραμμα, σε συνεργασία με ερευνητικά κέντρα και άλλους φορείς, με τίτλο “Πειραματική Φινλανδία”.
Ο σκοπός της “Πειραματικής Φινλανδίας” ήταν να εντάξει τις δοκιμές, τα πειράματα και τις πιλοτικές εφαρμογές στη διαδικασία παραγωγής πολιτικής. Να δοκιμαστούν με σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους νέες ιδέες για τη διακυβέρνηση: διάφορα μέτρα σε όλους τους τομείς προκειμένου να διαπιστωθεί αν εκπληρώνουν τον σκοπό τους, αν λειτουργούν ή όχι. Παρότι η φιλοσοφία του προγράμματος είναι τόσο απλή που μοιάζει αυτονόητη, μόνο λίγες χώρες στον κόσμο έχουν εφαρμόσει κάτι αντίστοιχο, με πιο γνωστές περιπτώσεις τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Την “Πειραματική Φινλανδία” παρουσιάζει η νέα δημοσιογραφική έρευνα της διαΝΕΟσις. Ο Senior Editor της διαΝΕΟσις Ηλίας Νικολαΐδης παρουσιάζει το πώς μια τέτοια πειραματική προσέγγιση στην παραγωγή πολιτικής μπορεί να φέρει καλύτερες μεταρρυθμίσεις, να ενισχύσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος και να ενισχύσει τον δημόσιο διάλογο με αξιόπιστα δεδομένα.
Θα μπορούσε μια τέτοια μεθοδολογία να λειτουργήσει και στη δική μας χώρα; Και ποια ήταν τα αποτελέσματα του “Φινλανδικού πειράματος”;
Τι είναι, όμως, η “Πειραματική Φινλανδία;”
To 2015, η κυβέρνηση της Φινλανδίας εξήγγειλε και προχώρησε στην πραγματοποίηση μιας σειράς δοκιμών για μέτρα πολιτικής. O στόχος ήταν να βελτιωθούν διάφορες λειτουργίες του κοινωνικού κράτους: από την εκπαίδευση και το σύστημα υγείας μέχρι τα επιδόματα ανεργίας. Η Φινλανδία είναι από τις λίγες χώρες στον κόσμο που έχουν υιοθετήσει ενεργά μια τέτοια “κουλτούρα του πειραματισμού”.
Από το 2015 μέχρι το 2019 έγιναν 27 μεγάλα πειράματα σε εθνικό επίπεδο και εκατοντάδες μικρότερα πειράματα και πιλοτικές εφαρμογές μέτρων σε τοπικό επίπεδο. Ακόμα, άρχισε τη λειτουργία της η ηλεκτρονική πλατφόρμα «Τόπος για πειραματισμό», όπου ερευνητές πρότειναν τα δικά τους μικρά πειράματα με βάση θεματικές προσκλήσεις ενδιαφέροντος.
Το Βασικό Εισόδημα: Ένα διάσημο πείραμα
Toν Δεκέμβριο του 2016 το φινλανδικό κράτος επέλεξε με τυχαίο τρόπο 2.000 ανέργους 25 έως 58 ετών, δικαιούχους των σχετικών επιδομάτων, από ένα σύνολο 175.000 δικαιούχων εγγεγραμμένων στο μητρώο του Kela (το αντίστοιχο του ΕΦΚΑ και του ΟΑΕΔ μαζί). Για ολόκληρο το 2017 και το 2018 οι επιλεγμένοι 2.000 έχασαν μέρος των επιδομάτων που έπαιρναν (σε κάποιες περιπτώσεις ολόκληρο το ποσό) και στη θέση τους πήραν ένα βασικό εισόδημα ύψους 560 ευρώ. Το εισόδημα αυτό ήταν αφορολόγητο και για να το εισπράξουν, αντίθετα με τα συμβατικά επιδόματα ανεργίας, δεν χρειαζόταν να συμπληρώσουν καμιά αίτηση για δουλειά ή για το ίδιο το επίδομα. Η καταβολή του δεν σταματούσε ούτε στην περίπτωση που έβρισκαν δουλειά ή ξεπερνούσαν την επιλέξιμη ηλικία. Αντίθετα με τα επιδόματα που δίνονται υπό όρους και μετά από αίτηση, ό,τι και αν συνέβαινε το βασικό εισόδημα θα πιστωνόταν στις αρχές του κάθε μήνα στον τραπεζικό λογαριασμό των επιλεγμένων χωρίς να χρειάζεται να κάνουν τίποτα. Από την άλλη πλευρά, οι υπόλοιποι 173.000 δικαιούχοι, θα συνέχιζαν να εισπράττουν κανονικά τα επιδόματα ολοκληρώνοντας τις σχετικές διαδικασίες.
Ο σκοπός αυτού του ιδιαίτερα φιλόδοξου πειράματος, το οποίο κόστισε περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ ήταν, μέσα από τη σύγκριση των δυο ομάδων, οι ερευνητές του Kela και του πανεπιστημίου Aalto, να ελέγξουν μια σειρά από παραμέτρους: Θα αύξανε την πιθανότητα οι ωφελούμενοι να βρουν δουλειά; Πώς θα επηρέαζε τη διάθεσή τους; Θα τους έκανε λιγότερο αγχωμένους ή θα τους άφηνε αδιάφορους; Θα τους ενθάρρυνε αυτή η, περιορισμένη έστω, σταθερότητα να πάρουν μεγαλύτερο ρίσκο και π.χ. να ανοίξουν τη δική τους επιχείρηση; Ο σκοπός ήταν το φινλανδικό κράτος να διαπιστώσει τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει ένα τέτοιο επίδομα χωρίς όρους και χωρίς καμιά επαφή με τη γραφειοκρατία.
Η πρώτη προτεραιότητα του πειράματος ήταν να δοκιμαστούν πιθανοί τρόποι αναδιοργάνωσης των επιδομάτων πρόνοιας στη Φινλανδία, δηλαδή να εξεταστεί μια ριζική απλοποίηση του συστήματος, στα όρια της κατεδάφισης. Ωστόσο, πολλές πτυχές τόσο του ίδιου του πειράματος όσο και του τρόπου με τον οποίο έλαβε δημοσιότητα (όλοι αναφέρονταν σε αυτό ως “πείραμα για το βασικό εισόδημα”) πυροδότησαν εκ νέου τη μεγάλη, παλιά συζήτηση περί Καθολικού Βασικού Εισοδήματος τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό. Παρότι, συγκριτικά με το κόστος της ζωής στη Φινλανδία, το ποσό των 560 ευρώ είναι ανεπαρκές για μια πλήρη ζωή, δεν είναι και αμελητέο. Επιπλέον, το γεγονός ότι στο πείραμα όσοι έβρισκαν δουλειά συνέχισαν να λαμβάνουν το βασικό εισόδημα, δημιούργησε αμέσως μια ομάδα επωφελούμενων που δεν ήταν άνεργοι. Αλλά ακόμη και οι άνεργοι αποτελούν μία από τις ομάδες που, σύμφωνα με τη θεωρία, θα ωφελούσε κατά κύριο λόγο η θέσπιση ενός Καθολικού Βασικού Εισοδήματος.
Τι έδειξε το πείραμα:
Η είσπραξη του εισοδήματος δεν αύξησε την πιθανότητα εύρεσης εργασίας τον πρώτο χρόνο. Όμως, εκείνοι που το λάμβαναν είχαν καλύτερη ψυχολογία:
• Είχαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για την οικονομική κατάστασή τους και για την ικανότητά τους να επηρεάσουν την κοινωνία.
• Αισθάνονταν ότι είχαν καλύτερη υγεία.
• Πίστευαν ότι συγκεντρώνονται πιο εύκολα.
Άλλα Πειράματα:
• για την καλύτερη αξιοποίηση των υπηρεσιών για τους ανέργους στους δήμους
• για την ψηφιοποίηση πολλών υπηρεσιών των δήμων
• για τη βελτίωση της εκμάθησης ξένων γλωσσών στην προσχολική και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση
• για την αξιοποίηση πολιτιστικών δράσεων στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας
• για τη χρήση λεωφορείων χωρίς οδηγό
Αναλυτικά η έρευνα της διαΝΕΟσις
