«Υπάρχει σύγχυση Παγκόσμια και δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει η μαχαιριά κάθε στιγμή και λεπτό που περνά…» Λ.Π.
Συνέντευξη στην Ελένη Σούρδη
Κατά τον Μίκη Θεοδωράκη είναι: «Ο πατριάρχης των Ελλήνων ποιητών που γράφουν τραγούδια». Κατά την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου είναι: «Ο πρώτος. Σ’ αυτόν βλέπω την διαιώνιση του λαϊκού τραγουδιού». Κατά τον Νίκο Γκάτσο: «Είναι ο μεγαλύτερος στιχουργός της Ελλάδας. Καλύτερος από μένα». Επίσης ο δίσκος του με αντίτυπα άνω του 1.000.000, κατέχει το Ελληνικό ρεκόρ πωλήσεων. Έχει τιμηθεί με βραβείο δημοσιογραφικού διαγωνισμού ΕΣΑΤ το 1965, με το βραβείο Μπότση το 1993 και το βραβείο Παυσανία το 2009. Η ΕΣΗΕΑ τον τίμησε για την δημοσιογραφική του προσφορά, απονέμοντας του το ανώτατο βραβείο της «ΞΕΝΟΦΩΝ» το 2009. Έχει βραβευθεί από τον Δήμο Αθηναίων δυο φορές και είναι Επίτιμος Δημότης Πατρέων και Μήθυμνας.
Πολλοί ακόμα τον αποκαλούν Πρόεδρο. Ρώτησα αν μπορώ και εγώ. Μου απάντησε γελώντας ναι, μου εξήγησε την ιστορία του τίτλου αυτού με λίγα λόγια: «Το θέμα με τους “Λευτεριστές”, άρχισε από μια παρέα στην οποία ήταν επικεφαλής ο μέγας ποιητής Νίκος Καρούζος. Μαζευόμαστε κάθε Σάββατο τα πίναμε και λέγαμε αστεία, αρκετά χρόνια. Όταν το 1992 έπαθα ένα έμφραγμα και το πρώτο πράγμα που είπαν οι γιατροί ήταν να κόψω το ούζο. Είπα να μην διαλύσουμε την παρέα. Οι άλλοι έπιναν ενώ εγώ την έβγαζα με εμφιαλωμένο νερό. Ε, δεν πήγαινε άλλο και έσπασε η μάζωξη. Αλλά μου έμεινε ο τίτλος». Έτσι κάπου εδώ ξεκινάει η κουβέντα μας και μάθημα ζωής ακόμη.
Λευτέρη μας, σήμερα που είχα την τιμή να περάσω το κατώφλι του σπιτιού σας (21/6/2020), είναι η Παγκόσμια Μέρα Μουσικής. Ποιο τραγούδι θα αφιέρωνες σε αυτή τη γιορτή;
«Το Imagine, Ελένη μου. Το οποίο ερμήνευσε ανεπανάληπτα η δική μας Αιώνια Φωνή της Εφηβείας: Φλέρυ Νταντωνάκη. Ενώ βεβαίως το έχουν επαν-εκτελέσει δεκάδες καλλιτέχνες όπως οι Stevie Wonder , Joan Baez , Elton John , Diana Ross κ.α. Το τραγούδι γράφτηκε και παρουσιάστηκε από τον Άγγλο μουσικό John Lennon. Πιστεύω να το γνωρίζεις και εσύ, ότι είναι το καλύτερο σε πωλήσεις single της σόλο καριέρας του. Οι στίχοι του ενθαρρύνουν τον ακροατή να φανταστεί έναν κόσμο με ειρήνη, χωρίς την χωριστικότητα και τα εμπόδια των θρησκειών, χωρίς σύνορα και εθνικότητες .Η καταγραφή του τραγουδιού ξεκίνησε στο στούντιο που βρίσκονταν στο σπίτι του Lennon στο Tittenhurst Πάρκο της Αγγλίας, το Μάιο του 1971. Μια έρευνα που έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο που πραγματοποιήθηκε από την Guinness World Records British Hit Singles Book το ονόμασαν το δεύτερο καλύτερο single όλων των εποχών,, καθώς και το περιοδικό Rolling Stone το κατέταξε στο νούμερο 3 στη λίστα των ” The 500 Greatest Songs of All Time “. Θα ήθελα να παραθέσεις τους στίχους με ελληνική μετάφραση.
Imagine: Φαντάσου
Φαντάσου να μην υπάρχει παράδεισος
είναι εύκολο αν προσπαθήσεις
Καμία κόλαση πίσω μας
Μπροστά μας μόνο ο ουρανός
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους
να ζουν για το σήμερα
Φαντάσου να μην υπάρχει καμία χώρα
Δεν είναι δύσκολο να γίνει
Τίποτα να σκοτώσεις ή να πεθάνεις
Και επίσης καμία θρησκεία
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους
Να ζουν μια ζωή στην ειρήνη
Εσύ…
Εσύ μπορείς να λες ότι είμαι ονειροπόλος
Αλλά δεν είμαι ο μόνος
Πιστεύω μια μέρα ότι θα μας ακολουθήσεις
Και ο κόσμος θα είναι ένας
Φαντάσου να μην υπάρχουν σύνορα
Απορώ αν μπορείς
Καμία ανάγκη για λαιμαργία ή πείνα
Η αδελφοσύνη του ανθρώπου
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους
Να μοιράζουν όλον τον κόσμο
Και ο κόσμος θα ζει ως ένας»
Πρόεδρε έχεις δηλώσει ότι το rock είναι οτιδήποτε καινούργιο, φρέσκο και καθαρό. Θεωρείς ότι το τραγούδι η Καμπαρντίνα (με το δέος των στίχων σου, την δυνατή ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και την συγκλονιστική μουσική του Χριστόφορου Κροκίδη) μας αφορά σήμερα και γιατί; «Βεβαίως, είναι απόλυτα επίκαιρο διότι δέχεται πισώπλατα σφαίρες. Υπάρχει σύγχυση Παγκόσμια και δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει η μαχαιριά κάθε στιγμή και λεπτό που περνά…»
Ως πολίτης αυτού του κόσμου εκτός από την βιολογική Πανδημία, υπάρχει για σένα και η ψυχολογική στην κοινωνία μας; Οι άνθρωποι που τρέφονται από την ματαιοδοξία τους, τη φιλοδοξία και το ανικανοποίητο γενικώς. Ποιο είναι το αντίδοτο, υπάρχει;«Το φάρμακο στην ψυχολογική- πανδημία, το έχουμε. Το ευρύτερο πράγμα στον κόσμο είναι η αγάπη. Ξεκινάει από τα προσωπικά και ύστερα αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Την γυναίκα σου, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, την ερωμένη σου, τα βιβλία σου, τους φίλους σου…»
Αγαπημένε, η αδυναμία σου στα Εξάρχεια είναι εμφανής. Που οφείλεται αυτός ό έρωτας?
«Εξάρχεια; Υπέροχη περιοχή, είναι η καρδιά της πρωτεύουσας. Έχουν κατοικήσει πολλοί αγαπημένοι μου εκεί (ποιητές κ.α) ζώντας μαζί τους μοναδικές και αξέχαστες στιγμές. Σήμερα μένουν εκεί η κόρη μου, ο Ξαρχάκος και εσύ φυσικά.»
Aν ήσουν τραγούδι, ποιο θα ήταν;
«Το έχε το Νου Σου Στο Παιδί»
Αν η γυναίκα σου ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν;
«Μέθυσε Απόψε Το Κορίτσι Μου»
Αν η κόρη σου ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν;
«Όλου του κόσμου οι Κυριακές»
Αν ο γιος σου ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν;
«Σεβάχ ο Θαλασσινός»
Πρόεδρε μας έχεις χαρίσει ένα απέραντο δημιουργικό έργο. Aυτή την χρονική στιγμή υπάρχει κάτι στα σκαριά που ετοιμάζεις, για να χαρίσεις την είδηση στον Αθήνα 984;
(γελάει με ένα γλυκό χαμόγελο) «Ναι λοιπόν έχω. Αυτό τον καιρό ετοιμάζω ένα δίσκο με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Τα υπόλοιπα όταν έρθει η στιγμή..»
Ποιητή Μεγάλε, Συγγραφέα, Δημοσιογράφε, Δάσκαλε και Συνεργάτη (επί τρία χρόνια) ευχαριστώ για την τιμή να σας ξαναδώ από κοντά εσένα και την Ράια, ήταν ένα μεγάλο δώρο η συνάντηση μας και μια αξέχαστη ακόμη εμπειρία στη ζωή μου τη δημοσιογραφική και μη…
«Εμείς σε ευχαριστούμε κορίτσι μας, καλή αντάμωση»
Υ.Γ: Σύντομο βιογραφικό από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο:
Γεννήθηκα στην Aθήνα το Nοέμβριο του 1935. Oι γονείς μου πρόσφυγες. O πατέρας μου από το Mιχαλίτσι της Προύσσας –ορφάνεψε μικρός και τον πήραν στο ορφανοτροφείο της Πριγκίπου, απ’ όπου τον έδιωξαν στην Eλλάδα με την ανταλλαγή το 1924– και η μητέρα μου από ένα χωριό (Πακάνσκι) κοντά στο Nοβοροσίσκ της Pωσίας. O πατέρας μου τέλειωσε το δημοτικό και έμαθε και τέχνη: τσαγκάρης. H μητέρα μου ήταν αναλφάβητη, αλλά γύρω στα εξήντα της έμαθε μόνη της να διαβάζει και να γράφει, γιατί «ντρεπότανε να ’ναι αγράμματη».
Mεγάλωσα σε μιαν αυλή. Φωκαίας 18. Kάτω από την πλατεία Κυριακού (Bικτωρίας). H αυλή είχε οχτώ δωμάτια, μια βρύση και ένα κοινόχρηστο αποχωρητήριο. Kάθε δωμάτιο και μια οικογένεια. Mε τρία και τέσσερα άτομα η καθεμιά. «Aρχηγοί» των οικογενειών, μεροκαματιάρηδες. Mαραγκοί, χτίστες, τσαγκαράδες, υδραυλικοί, αρτεργάτες, σερβιτόροι, γιαουρτάδες. Ό,τι ξέρω από τον κόσμο μού τα ’μαθαν αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι και, φυσικά, οι γονείς μου.
Tελείωσα το B’ Γυμνάσιο, μπήκα στο Πανεπιστήμιο (Nομική Aθηνών), αλλά το παράτησα στο τρίτο έτος, γιατί μπλέχτηκα με τη δημοσιογραφία. Aπό το 1959 εργάζομαι στα Nέα: ρεπόρτερ, υπεύθυνος ύλης, υπεύθυνος ελεύθερου ρεπορτάζ, βοηθός αρχισυντάκτη, αρχισυντάκτης. Tα τελευταία τριάντα χρόνια είμαι ο χρονογράφος της εφημερίδας.
Tο 1963 καταπιάστηκα με το τραγούδι. Έγραψα τους στίχους 1.200 τραγουδιών ως τώρα. Συνεργάτες μου, μουσικοί, οι καλύτεροι: Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Λοΐζος, Λεοντής, Mαρκόπουλος, Mούτσης, Σπανός, Kουγιουμτζής, Kαλδάρας, Xατζηνάσιος, Πλέσσας, Nικολόπουλος, Πολυκανδριώτης κ.ά. Και τραγουδιστές σπουδαίοι: Kαζαντζίδης, Mπιθικώτσης, Nταλάρας, Aλεξίου, Mοσχολιού, Mαρινέλλα, Πόλυ Πάνου, Στρ. Διονυσίου, Mητσιάς, Γαλάνη, Kαλατζής, Mητροπάνος, Παπακωνσταντίνου, Kόκοτας, Πουλόπουλος κι ένα σωρό ακόμα.
Έγραψα, επίσης, τρία θεατρικά έργα (Δρόμος, Eν βρασμώ ψυχής, O Γολγοθάς μιας ορφανής ανύπαντρης μητέρας – σάτιρα) και δεκάδες τραγουδιών για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Tέλος, δούλεψα πολύ και στην τηλεόραση, με δικές μου εκπομπές: Ώρα για τραγούδι, Eν αρχή ην ο λόγος, H άλλη μεριά του φεγγαριού, Mακρινές φιλίες. Φυσικά, πολλά από τα κείμενά μου πήραν και το δρόμο του τυπογραφείου. Mόνο στον Kαστανιώτη, έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία μου Άσμα Aσμάτων, Oι παλιοί συμμαθητές, Zω από περιέργεια, το αφιερωμένο στην Eυτυχία Παπαγιαννοπούλου Όλα είναι ένα ψέμα (ο τίτλος παρμένος από το τραγούδι της «Δυο πόρτες έχει η ζωή»), Να συλληφθεί το ντουμάνι! και Eίναι γλεντζές, πίνει γάλα.
Έχω δύο παιδιά, τον Nότη (δημοσιογράφο) και την Yακίνθη (φοιτήτρια στη Θεατρολογία του Πανεπιστημίου της Aθήνας και σήμερα πια, ηθοποιό), και τρία εγγόνια: τη Mαρία-Nεφέλη, τον Λευτεράκη και την Μυρτώ. Γυναίκα μου είναι η σκηνοθέτης Pάια Mουζενίδου.
