back to top
23.1 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

23.1 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

«Τα αγόρια του Νίκελ» του Κόλσον Γουάιτχεντ

Διαβάστε επίσης

«Ακόμη και νεκρά τα αγόρια δημιουργούσαν προβλήματα».

Με μια εντυπωσιακή εναρκτήρια φράση ξεκινάει μια καταβύθιση στην κόλαση τού να γεννιέσαι με λάθος χρώμα δέρματος σε μια μαινόμενη από ρατσισμό χώρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 στο Ταλαχάσι της Φλόριντα, ο νεαρός Έλγουντ Κέρτις λατρεύει το διάβασμα και τις ομιλίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Το όνειρό του είναι οι σπουδές και μία άλλη Αμερική, όπου οι άνθρωποι της φυλής του δεν θα ζουν ως σκλάβοι. Από μία τραγική παρεξήγηση, όμως, στέλνεται στο σχολείο- αναμορφωτήριο Νίκελ για «σωστή σωματική, πνευματική και ηθική εκπαίδευση». Μια Μηχανή Αέναης Αθλιότητας έχει τεθεί σε λειτουργία.

Επηρεασμένος από την πραγματική ιστορία του Σχολείου Αρρένων Ντόζιερ, ο συγγραφέας του αριστουργηματικού «Υπόγειου σιδηρόδρομου» ξαναγυρίζει στο φυλετικό ζήτημα και κερδίζει για δεύτερη φορά σε τέσσερα χρόνια το βραβείο Πούλιτζερ. Μετά τη συγχώνευση φανταστικού και πραγματικού και την περιγραφή του αμερικάνικου Νότου του 19ου αιώνα στο προηγούμενο βιβλίο του, τώρα αναλύει με ρεαλισμό μια μεταβατική περίοδο αλλαγών, έχοντας ένα ανατρεπτικό φινάλε που θα σας ραγίσει την καρδιά. Δυστυχώς, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Λευκός Οίκος θα λειτουργεί ως αίθουσα βασανιστηρίων και οι ανθρώπινες ζωές δεν θα αξίζουν ούτε μια δεκάρα.

«Την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς οι μαθητές του Λυκείου Λίνκολν πήραν τα νέα τους χρησιμοποιημένα σχολικά βιβλία από το λευκό λύκειο στην απέναντι πλευρά. Γνωρίζοντας πού θα πήγαιναν τα βιβλία τους, οι λευκοί μαθητές είχαν αφήσει αφιερώσεις για τους επόμενους ιδιοκτήτες: Ψόφο, Αράπη! Βρομάς. Φάε σκατά. Ο Σεπτέμβριος ήταν ένα μάθημα για τις καινούριες βρισιές της λευκής νεολαίας του Ταλαχάσι, που, όπως οι ποδόγυροι και τα χτενίσματα, άλλαζαν από χρονιά σε χρονιά. Ήταν εξευτελιστικό να ανοίγεις το βιβλίο της βιολογίας, να πηγαίνεις στη σελίδα με το πεπτικό σύστημα και να έρχεσαι αντιμέτωπος με το Ψόφα, ΑΡΑΠΗ, αλλά καθώς η σχολική χρονιά προχωρούσε, οι μαθητές του Λυκείου Λίνκολν έπαψαν να παρατηρούν τις βρισιές και τις αγενείς υποδείξεις. Πώς να βγάλεις τη μέρα αν κάθε ταπείνωση σε πετούσε σε ένα χαντάκι; Μάθαινε κανείς να εστιάζει την προσοχή του».

«Πρέπει να πιστέψουμε στην ψυχή μας ότι είμαστε κάποιοι, ότι είμαστε σημαντικοί, ότι είμαστε άξιοι και οφείλουμε να περπατάμε στους δρόμους της ζωής κάθε μέρα με αυτή την αίσθηση αξιοπρέπειας και αυτή την αίσθηση ότι είμαστε κάποιοι».

Το μυθιστόρημα του Κόλσον Γουάιτχεντ «Τα αγόρια του Νίκελ» κυκλοφορεί σε μετάφραση Μυρσίνης Γκανά από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Κώστας Μοστράτος

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΑΘΗΝΑ +
spot_img

Συμβαίνει στην Αθήνα