H διαδικτυακή δράση «Μετακίνηση 7: κάνε τη διαδρομή που ονειρεύεσαι» που δημιούργησε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, μαζί με τους δημιουργούς των παραστάσεων που αναμένουμε να δούμε από τη νέα χρονιά, συνεχίζεται αυτή την εβδομάδα με την Ζωή Χατζηαντωνίου («Amalia Melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων»), η οποία έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση και οργάνωση του project.
Στη δική της “Μετακίνηση 7”, η σκηνοθέτις και χορογράφος Ζωή Χατζηαντωνίου περιπλανιέται σε μέρη της Αθήνας με τα οποία είχε συνδεθεί η Αμαλία, η πρώτη βασίλισσα της Ελλάδας, και αναζητά να δει την πόλη με τα δικά της μάτια.
Από την Μαρία Βασιλοπούλου
Όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, η παράσταση “Amalia Melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων” θα παρουσιαστεί στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Πως προέκυψε η ιδέα της παράστασης;
«Αναζητώντας κείμενα και έργα, που αντιπροσωπεύουν τον ελληνικό 19ο αιώνα, προκειμένου να καταρτιστεί το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά 2020 – 21, για το οποίο συνεργάστηκα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή Λευτέρη Γιοβανίδη, διάβασα σε κάποιο άρθρο για την περίπτωση της Αμαλίας, την ατεκνία του πρώτου βασιλικού ζευγαριού και τις επιπτώσεις που είχε στην πολιτική κατάσταση και εξέλιξη της νεοσύστατης Ελλάδας. Βρήκα ενδιαφέρουσα την σκέψη ότι την περίοδο της εθνικής παλιγγενεσίας, μια γυναίκα προσπαθούσε να γεννήσει ένα παιδί προκειμένου να εδραιωθεί το νέο κράτος. Υπέστη αρκετές και βασανιστικές θεραπείες προκειμένου να δώσει στο έθνος το πολυπόθητο βρέφος, δοκιμάστηκε το σώμα της όσο άντεχε, ωστόσο η προσπάθεια παρέμεινε άκαρπη. Οι συσχετισμοί είναι ευπρόσδεκτοι».
Η δική σας “Μετακίνηση 7” σε ποια μέρη σας οδήγησε και γιατί;
«H δική μου “Μετακίνηση 7” με οδήγησε σε σημεία και τόπους με τους οποίους είχε συνδεθεί η Αμαλία την περίοδο που γεννιόταν όχι μόνο ο νεοελληνισμός αλλά και η ανύπαρκτη μέχρι το 1834 πόλη της Αθήνας. Στον Εθνικό Κήπο, στο κτήμα της Αμαλίας στο Ίλιον, στο Σύνταγμα και στην οδό Αμαλίας, φυσικά. Δυστυχώς, το Hotel Amalia, ήταν κλειστό λόγω covid, θα ήθελα να διανυκτερεύσω στο συνονόματο ξενοδοχείο με θέα στις ουσιγκτώνιες της Αμαλίας και στο κτίριο της Βουλής. Πήγα στα ζώα που φροντίζει το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, το οποίο, επίσης, είναι κλειστό λόγω covid για το κοινό. Η Αμαλία είχε λατρεία και σύνδεση με τα ζώα και τα φυτά, με τη Φύση γενικά. Την μελαγχολούσε η Αθήνα και οι Αθηναίοι. Φυσικά, πέρασα και από τις ουσιγκτώνιες της Πανεπιστημίου. Μια πρόσφατη απόπειρα εξωραϊσμού του κέντρου της Αθήνας που συζητήθηκε και έθεσε ζητήματα. Σε αυτό η Αμαλία είχε μεγάλο ταλέντο, είχε “μανία να φυτεύει και να εξωραΐζει”. Οι δικοί της φοίνικες βρίσκονται ακόμα στον εθνικό κήπο, και αποτελούν φυσικά μνημεία. Το καλοκαίρι κατέβαινε για θαλάσσια μπάνια στο Φάληρο, συνήθως μεταξύ 4πμ και 6πμ. Ίσως το κάνω κάποιο ξημέρωμα Ιουνίου. Ελπίζω να είναι και τότε μαζί μου ο Παντελής Μάκκας, χάρη στον οποίο γίνεται πράξη το project Μετακίνηση 7. Υιοθέτησε αμέσως την αρχική ιδέα και την εξέλιξε περίφημα».
Ζωή Χατζηαντωνίου “Amalia Melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων”
από 29 Δεκεμβρίου στο dithepi.gr
Δείτε το video εδώ
Μετακίνηση 7: Κάνε τη διαδρομή που ονειρεύεσαι
Λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου, οι συνεργαζόμενοι με το ΔΘΠ δημιουργοί, μέσα σε μια ιδιάζουσα κατάσταση αναμονής και προετοιμασίας, βγαίνουν στην πόλη, συνομιλούν μαζί της και μοιράζονται μαζί μας την αγωνία του δημιουργικού μυαλού, που δεν αναπαύεται ποτέ.
Πώς αντιπαρέρχεται κανείς τα εμπόδια; Πώς συνεχίζει να δημιουργεί σε αυτήν την ιδιάζουσα συνθήκη που αποκλείει τα σύνολα, την ομαδική δουλειά και βασικά τη συνάθροιση για λόγους Τέχνης;
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Παντελής Μάκκας
Μοντάζ: PMstudio
Καλλιτεχνική διεύθυνση και οργάνωση: Ζωή Χατζηαντωνίου
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πουλής
