Με αφορμή το βιβλίο του με τίτλο “Εξήντα χρόνια τρύγος” ο Γιάννη Μπουτάρης, πρώην Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, μιλά στον Αθήνα 9.84 και στον Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη. Θυμάται προσωπικές στιγμές, αναφέρεται στα δύσκολα χρόνια του αλκοολισμού, μιλά για την περίοδο της Δημαρχίας του αλλά και για το όραμά του.
«Δεν ήθελα να φτιάξω την αυτοβιογραφία μου, άλλωστε δεν ενδιαφέρει κανέναν, αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να περάσω μια άποψη για το κρασί, να καλλιεργήσω την ελληνική κουλτούρα να καταλάβει ο κόσμος όταν πίνει, τι πίνει ,πως το πίνει και γιατί το πίνει. Κύριος πρωταγωνιστής δεν είμαι εγώ, αλλά το κρασί» ανέφερε.
Μίλησε για το όραμά του, που όπως είπε, «πλέον πιστεύω αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Να γίνει στην Ελλάδα η “Κιβωτός του Ελληνικού αμπελώνα” και μάλιστα σε ένα συγκεκριμένο μέρος, στο Τατόι»
Αναφερόμενος στη θητεία του ως Δήμαρχος είπε μεταξύ άλλων: «πέρασα και ωραία και άσχημα. ‘Έγιναν πολλά πράγματα, πέρασα όμως και άσχημα καθώς δεν κατάφερα να αλλάξω την νοοτροπία. Υπάρχουν μέσα στο Δήμο εξαιρετικά στελέχη αλλά όλα τα πράγματα σκοντάφτουν στην πολυνομία και στην δημοσιοϋπαλληλική.
Αλκοόλ
«Δεν μπορείς να “σηκωθείς” χωρίς βοήθεια. Πρέπει να αναγνωρίσεις ότι δεν είναι δυνατόν να ξεφύγεις από αυτό το τέρας που λέγεται αλκοόλ, χωρίς βοήθεια. Το βασικότερο όμως είναι να θέλεις να ξεφύγεις από αυτή την ιστορία. Ξυπνούσα το πρωί και έπινα μπύρα ή ουίσκι αντί για καφέ γιατί έπρεπε να έχω ένα συγκεκριμένο ποσοστό αλκοόλ μέσα στο σώμα μου για να μπορώ να λειτουργήσω. Τραγικό και απελπιστικό»
