Σε ποια ηλικία αρχίζει και πόσο διαρκεί η σεξουαλική διερεύνηση; Πως οι γονείς θα προσεγγίσουν τα παιδιά και θα συζητήσουν γι αυτό; Γιατί φοβούνται; Τι σημαίνουν οι σπουδές φύλου και τι ισχύει σε σχέση με τη διαμόρφωση της προσωπικότητας από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής, σε ένα σύστημα αναγνώρισης, κοινωνικής συγκρότησης και φροντίδας, που δεν…βλέπει τις ιδιαιτερότητες.
Για το θέμα συνομίλησαν μέσα από τη συχνότητα του Αθήνα 9.84 η Σοφία Μπερετάνου και η Ελενα-Ολγα Χρηστίδη, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια και σύμβουλος της επιστημονικής κοινότητας Οrlando (orlandolgbt.gr) με εξειδίκευση στην ψυχική υγεία ΛΟΑΤΚΙ ατόμων και σημαντική εθελοντική δράση.
Εισαγωγικά, επισήμανε ότι «επί χρόνια, η ομοφυλοφυλία και η trans κατάσταση θεωρούνταν ψυχιατρική διαταραχή, κάτι που πλέον δεν ισχύει και καταδικάζει η διεθνής επιστημονική κοινότητα. Οσο οποιαδήποτε ποικιλομορφία στο σεξουαλικό προσανατολισμό ή στην ταυτότητα φύλου αναγνωριζόταν ως διαταραχή, αναζητούνταν και οι αιτίες της …παθολογίας, ώστε να διορθωθεί.»
Για την χρονική διάρκεια σε σχέση με τη διερεύνηση της σεξουαλικής ταυτότητας, η κυρία Χρηστίδη ήταν σαφής ότι δεν υφίσταται συγκεκριμένη περίοδος. Όπως είπε «ενδέχεται να αρχίσει στην εφηβεία, αλλά μπορεί και να επεκταθεί πέραν αυτής. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ηλικία στην οποία ένα παιδί ή κάποιο έφηβο άτομο θα αρχίσει να δείχνει σημάδια ότι ερωτεύεται.»
Και τι θα γίνει με το αυξημένο άγχος των γονέων, είναι μια εύλογη ερώτηση. Σύμφωνα με την ψυχολόγο αυτό εξηγείται αν αναλογιστούν τα βαθιά ριζωμένα έμφυλα στερεότυπα με τα οποία ανατράφηκαν. «Το πρώτο που συνιστάται είναι ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ. Δεν πηγαίνει τίποτε στραβά σε σχέση με το παιδί που διερευνά την ταυτότητα φύλου ή την σεξουαλικότητά του. Να είμαστε στο πλευρό του, διότι μόνο το ίδιο θα νοιώσει πότε έχει ολοκληρωθεί αυτή η διερεύνηση και πότε θα αποκαλύψει στον κοινωνικό περίγυρο και στην οικογένεια την ταυτότητα φύλου του. Επίσης, μόνον έτσι και μέσω του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής θα αρχίσει να κατανοεί έννοιες όπως είναι η παραβίαση της σεξουαλικότητας, η αυτοπροστασία και το ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αγγίζει άλλο σώμα με παραβιαστικό τρόπο»
Αν ήθελε κάποιος να μιλήσει για τα συχνότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν γονείς και παιδιά θα αναφερόταν στον στιγματισμό, το bulling και στις διακρίσεις, που είναι αισθητές σε κάθε επίπεδο. «Το πρόβλημα ξεκινά από τις διακρίσεις και όχι από την ίδια την ταυτότητα του παιδιού.» παρατηρεί η κυρία Χρηστίδη. Και εξηγεί ότι «ένα παιδί δεν έχει ποτέ πρόβλημα αν διερευνήσει τη σεξουαλικότητά του μέσα σε ασφαλές πλαίσιο. Αντιμετωπίζει πρόβλημα λόγω του στίγματος στις φιλικές παρέες, όπως και στο σχολείο και την οικογένεια.»
