Τα έσοδα, οι πηγές οικονομικής ενίσχυσης του Αγώνα της Ανεξαρτησίας αλλά και οι αδυναμίες και οι δυσχέρειες στην εξοικονόμηση πόρων προς αντιμετώπιση πολεμικών αναγκών.
Την Παρασκευή 29 Οκτωβρίου στο επίκεντρο τα οικονομικά της Επανάστασης, που αντίθετα απ’ ό,τι ενδεχομένως θα περίμενε κανείς, 200 χρόνια από την έναρξή της, η βιβλιογραφική συγκομιδή στο συγκεκριμένο τομέα, παραμένει ισχνή.
Όπως κάθε τελευταία Παρασκευή από το Μάρτιο μέχρι τον Δεκέμβριο, 1- 2 μετά το μεσημέρι, η εκπομπή «ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ» σε δημοσιογραφική επιμέλεια του Γιώργου Αποστολίδη, παρουσιάζει πτυχές των γεγονότων στην πορεία του Αγώνα για την ανεξαρτησία των Ελλήνων, με τη συνεργασία της δόκτορος Ιστορίας του ΕΚΠΑ και φιλολόγου Σοφίας Καρύμπαλη- Κυριαζή.
Άξιο αναφοράς, μεταξύ άλλων, για τα έσοδα και τις δαπάνες του επαναστατικού κράτους, τους φόρους και εράνους, την εκποίηση εθνικών ακινήτων και τα λάφυρα από τις μάχες, είναι το πόνημα του διδάκτορα Ιστορίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Σίμου Μποζίκη, για την «Ελληνική Επανάσταση & Δημόσια Οικονομία – Η Συγκρότηση του Ελληνικού Εθνικού Κράτους, 1821-1832» από τις Εκδόσεις Ασίνη.
Στο βιβλίο καταγράφονται και εξετάζονται με συστηματικότητα, από ανέκδοτες κυρίως πηγές, σειρές προϋπολογισμών και ισολογισμών της κεντρικής διοίκησης, εκτεταμένα και συνεχή ποσοτικά στοιχεία για τις δαπάνες και τα κυριότερα έσοδα σε συνδυασμό με τη χρήση τους, μέσα από λεπτομερείς πίνακες, χάρτες και διαγράμματα.
Η διευθύντρια του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Μαρία – Χριστίνα Χατζηϊωάνου αναφέρθηκε στα δύο δάνεια που ελήφθησαν, αλλά και στα ποσά που τελικά κατευθύνθηκαν στα ταμεία. Από μια επαναστατημένη χώρα που προσπάθησε να βρει χρήματα ώστε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες διαβίωσης του κόσμου και των στρατιωτών, αλλά και να πληρώσει τα απαραίτητα πολεμοφόδια.
Ο καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, Ιάκωβος Μιχαηλίδης μίλησε για τον αγώνα του Ιωάννη Καποδίστρια να στήσει το νεοσύστατο, σύγχρονο ελληνικό κράτος, όπως και τη πρώτη χρηματική μονάδα του φοίνικα, που δημιούργησε.
Ο φοίνικας παρουσιάστηκε το 1828. Αναφερόταν στο μυθικό πουλί -σύμβολο της αναγέννησης της Ελλάδας, υποδιαιρείτο σε 100 λεπτά, ενώ κατασκευάστηκε μόνον ένας μικρός αριθμός νομισμάτων, καθώς οι περισσότερες συναλλαγές στην Ελλάδα εξακολουθούσαν να πραγματοποιούνται κυρίως με τουρκικούς παράδες και ισπανικά δίστηλα, λόγω της έλλειψης πολύτιμων μετάλλων. Το 1832, με την αναμόρφωση του νομισματικού συστήματος ως επακόλουθο της έλευσης του Όθωνα, δημιουργήθηκε η δραχμή, η οποία αντικατέστησε τον φοίνικα.
Η μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας στην Κρήτη, στο οποίο εντάσσεται το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών και διδάσκουσα Οικονομική και Κοινωνική Ιστορία στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, Κατερίνα Γαλάνη, έδωσε μια εικόνα για τα οικονομικά του ναυτικού αγώνα και τα νησιά της Επανάστασης, τα εμπορικά πλοία που μετασκευάστηκαν σε πολεμικά, αλλά και την πειρατεία .
Ο διδάκτωρ Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και συγγραφέας Γιάννης Γρυντάκης, ανέλυσε τα οικονομικά των αγωνιστών, τους πόρους των οπλαρχηγών και κλεφτών, ενώ αναφέρθηκε και στην τύχη κάποιων από τους αγωνιστές που κατέληξαν ζουν επαίτες και πένητες. Όπως η Μαντώ Μαυρογένους και ο πιο αγνός ήρωας του Αγώνας, ο Νικηταράς.
