«Εύχεται σίγουρα να μπορούσε να χάσει τη μνήμη του. Κάτι να γίνει εκεί στην τρύπα στο κεφάλι του και να ρουφήξει όλες του τις εικόνες, να τον κάνει να ξεχάσει τα πάντα».
Το Δελτίο Ειδήσεων με τις αναταραχές στην Αλβανία αναστατώνει τον Πέτρο, παρακινώντας τον να ψάξει να βρει έναν φίλο από τα φοιτητικά του χρόνια. Η αναζήτηση φέρνει στο επίκεντρο της ιστορίας το παρελθόν του Αλέξανδρου ή Σάντο και της πολύτεκνης οικογένειάς του. Μία καταβύθιση στη μνήμη που μας ταξιδεύει από την Αλβανία της δεκαετίας του 1930 στην Αμερική του σήμερα και με ενδιάμεσους σταθμούς το άνοιγμα των συνόρων, την εξαφάνιση ενός μικρού αδελφού και ένα μαύρο βιβλίο με ποιήματα και σκέψεις.
Ο συγγραφέας, στο δεύτερο μυθιστόρημά του μετά τη «Λάσπη», εναλλάσσει ύφος, διαλέκτους και αφηγηματικές φωνές μεταξύ των κεφαλαίων για να μας δώσει έναν επικό καμβά, με κοινό συνδετικό κρίκο ανθρώπους που παλεύουν να βρουν τον εαυτό και την ταυτότητά τους. Γιατί η πατρίδα και η πατρική εστία χαράσσουν ανεξίτηλα τη σφραγίδα τους, όσο μακριά και αν φύγουμε. Γιατί οι κοινωνικές και ιστορικές συγκυρίες είναι αδύνατο να μας αφήσουν ανεπηρέαστους και πολλές φορές θα χρειαστεί να παλέψουμε σε ανεμοδαρμένα τοπία για την επιβίωσή μας.
«Εγώ άμα με ρωτάγανε στην Ελλάδα τι είμαι ήλεγα Ελληνίδα και στην Αλβανία ήλεγα Αλβανίδα. Όρεξη την είχα να μπλέκω με φασαρίες.
Τι ήμουνα, ούτε που ήξερα.
Δρεπενιώτισσα ήμουνα. Μάνα ήμουνα.
Τίποτις άλλο δεν με ένοιαζε».
Το νέο μυθιστόρημα του Χρήστου Αρμάντο Γκέζου «Χάθηκε βελόνι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Κώστας Μοστράτος
