«Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν παλληκάρι. Οι απώλειες που είχε στη ζωή της, της δημιούργησαν ένα τόσο ισχυρό τραύμα που ο Θεός, το σύμπαν, η τύχη, της έδωσαν αυτή την υπέροχη γραφή για να αναπνέει εκείνη και να λυτρωνόμαστε εμείς. Σε αυτόν τον άνθρωπο περίσσευε τόσο πολύ ο πόνος, που τον έκανε πάθος, τον διοχέτευε παντού και μέσα από αυτή τη διαδικασία ευεργετηθήκαμε κι εμείς».
Με αυτά τα λόγια που αναδύθηκαν από καρδιάς, η Γιώτα Νέγκα μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στην Τασούλα Επτακοίλη, περιέγραψε την σπουδαία στιχουργό που είχε το μοναδικό ταλέντο να «ζωγραφίζει» στο χαρτί λέξεις που έγιναν τραγούδια και τα οποία έμεινα ανεξίτηλα στο πέρασμα του χρόνου.
Αφορμή για αυτήν την συνάντηση στον ραδιοφωνικό αέρα του σταθμού της πόλης, η παράσταση «Τραγουδώντας την Ευτυχία» που θα παρουσιαστεί στο κοινό από τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2021 και την οποία επιμελείται καλλιτεχνικά μια άλλη σπουδαία στιχουργός, η Λίνα Νικολακοπούλου.
Η Γιώτα Νέγκα, μια από τις σημαντικότερες λαϊκές φωνές της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού, ανεβαίνει στη σκηνή του Θεάτρου ΑΚΡΟΠΟΛ, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων και ερμηνεύει τα θρυλικά τραγούδια της αξεπέραστης, της διαχρονικής Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.
Στίχους από τραγούδια που όλοι έχουμε σιγοτραγουδήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας, όπως «Με ένα όνειρο τρελό», «Είμαι αητός χωρίς φτερά», «Δυο πόρτες έχει η ζωή» και πολλά ακόμη, θα έχουμε τη χαρά να ακούσουμε ξανά μέσα από τις ερμηνείες μιας αυθεντικά λαϊκής φωνής.
«Είναι ”άγιο” πράγμα να τραγουδάς σε θέατρο και ειδικά σε μια παράσταση που τιμά μια σπουδαία στιχουργό. Ο λόγος είναι αυτός που πρέπει να ακουστεί κι εμείς έχουμε την ανάγκη να νιώθουμε πάνω στη σκηνή ότι μας ακούν. Είμαι ευτυχής που θα ανέβει στο θέατρο, ώστε να υπάρχει μια απόλυτη εναρμόνιση και συγκέντρωση όλων των ψυχών που θα βρισκόμαστε εκεί απέναντι σε αυτόν το λόγο, σε αυτή τη σπουδαία γυναίκα», ανέφερε γεμάτη ενθουσιασμό και λαχτάρα για το ξεκίνημα.
Άλλωστε, η περίοδος της πανδημίας που περιόρισε την καλλιτεχνική δραστηριότητα, πυροδότησε την ανάγκη επαναφοράς και έκφρασης .
«Το προηγούμενο διάστημα είχε πολλές διακυμάνσεις. Η πρώτη καραντίνα ήταν για εμένα μέσα στην αφέλεια και στην παιδικότητα. Όμως, η δεύτερη καραντίνα, με δυσκόλεψε πάρα πολύ. Αυτή η σιωπή που παρατεινόταν δημιούργησε μια ”τρύπα” στην ψυχή μου. Ένιωθα ότι θέλω να εκφραστώ αλλά η καθημερινότητα δεν με αφήνει, ενώ η σκηνή μου το επιτρέπει στον υπερθετικό βαθμό.
Αυτή η λύτρωση μου έλειψε και ακριβώς αυτό το συναίσθημα ήταν που γέννησε την ανάγκη γι αυτήν την παράσταση. Ουσιαστικά, χρειάστηκε να πάω πιο πίσω να πιάσω το ”μίτο” μου για να βγω να τραγουδήσω, τα πιο μικρά μου χρόνια, τις πιο δικές μου μνήμες».
Πόσο εύκολο είναι όμως να χωρέσουν σε μια παράσταση τραγούδια αντιπροσωπευτικά μιας τέτοιας σπουδαίας προσωπικότητας;
Η Γιώτα Νέγκα ήταν κατηγορηματική: «Είναι εντελώς ανέφικτο».
Όμως, όπως χαρακτηριστικά είπε, η διαδρομή των συναισθημάτων περνάει με αριστοτεχνικό τρόπο από το ένα τραγούδι στο άλλο και γεμίσει την ψυχή και την καρδιά.
«Είναι σημαντικό ότι τα τραγούδια που έχουν επιλεγεί από την Λίνα Νικολακοπούλου και ο τρόπος που έχει ”κεντήσει” τη διαδρομή τους, όταν αφήνεσαι σε αυτά, αυτό που νιώθεις είναι ολόκληρο. Υπάρχουν άλλα τόσα που θα μπορούσαν να είναι επίσης μια ολόκληρη διαδρομή».
Ισχυρός κρίκος αυτής της παράστασης δεν είναι όμως μόνο τα τραγούδια αλλά και τα ηχογραφημένα κείμενα που ακούγονται με τη φωνή της Λίνας Νικολακοπούλου, μέσα από τα οποία ξετυλίγονται στιγμές από την πολυτάραχη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου καθώς και ένα ηχητικό ντοκουμέντο με την ίδια τη σπουδαία στιχουργό.
«Αυτές οι δύο φωνές, της Ευτυχίας και της Λίνας μπλέκονται σε αυτήν την παράσταση και κάποια στιγμή δεν ξέρεις ποια είναι η μια και ποια η άλλη. Σήμερα, έχουμε ευτυχήσει να έχουμε την Ευτυχία μας, στο πρόσωπο της Λίνας», τόνισε εμφατικά.
