back to top
23 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

23 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Μ. Πολύζου: Αν τα παιδιά δεν είναι ευτυχισμένα δεν θα έχουμε καμία ευτυχισμένη κοινωνία

Διαβάστε επίσης

Συγκλονιστική η μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου, η οποία μίλησε στον Αθήνα 9.84, για τον προσωπικό της Γολγοθά, την σεξουαλική κακοποίησή της όταν ήταν ακόμη παιδί από τον ίδιο τον πατέρα της.

Η μεγάλη αυτή αθλήτρια μίλησε για το μαρτύριο που έζησε ως παιδί, τις απόπειρες αυτοκτονίας αλλά και τον μεγάλο της αγώνα να καταφέρει να συγχωρήσει και φτάσει στην δική της απελευθέρωση.

«Ήταν εύκολο να βγω τώρα και να μιλήσω. Πέρασαν πολλά χρόνια από όταν συνέβη η κακοποίηση για να μπορέσω να νιώσω ελεύθερη. Πλέον, μπορώ να μιλάω γι αυτά που έχω περάσει στη ζωή μου, χωρίς να σφίγγεται η ψυχή μου. Φυσικά, δεν τα έχω ξεχάσει. Απλά μπορώ πια να τα θυμάμαι χωρίς να πονάω, να μιλάω γι αυτά χωρίς να κομπιάζω. Προχώρησα, το δούλεψα. Ήρθα στην Αθήνα και πήγα στο Πανεπιστήμιο για να κατακτήσω τα όνειρά μου. Είχα υψηλούς στόχους όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Οι μεγάλες επιδόσεις απαιτούν σκληρή προετοιμασία. Δεν χωράνε κλάψες, προϋποθέτουν μια τεράστια εσωτερική ισορροπία. Έτσι, δε σκαλίζεις το παρελθόν γιατί ξαναταράζεις τα νερά».

Η περιγραφή των τελευταίων στιγμών δίπλα στον πατέρα της, όπως την ανέσυρε από τη μνήμη της, σε μια εκ βαθέων συζήτηση με τη Μαργαρίτα Μυτιληναίου με αφορμή το αφιέρωμα του Αθήνα 9.84 για τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, κόβει την ανάσα. Όπως χαρακτηριστικά είπε, αυτός ήταν ο μεγαλύτερος μαραθώνιος που έχει διανύσει στη ζωή της.

«Όταν ένιωσα ότι ήταν στα τελευταία του, πήγα στην Πάτρα, στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, και ενώ ποτέ δεν τον πλησίαζα γιατί ήθελα να κάνω εμετό, εκείνη τη στιγμή, έκατσα δίπλα του. Πρέπει να έχεις ελευθερωθεί για να βρεις τη δύναμη να φτάσεις στο κρεβάτι του ανθρώπου που σε κακοποίησε, του ίδιου σου του πατέρα, και να του πεις ”σε ευχαριστώ που με έφερες στη ζωή”.

Εκείνη τη στιγμή, μου είπε για μια και μοναδική φορά ”συγνώμη παιδί μου γι αυτό που σου έκανα”. Δεν ξέρω αν το περίμενα μια ζωή, αν το χρειαζόμουν ή αν με ενδιέφερε. Του είπα ”μη ζητάς συγνώμη από εμένα αλλά από τον Θεό. Ένιωσα ότι αγκάλιασα το κεφάλι του σαν να κρατάω το κεφάλι ενός παιδιού. Και παρόλο που εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην καταλάβαινε πάρα πολλά, ήθελα να κάνω το καθήκον μου ως παιδί. Είπαμε μαζί το ”Πάτερ Ημών”. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη απελευθέρωσή μου. Από εκεί και πέρα τραβάει ο καθένας το δρόμο του, είτε σε αυτή τη ζωή είτε στην επόμενη».

Με ιδιαίτερη συγκίνηση, περιγράφει την αντίδραση της κόρης της, όταν αποφάσισε να της αποκαλύψει όσα είχε ζήσει: « Με αγκάλιασε και μου είπε ”βρε μαμά τι έχεις περάσει, εννοείται πως πρέπει να τα γράψεις στο βιβλίο σου για να βοηθήσεις και άλλα παιδιά”. Από εκείνη την ημέρα η κόρη μου είναι πολύ πιο προστατευτική απέναντί μου».

Προέτρεψε όλα τα θύματα κακοποίησης να μιλήσουν, εκφράζοντας παράλληλα την άποψη ότι θα πρέπει να υπάρξει αυστηρότερο θεσμικό πλαίσιο για τέτοιους είδους απεχθείς πράξεις.

«Πρέπει να ληφθούν δραστικά μέτρα αλλιώς δεν θα αλλάξει η κατάσταση. Αν τα παιδιά δεν είναι ευτυχισμένα δεν θα έχουμε καμία ευτυχισμένη κοινωνία».

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΑΘΗΝΑ +
spot_img

Συμβαίνει στην Αθήνα