«Με τον Νίκο Καρούζο – Ημερολόγιο» της Εύας Μπέη

«Αντιμετωπίζει το κείμενο σαν παρτιτούρα. Μονάδα δεν είναι η λέξη αλλά η συλλαβή-νότα ο ήχος».

Η ζωγράφος Εύα Μπέη γυρίζει στο παρελθόν και στα δέκα χρόνια που έζησε πλάι στον ποιητή Νίκο Καρούζο. Από σκόρπιες χειρόγραφες σημειώσεις- κατάλοιπα ζωής, τις οποίες ανακαλύπτει σε ένα σιδερένιο συρτάρι, συνθέτει ένα γοητευτικό ημερολόγιο χωρίς γραμμική αφήγηση. Η γνωριμία τους, η ανακάλυψη του μυστηρίου και της αντιφατικότητας μιας κατεξοχήν καλλιτεχνικής ιδιοσυγκρασίας, η τέχνη της δημιουργίας, η αρρώστια και η αντιμετώπιση της απώλειας ξετυλίγονται στις σελίδες με έναν αφοπλιστικό, γενναιόδωρο τρόπο.

Η συγγραφέας έχει το χάρισμα να στέκεται απόλυτα ειλικρινής και εξομολογητική ως προς τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Σκοπός της να παραδώσει όχι μια αγιογραφία, αλλά να εξετάσει όλες τις πλευρές, τα χαρίσματα και τη μανιώδη και ασκητική αφοσίωση στην τέχνη ενός σημαντικού ποιητή, καθώς και τις ατέλειες και τις άπειρες αντιθέσεις μιας πολύπλοκης προσωπικότητας. Πρωτίστως, όμως, να καταγράψει το χρονικό μιας συνάντησης, από εκείνες που σε εμπνέουν, καθορίζουν και διαμορφώνουν για μια ζωή.

«Ο Νίκος Καρούζος έζησε κι έγραψε –εν μέρει εκ πεποιθήσεως, εν μέρει λόγω συνθηκών- σε πλήρη ακτημοσύνη, στην πιο ακραία οικονομική φρίκη, αποκτώντας μια αξιοθαύμαστη αυτάρκεια. Όχι αναίμακτα, βέβαια. Κι όταν γράφει: θα συνεχίσω την ποίηση μονάχα για πλάκα, σίγουρα δεν πρόκειται για ευφυολόγημα, αλλά για άγριο υπαρξιακό στρίμωγμα. Τον έθλιβε η αντιμετώπιση της τέχνης σαν ρηχή διασκέδαση ή σαν στείρα περιπλάνηση σε ιδιωτικά ναρκοπέδια· τον έθλιβε η απώλεια του συλλογικού βιώματος, η χαμένη ενότητα του ατόμου με τον κόσμο, με τον εαυτό του».

Το βιβλίο «Με τον Νίκο Καρούζο – Ημερολόγιο» της Εύας Μπέη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Loggia.

Κώστας Μοστράτος