«Νομίζω πως δεν είμαι ο άνθρωπος που έπρεπε να γίνω».
Στη Βαλτιμόρη της δεκαετίας του 1960, η Μάντι Σουόρτς εγκαταλείπει την οικογένεια και την απόλυτα τακτοποιημένη ζωή της για να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο, τις δικές της επιθυμίες και ανησυχίες. Η υπόθεση της δολοφονίας ενός εντεκάχρονου κοριτσιού θα τη φέρει στα γραφεία μιας τοπικής εφημερίδας, όπου και θα αναζητήσει δουλειά. Ταυτόχρονα, η ανεύρεση του πτώματος μιας νεαρής μαύρης γυναίκας θα της προκαλέσει εμμονή για τη λύση του μυστηρίου. Τίποτα όμως δεν είναι όπως φαίνεται σε μια ιστορία όπου όλοι, ακόμη και οι δευτεραγωνιστές και οι κομπάρσοι, έχουν την προσωπική τους πλευρά να αφηγηθούν.
Η Λώρα Λίπμαν αναμειγνύει με μαεστρία τους κανόνες και τις συμβάσεις της αστυνομικής πλοκής με τα συστατικά της σημαίνουσας κοινωνικής μαρτυρίας. Τοποθετεί την ιστορία της σε μια ταραγμένη περίοδο και στην παραμονή καίριων αλλαγών, μιλώντας μεταξύ άλλων για το φυλετικό ζήτημα, το πόσο ασήμαντες ήταν και είναι κάποιες ζωές και κυρίως για τα εμπόδια τα οποία παρουσιάζονταν στους δρόμους των γυναικών για πλήρη χειραφέτηση. Με οδηγό μια τεταμένη πολυφωνική αφήγηση, χωρίς φυσικά να ξεχνάει τις άφθονες ανατροπές, η Λίπμαν σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας πληθωρικής φιλόδοξης ηρωίδας που επιχειρεί να βρει με κάθε τίμημα τον πραγματικό της εαυτό κόντρα σε όλα τα στερεότυπα.
«Είχε κουραστεί να νοιάζεται για το τι σκέφτονταν οι άλλοι γι’ αυτήν, είχε κουραστεί ακόμα περισσότερο από τον τρόπο που διαρκώς της έβαζαν εμπόδια. […] Ο κόσμος συνεχώς της έλεγε να αποστρέψει το βλέμμα της, να μη δίνει σημασία στο πανάρχαιο σύστημα που όριζε πως οι άνδρες θα ευημερούν και οι ενοχλητικές γυναίκες θα εξαφανίζονται».
Το μυθιστόρημα «Το ωραίο μου πτώμα» της Λώρα Λίπμαν κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δώμα σε μετάφραση Κίκας Κραμβουσάνου.
Κώστας Μοστράτος
