Πιστός στην υπερασπιστική του γραμμή της ομολογίας της δολοφονίας της Καρολάιν σε κατάσταση βρασμού ψυχικής ορμής εμφανίστηκε από την αρχή ο κατηγορούμενος συζυγοκτόνος, απολογούμενος στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας. Ο κατηγορούμενος έδειχνε συγκινημένος και άνοιξε την απολογία του σκιαγραφώντας με τα πιο φωτεινά χρώματα την προσωπικότητα της Καρολάιν. Πέντε ώρες έπρεπε να περάσουν για να πει τελικά ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος πώς δολοφόνησε την Καρολάιν το μοιραίο βράδυ της 11ης Μαΐου στη μεζονέτα στα Γλυκά Νερά.
«Για αυτό που εξετάζουμε σήμερα δεν υπάρχουν δικαιολογίες ούτε προς τον εαυτό μου, αυτό που χάθηκε ήταν αναντικατάστατο. Δεν άξιζε ούτε στην ίδια, ούτε στο σκυλάκι μας. Δεν υπάρχει αρκετή λέξη συγγνώμη προς κανένα, ούτε προς την Κάρολαιν που δεν είναι εδώ να χαρεί τη ζωή της, ούτε προς την κόρη μας που δεν θα χαρεί μητέρα της, ούτε προς την πεθερά μου που έχασε εξαιτίας μου ό,τι πολυτιμότερο μου εμπιστεύτηκε και δεν το προστάτεψα, στη Ρόξυ πόσες φορές να πω συγγνώμη για ένα σκυλάκι που μεγάλωσε στην αγκαλιά μου.
Το τί συνέβη ακριβώς θα σας το πω με κάθε λεπτομέρεια και ειλικρίνεια. Δεν θα είναι δικαιολογία, δεν προσπαθώ να εκλογικεύσω τίποτα από εκείνη τη μέρα. Δεν με ενδιαφέρει η καριέρα μου ή που με καταριέται ένας μεγάλος αριθμός κόσμου που δεν με έχει γνωρίσει, με ενδιαφέρει μόνο ότι δεν θα την ξαναδώ».
Στη συνέχεια, ο Μπάμπης Αναγωστόπουλος αναφέρθηκε στην αποβολή της Κάρολαιν και με κλάματα είπε στο δικαστήριο: «Αυτό που μας συνέβη εκείνο το απόγευμα και δε συνέβη στο σώμα μου με γονάτισε. Μας γονάτισε. Μας διέλυσε. Όποιος και να μου το περιέγραφε πριν δε θα το πίστευα. Η Κάρολαιν και πάλι ήταν εκεί για εμένα. Επιβεβαιώθηκε η ποιότητα αυτού του ανθρώπου. Το Σάββατο το βράδυ απέβαλλε στην κρεβατοκάμαρα μας. Τον σποράκο τον χάσαμε στο σπίτι και το είδαμε. Τον βάλαμε σε ένα κουτάκι, ήταν παιδάκι, δεν ήταν έμβρυο και πήγαμε στον Υμηττό».
Τι είπε για τη στιγμή της δολοφονίας
Ο Μπάμπης Αναγωστόπουλος ξεκίνησε την περιγραφή από την παραμονή της προηγούμενης ημέρας. «Ήταν σαν να είχε μπουχτίσει. Και κανόνισε να πάει με τη φίλη της. Γυρίσαμε σπίτι… Το πρώτο κομμάτι ήταν ένα περιστατικό με τη μικρούλα η οποία είχε αρχίσει να κάνει καινούρια πράγματα. Εγώ ήμουν με τη μικρή στον καναπέ. Είχε τάση να σηκώνεται η μπέμπα και υπήρχε ο φόβος …. Στην αρχή του κιγκλιδώματος της σκάλας είχε πέσει ένα ρούχο και σηκώθηκα να πάω να το μαζέψουν ω και η μπέμπα σηκώθηκε μόνη της στον καναπέ.Έτρεξα και την πήρα αγκαλιά αγαρμπα και εκείνη έκλαψε. Ήρθε η Καρολάιν μέσα στα νεύρα και μου είπε σωστή μου να τη ηρεμήσω… αυτό ήταν το συμβάν».
Πρόεδρος: Δεν φαίνεται να ήταν κανένα μεγάλο συμβάν…
Κατηγορούμενος: Μετά μου είπε καλά τάισε την και κάνε ο,τι θέλεις εγώ πάω για ύπνο. Και εγώ έμεινα με τη μικρούλα.
Πρόεδρος: Τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρά.
Κατηγορούμενος: Ήταν πρόδρομος ενός ξεσπάσματος. Ξέρω τι θα έρθει. Αυτή η μία ώρα μετά νεύρα… Ξέρω ότι δεν πρέπει να ρίξω και εγώ λάδι στη φωτιά. Το συνηθισμένο που θα έκανα ήταν να περιμένω και μετά από σαράντα πέντε λεπτά θα μου έστελνε ένα μήνυμα…
Δυστυχώς εκείνο το βράδυ δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.
Πίστευα και ακόμα το πιστεύω ότι περάσαμε πάρα πολλά. Είχαμε απόλυτη ταύτιση από την πιο μικρή λεπτομέρεια μέχρι όλα μας τα όνειρα. Η Καρολάιν είναι αναντικατάστατη και είναι ο άνθρωπος μου. Κάποια στιγμή μου ήρθαν δύο μηνύματα. Στο ένα μου έλεγε «you stupid. Δεν το έκανα ως βρίσιμο… ».
Πρόεδρος: Βρίσιμο είναι
Κατηγορούμενος: Δεν το παρεξήγησα ούτε το έλαβα σοβαρά υπόψη μου.Μετά μου έστειλε δεύτερο μήνυμα που μου είπε αναφερόμενη στη μικρούλα μη μου τη φέρεις πάνω ή μη του αφήσεις το πρωί.Θεώρησα ότι ήταν ένα μήνυμα για να με πληγώσει… Γιατί δεν τη έδωσα το παιδί που μου το ζήτησε δύο φορές… Τώρα που ξανακοιτάω αυτή τη μέρα θα έπρεπε να πάρω έναν συνάδελφο να τον βγάλω από το ρεπό του.Εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτηκα έτσι…. Το μήνυμα αυτό ήταν στο πλαίσιο των εξάρσεων. Ήταν ένας άνθρωπος στεναχωρημένος. Είναι ένας καλός άνθρωπος σε σύγχυση, όχι ένας καλός άνθρωπος. Δεν απάντησα στο μήνυμα. Άφησα λίγη ώρα να περάσει. Κάποια στιγμή που δεν θυμάμαι πόσα λεπτά… Δεν έχει σημασία…
Πρόεδρος: Έχει σημασία.Τα θυμάστε όλα, με ακρίβεια…
Κατηγορούμενος: Μετά τις δώδεκα ανέβηκα στο δωμάτιο μαζί με το δωμάτιο. Είχε περάσει λίγη ώρα και ανέβηκα για να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Εκείνη αρνήθηκε. Δεν θυμάμαι αυτολεξεί τι μου είπε. Οι λέξεις δεν έχουν σημασία…
Πρόεδρος: Τα πάντα έχουν σημασία από αυτό το χρονικό σημείο.
Κατηγορούμενος: Ανεβαίνοντας τις σκάλες είχε πει δεν πάτε να ψηφίσετε και οι δύο δεν με νοιάζει. Όταν ανεβήκαμε στο δωμάτιο μου είπε πάρε παιδί και αφήστε με ήσυχη. Μετά ανέβηκα με την μικρή άλλες δύο φορές.
Η πιο σοφή απόφαση θα ήταν να είχα κοιμηθεί με την μικρή στον καναπέ…
Την επόμενη φορά άφησα τη μπεμπουλα δίπλα της και πήγα και εγώ να ξαπλώσω. Ήταν ήδη 1:30… Ξύπνησε έντονα… Και αυτό την εξόργισε. Δεν το περίμενα… Δεν της είχε περάσει ο θυμός. Άρχισε να φωνάζει δυνατά… Τις βρισιές σαν λέξεις δεν έχουν σημασία. Προφανώς με επηρέασαν στην ψυχολογία μου. Άλλα δεν μπορώ να πω άσχημες λέξεις για την Καρολάιν, μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να πω ο,οτιδήποτε άσχημο για εκείνη.
Ήταν μια στιγμή εκτός ελέγχου. Άσχημες λέξεις… Και πάνω στην ένταση της στιγμής η μικρή ξύπνησε… Ανασηκώθηκε και αυτό την έβγαλε εκτός εαυτού. Απώθησε το παιδί. Ήταν η πρώτη φορά που οι εκρήξεις αυτές, τις οποίες είχαν αποδεχθεί, πήρε η μπάλα και τη μικρή.
Πρόεδρος: Εσείς θεωρούσατε ότι η σύζυγος σας θα κάνει κακό στο παιδί σας;
Κατηγορούμενος: Όχι δεν το θεωρούσα, ήταν μια τέλεια μητέρα, υπέροχη. Η κόρη της ήταν η ζωή της. Την αγαπούσε πιο πολύ από εμένα, πιο πολύ από τη ζωή της. Ταυτόχρονα τη στιγμή εκείνη τη στιγμή δεν ξέρω αν θόλωσε τόσο αν άθελα της έκανε κακό στη μικρή
Πρόεδρος: Τι σκέψεις κάνατε για τη σύζυγο σας;
Κατηγορούμενος: Μέσα στις στιγμές αυτές της έντασης δεν σκέφτομαι αν οι εκρήξεις αυτές είναι εντός ορίων. Έχει θολώσει σε τέτοιο σημείο που λέει ότι δεν θέλω το παιδί.
Πρόεδρος: Σκεφτήκατε εκείνη τη στιγμή ότι είναι επικίνδυνη για το παιδί;
Κατηγορούμενος: Ότι σε μια έκρηξή της έκανε άθελά της κακό στο παιδί. Με διέλυσε ότι είδα τη μικρή σε έναν υποτυπώδη κίνδυνο…
Πρόεδρος: Φοβηθήκατε;
Κατηγορούμενος: Πάρα πολύ. Φοβήθηκα πάρα πολύ για τη μικρή όχι για τον εαυτό μου. Φοβήθηκα ότι δεν μπορώ να προβλέψω την επόμενη κίνησή της.
Πρόεδρος: Φοβάστε ότι θα κάνει κακό στο παιδί δηλαδή;
Κατηγορούμενος: Τη στιγμή της έκρηξης έκανε κακό στο παιδί, άθελα της. Σκέφτηκα ότι οι εντάσεις επηρεάζουν πλέον και τη μικρή. Εμένα με χτυπούσε και να με χτυπήσει 500 φορές δεν με πειράζει. Από τη στιγμή που είδα μια φορά να επηρεάζεται η μικρή, σκέφτηκα ότι μπορεί να ξαναγίνει.
Πρόεδρος: Δηλαδή, θεωρούσατε ότι η βια μπορούσε να φτάσει και στο παιδί;
Κατηγορούμενος: Μέσα μου είναι τελείως διαχωρισμένα τα δυο της κομμάτια, οι εξάρσεις της και ο γενικότερος χαρακτήρας. Σαν μητέρα δεν υπήρχε σκοπό να τη βλάψει. Προσπαθώ να δικαιολογήσω τη Καρολάιν στα πάντα γιατί πιστεύω ότι η στιγμή της έκρηξης της δεν είναι ο εαυτός της. Και ότι τη μικρή τη λατρεύει.
Πρόεδρος: Νιώσατε θυμό για αυτό το περιστατικό;
Κατηγορούμενος: Λύπη και στεναχώρια. Εγώ ήμουν το κόκκινο πανί εκείνη τη στιγμή.
Πρόεδρος: Φοβηθήκατε ότι η σύζυγός σας θα ήταν επικίνδυνη για το παιδί; Μια υπέροχη μητέρα δεν μπορεί να είναι επικίνδυνη για το παιδί της.
Κατηγορούμενος: Όταν κάποιος έχει την έξαρση του θυμού, θεωρώ ότι δεν είναι ο εαυτός του.
Πρόεδρος: Η εικόνα της συζύγου σας δεν είναι μόνο η ιδεατή αλλά και η τραυματική. Και βλέπετε ένα κομμάτι που δεν σας άρεσε κι ας μας την περιγράφετε τόσο υπέροχη και εκείνη μέσα από το ημερολόγιο της φαίνεται ότι έβλεπε σε εσάς πράγματα που δεν της άρεσαν.
Κατηγορούμενος: Πιθανότατα να έχω εξιδανικεύσει πολλά πράγματα στη σύζυγό μου… Δεν θυμάμαι τι ώρα ανέβηκα ξανά για τέταρτη φορά. Την ρώτησα κατάλαβες τι έκανες; Ήταν μεγάλο λάθος να ανέβω ξανά. Έχασα την υπομονή μου. Ήθελα να ακούσω ένα δεν το εννοούσα μία συγνώμη. Μου είπε φύγε… Κατέβηκα ξανά στο σαλόνι. Στο μυαλό μου υπάρχει χάος… Είναι δύο τα ξημερώματα. Εγώ είμαι με το παιδί. Είχε προηγηθεί ένα επεισόδιο με τη σύζυγό μου που λατρεύω. Και δεν ήξερα τι να κάνω με τη δουλειά μου….
Πρόεδρος: Έγινε κάτι άλλο;
Κατηγορούμενος: Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να κοιμηθεί η μικρή. Την είχα στην αγκαλιά μου …Αυτό δεν με ηρέμησε γιατί σκεφτόμουν ότι το παιδί το είχαν διώξει από το κρεβάτι του.
Όλα ξεκίνησαν με ένα περιστατικό ήσσονος σημασίας.
Ανέβηκα για μια ακόμα προσπάθεια για να κοιμηθούμε όλοι μαζί.Το είχα ανάγκη να λήξει το επεισόδιο. Ήταν λίγο μετά τις τέσσερις. Η Καρολάιν ήταν με κλειστά τα μάτια. Δεν ξέρω αν κοιμόταν. Κατάλαβε ότι ήμουν εκεί όταν έκατσα δίπλα της στο κρεβάτι.
Πρόεδρος: Και;
Κατηγορούμενος: Ξάπλωσα για να την πάρω αγκαλιά. Αντέδρασε απότομα. Με απωθούσε με το χέρι της. Τινάχτηκε και μου είπε πάλι Φύγε… Περίμενα ότι θα είχε καταλάβει … Αν είχε γίνει μια άλλη στιγμή θα είχα σηκωθεί να φύγω. Αλλά είχα μεγάλη θολούρα.
Πρόεδρος: Το είχατε ζητάει αυτό και άλλη φορά και το είχατε διαχειριστεί διαφορετικά.
Κατηγορούμενος: Ήθελα περισσότερο να μου ζητήσει μια συγνώμη για το παιδί. Περίμενα να λήξει…
Πρόεδρος: Γιατί αυτό σας θύμωσε τόσο πολύ αυτή τη φορά?
Κατηγορούμενος: Είμαι μέσα έτσι για το περιστατικό που έγινε με το παιδί. Περίμενα όπως όλα τα περιστατικά βίας της προηγούμενης ζωής μας θα περνούσε και αυτό.
Πρόεδρος: Αλίμονο αν ξεφύγουμε από τα όρια μας για τέτοια συμβάντα.
Κατηγορούμενος: Ανέβηκα πάνω της γιατί όπως αντιδρούσε δεν ήθελα να την αγκαλιάσω. Μην προσπαθείτε να βρείτε λογική στη ψυχολογική μου κατάσταση. Είναι ένα κράμα θυμό θλίψη αγανάκτηση και όλα αυτά πολλαπλασιάστηκαν στη διάρκεια που εμένα με το παιδί τόση ώρα στον καναπέ. Ήταν η πρώτη φορά που το ξέσπασμα της άθελά της πήρε το παιδί… Προσπαθούσα να βρω λύση και να κατευνάσει τα πνεύματα. Τελικά έχασα τον έλεγχο.
Πρόεδρος: Όταν ανεβήκατε στο σώμα της τι σκοπό είχατε;
Κατηγορούμενος: Να με ακούσει και να ηρεμήσει… Η συγκεκριμένη φορά ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Πρόεδρος: Η εξαίρεση όμως δεν σας δίνει το δικαίωμα να αφαιρείτε μια ζωή… Αληθινά πιστεύατε ότι θα την κατευνάζατε;
Κατηγορούμενος: Ήταν μια εντελώς θολωμένη στιγμή. Δεν λέω ότι ήταν σωστός τρόπος. Και εγώ λέω ότι ήταν λάθος. Σας λέω ποια ήταν η πρόθεση μου. Το τι έγινε με το πόσο θολωμένος είμαι… δεν θα βρω λογική γιατί δεν υπάρχει λογική σε ένα θολωμένο μυαλό.. Ίσως έφτασα στα όρια μου…. Ένα εκατομμύριο φορές έκανα πίσω και το ένα εκατομμύριο ένα έκανε κάτι που θα μετανιώνω κάθε λεπτό για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Πρόεδρος: Ποτέ το συναίσθημα αυτό καθίσταται ανεξέλεγκτο;
Κατηγορούμενος: Ήταν λάθος να πάω ξανά την ώρα που κοιμόταν και να την ξυπνήσω. Έμεινα πάνω στο σώμα της τέσσερα πέντε λεπτά.
Πρόεδρος: Τι έκανε το θύμα;
Κατηγορούμενος: Μετά ένα χάος… Χρησιμοποίησα ένα μαξιλάρι. Πήγαινε να μου φωνάξει… Δεν θέλω να πω τι έλεγε.
Πρόεδρος: Υπερασπίζεστε τον εαυτό σας. Άλλος ήταν ο επικίνδυνος αυτή τη στιγμή όχι εκείνη.
Κατηγορούμενος: Σωστά.
Πρόεδρος: Ποιος ήταν ο σκοπός σας;
Κατηγορούμενος: Συνέβη… Δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου και μέσα μου δεν ξέρω πως σκέφτηκα. Προφανώς δεν έφταιγε.. Ήταν τόσο θολωμένο το μυαλό μου… Δεν υπάρχει λογική. Εγώ δεν μπορώ να το εξηγήσω στον εαυτό μου που ρωτάω τον εαυτό μου κάθε μέρα πεντακόσιες φορές.
Πρόεδρος: Δεν καταλαβαίνετε την ένταση του κορμιού της; Ότι οδηγούμαστε την κοπέλα αυτή στο θάνατο.
Κατηγορούμενος: Τη λάτρευα και θα την λατρεύω για πάντα.
Πρόεδρος: Δεν σκεφτήκατε τον έρωτα σας για την κοπέλα αυτή, τη γυναίκα της ζωής σας είχατε τη ζω της στα χέρια της. Εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτήκατε τι έρωτα σας για την κοπέλα αυτή; Στο παιδί σας δεν το σκεφτήκατε; Υπερασπιζόσαστε έτσι το παιδί σας;
Κατηγορούμενος: Όλο αυτό είναι ξεκάθαρο λάθος.Τίποτα δεν έγινε σωστά.
Πρόεδρος: Σε αυτά τα πέντε λεπτά δεν σκεφτήκατε ότι αυτή είναι η γυναίκα της ζωής μου, η μητέρα του παιδιού μου…
Κατηγορούμενος: Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θα μεγάλωνε η μικρή χωρίς τη μητέρα της.
Πρόεδρος: Δεν σκεφτήκατε Πώς θα μεγαλώσει το παιδί αυτό χωρίς τη μητέρα του και τον πατέρα του;
Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το σκεφτώ λογικά και να το αποδεχτώ. Ποτέ…
Πρόεδρος: Έχετε γίνει εσείς ο βίαιος και οδηγείτε έναν άνθρωπο στο θάνατο Τη μάνα του παιδιού σας.Τι σκεφτόμασταν εκείνη τη στιγμή που σας απέκλεισε τη λογική;
Κατηγορούμενος: Ο,τι είχε προηγηθεί. Η έκρηξη μου δεν είχε λογική.Φυσικά και δεν έπρεπε να είχα κάνει όλα αυτά. Είναι σίγουρο ότι έχω ευθύνη και σε πράγματα που μπορεί να οδήγησαν ….Μέσα σε μια σχέση τεσσάρων ετών έχω κάνει πολλά λάθη.
Θεώρησα ότι έχει λιποθυμήσει…. Λέω λιποθύμησε… Και πλησιάζω…
Πρόεδρος: Είσαστε πέντε λεπτά πάνω της με τα μαξιλάρια βλέπετε ότι έχει χάσει τις αισθήσεις της και λέτε ότι έχει λιποθυμήσει; Πότε αντιλαμβάνεστε ότι είναι νεκρή;
Κατηγορούμενος: Όταν την είδα στο πρόσωπο.
Πρόεδρος: Δηλαδή την γυρίσατε;
Κατηγορούμενος: Προσπαθώ να περιγράψω κάτι πάρα πολύ οδυνηρό. Δεν τη γύρισα. Είδα το προφίλ της, το μισό πρόσωπο της. Είδα σφυγμούς και πριν από αυτό είδα τα μάτια ανοιχτά…
Πρόεδρος: Πως αντιδράσατε;
Κατηγορούμενος: Άρχισα να κλαίω να τραβάω τα μαλλιά μου και να πηγαίνω πάνω κάτω στο δωμάτιο. Χαοτικό το μυαλό μου και μετά. Δεν χώρα στο μυαλό μου το τι έχει συμβεί. Σκέφτηκα αμέσως το παιδί. Τι θα κάνει το παιδί αυτό….
Η συγκάλυψη
Κατηγορούμενος: Είχα απέναντι μου τον άνθρωπο μου και ο,τι κάνω με πονάει. Σκέφτηκα να παρουσιάσω σκηνικό ληστείας. Δεν υπήρχε λογική και καθαρό μυαλό…
Πρόεδρος: Αυτό που παρουσιάσατε έγινε πιστευτό. Εγώ προσωπικά σας πίστεψα. Αυτό το έγκλημα το βιώσαμε όλοι. Η ελληνική αστυνομία επικήρυξε τους ληστές. Κυριάρχησε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και στήνατε το σκηνικό της ληστείας;
Κατηγορούμενος: Η πρώτη σκέψη είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψει κάνεις ότι έγινε ληστεία χωρίς να πειράξουν τίποτα. Η μόνη απίστευτη σκέψη που έκανα για να το πιστέψουν ήταν να κάνω κακό και στο ζωάκι. Στο απελπισμένο μου μυαλό ήταν η πρώτη σκέψη. Πήρα το σκυλί και έβαλα στο κολάρο το λουρί του και το έβαλα στο κάγκελο της σκάλας. Την ώρα πέθαινε έκλαιγε εγώ έφυγα και πήγα στην κουζίνα γιατί δεν μπορούσα να το βλέπω. Είχαν πάρει το μωρό στην αγκαλιά μου για να μη βλέπει όλο αυτό το σκηνικό.
Ο,τι θυμάμαι από τις 04:00 και μετά είναι θολό. Το πρώτο που σκέφτομαι μετά είναι να ανακατέψω τη βιβλιοθήκη. Πέταξα κάτω τη Μονόπολη.Τράβηξα το καλώδιο της κάμερας. Δεν υπήρχε κανένα πλάνο. Έβγαλα την κάρτα μνήμης. Ο,τι πανικόβλητος έτρεχα στο σπίτι και έκανα ότι είχε τη λογική του παραλόγου.
Πρόεδρος: Γιατί επιλέξατε να βάλτε το βρέφος πάνω στη μητέρα της?
Κατηγορούμενος: Θα ήταν καλύτερα στην κούνια της. Στην κατάσταση που φτάσαμε στα σκατά που φτιάξαμε ήθελα να είναι το παιδί όσο το δυνατόν καλύτερα. Τελευταία κίνηση ήταν να δεθώ με σπάγγο. Έδεσα τα πόδια και τα χέρια μεταξύ τους και είχα δέσει τα μάτια και το στόμα μου.
Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκαν αποτυπώματα στα αντικείμενα που αγγίξατε και συνδέονται με την μετέπειτα συγκάλυψη;
Κατηγορούμενος: Κάποια στιγμή όταν έβγαλα το παράθυρο έβαλα τα γάντια της μηχανής. Ενδεχομένως και την κάμερα να την έβγαλα μέντα γάντια. Κάποια στιγμή κατέβηκα στο υπόγειο πήρα τα γάντια για να κάνω τα υπόλοιπα της συγκάλυψης.
Πρόεδρος: Αμέσως μετά το μήνυμα προκύπτει ότι είσαστε στο υπόγειο. Τι δουλειά είχατε στο υπόγειο ενώ είχατε και το παιδί υπό την προστασία σας…;
Κατηγορούμενος: Κατά λάθος δεν μπόρεσα να καλέσω με την πρώτη την αστυνομία. Χρησιμοποίησα τα χέρια μου.
Πρόεδρος: Ακολούθως αναφέρετε στις αρχές τα περί ληστείας και επί 37 ημέρες αποκρύψετε το έγκλημα. Αυτό σας ήταν εύκολο;
Κατηγορούμενος: Καθόλου εύκολο. Οι 37 αυτές ημέρες για ο,τι αδικαιολόγητο έγινε δεν ήταν λιγότερο βασανιστικές.
Πρόεδρος: Αν σας βασάνιζε αυτό γιατί δεν πήγατε στις αρχές να πείτε την αλήθεια;
Κατηγορούμενος: Ειλικρινά πίστευα ότι αργά ή γρήγορα θα έβρισκαν την αλήθεια.. Είχα πολλές ευκαιρίες αν ήθελα να έχω φύγει αν η βούληση μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους.
Πρόεδρος: Παραμείνετε εδώ για να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεών σας;
Κατηγορούμενος: Εγώ είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να έχω αγκαλιά την κόρη μου και ότι δεν θα την αφήσω ποτέ.Ήλπιζα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα το κατάφερνα.
Πρόεδρος: Είχατε το ηθικό ανάστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί;
Κατηγορούμενος: Εγώ ήμουν διαλυμένος και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα της εξαιτίας μου. Και η Καρολάιν θα έπρεπε να είναι δίπλα του.Όχι εδώ. Να είμαστε κάπου αλλού. Στο παιδί μου αξίζουν τα πάντα αλλά τα πάντα δεν θα τα έχει ποτέ γιατί δεν έχει τη μανούλα της, την οποία της τη στέρησα εγώ.
Πρόεδρος: Στερήσετε από την πεθερά σας αυτό για το οποίο θρηνούσε.
Κατηγορούμενος: Θρηνούσαμε μαζί. Είστε σε μια δίκη που ο άνθρωπος που δικάζεται θρηνεί κάθε μέρα.
Πρόεδρος: Κερδίσατε την ελευθερία σας για τριάντα επτά ημέρες και μεγαλώναμε το παιδί σας.
Κατηγορούμενος: Η ζωή μου τελείωσε πέρυσι τέτοια μέρα. Όταν έχασα την Καρολάιν.
Μίνα Μουστάκα
