Τον Αθήνα 984 και την εκπομπή «Ντάμες Σπαθί» με τις Ελεωνόρα Ορφανίδου και Ελευθερία Κουμάντου εμπιστεύτηκε για ακόμη μια φορά η Ελένη Κωστοπούλου, μητέρα του αδικοχαμένου Ζακ Κωστόπουλου.
Με αφορμή και τη σημερινή διεθνή ημέρα κατά της ομοφοφίας, αμφιφοβίας, τρανσφοβίας και ιντερφοβίας μίλησε στο σταθμό της πόλης για το πως διαχειρίστηκε η ίδια το γεγονός ότι ο Ζακ υπήρξε μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και μάλιστα με αξοσημείωτη ακτιβιστική δράση.
Η συνομιλία έγινε στον απόηχο μιας δικαστικής απόφασης, που όπως ισχυρίζεται, της δίνει το δικαίωμα να κάνει λόγο μόνο για μερική δικαίωση του παιδιού της.
Αναφερόμενη στην την εμπειρία της δίκης και στην απαλλαγή των αστυνομικών, είπε: «Δεν είναι αθώοι, δεν τα έκαναν όλα καλά. Αθωώθηκαν με μια μόνον ψήφο υπέρ τους, ενώ από την ΕΔΕ της ΕΛΑΣ κρίθηκαν ένοχοι. Για εμένα, αυτό δείχνει ότι ράγισε το γυαλί της ατιμωρησίας τους, με την αστυνομική βία να έχει οριστικά καταδικαστεί στη κοινωνική συνείδηση και το μόνο που χρειάζεται πλέον είναι να γίνει το ίδιο και από τη δικαιοσύνη».
Στην παρατήρηση ότι ο Ζακ προσέφερε ορατότητα στον κόσμο της κοινότητας με την καθημερινή του προσπάθεια, που σήμαινε πολλά για τον ίδιο και για χιλιάδες άλλους, άλλες ή άλλα άτομα, η Ελένη Κωστοπούλου μιλά για αφιέρωση και σκοπό ζωής.
«Ήταν ο σκοπός της ζωής του, αφού κι ο ίδιος είχε ζήσει στο πετσί του τη μη αποδοχή, τη βία, την απαξίωση και τον χλευασμό. Αυτά που περνούν αναίτια όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Γιατί ο τρόπος που τους αντιμετωπίζουμε είναι απάνθρωπος και τους κάνει δυστυχισμένους.
Η ομοφοβία είναι πληγή για την κοινωνία μας. Συντηρείται από τις προκαταλήψεις, τη θρησκεία, την πολιτική και οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αποδεχθούν τη διαφορετικότητα, διακατέχονται από άγνοια. Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η κοινωνία προχωράει, κι ότι αυτό υπήρχε από την αρχαιότητα, αλλά ήταν αποδεκτό από την τότε κοινωνία.
Νοιώθουν έτσι γιατί φοβούνται, γιατί έχουν μέσα τους μίσος, χωρίς το παραμικρό αίσθημα αγάπης για κανέναν».
Και οι γονείς τι μπορούν να κάνουν ώστε να μην αναθρέψουν ανθρώπους με ανάλογα χαρακτηριστικά; Η απάντηση για την ίδια έρχεται μέσα από την εμπειρία και τον πόνο που έχει βιώσει.
«Ως γονείς δεν μπορούμε να επιλέξουμε το φύλο ή τις σεξουαλικές επιλογές των παιδιών μας. Όμως, μπορούμε να τους διδάξουμε την καλοσύνη, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά και να τους εμφυσήσουμε το σεβασμό στην αρχή της ισότητας απέναντι σε όλους».
Κι αν τα πράγματα ήταν αλλιώς; Άραγε μπορεί να είχαν πάρει διαφορετική τροπή, εάν ο Ζακ δεν ήταν αυτός που ήταν; Όπως εξομολογήθηκε η μητέρα του στον Αθήνα 984, αυτό είναι μια πιθανότητα.
«Δεν αποκλείεται τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά αν ο Ζακ δεν δεν ήταν αυτός που ήταν κι εάν οι αστυνομικοί δεν γνώριζαν την ταυτότητά του. Όμως τον ήξεραν, επειδή ζούσε στο κέντρο της Αθήνας κι ένας μάλιστα είχε εκφράσει την αντιπάθειά του για εκείνον. Ο Ζαχαρίας βέβαια έλεγε ανοιχτά και σθεναρά τη γνώμη του σε πολλά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ποτέ δεν μάθαμε ποιος τον κυνηγούσε, η αστυνομία δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να το μάθει, φέρνοντας στο δικαστήριο τους αυτόπτες μάρτυρες».
