«Αγαπώ την οικογένειά μου γιατί στάθηκα τυχερή και με μεγάλωσαν δυο υπέροχοι άνθρωποι …όμως για μένα οικογένεια είναι και οι φίλοι μου. Δε με αφορά σα θεσμός τόσο όσο ως ουσιαστικές σχέσεις».
Ρ.Α.
Από την Ελένη Σούρδη
Α) Μέρος: «Το ψυχογράφημα της Ρίτας».
Ε.Σ: Θα μας περιγράψετε ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την αγάπη για εσάς;
Ρ.Α.: Αποδοχή, συμπόνια, κατανόηση και καλοσύνη.
Ε.Σ: Ως απλή πολίτης αυτού του κόσμου εκτός από την βιολογική Πανδημία που μας θερίζει σήμερα, υπάρχει για εσάς και η ψυχολογική στην κοινωνία μας; Εκείνοι οι άνθρωποι που τρέφονται από την ματαιοδοξία τους, τη φιλοδοξία και το ανικανοποίητο γενικώς, γενιές τώρα. Για την Πανδημία προσπαθούν βρήκαν εμβόλιο. Για εκείνους άραγε υπάρχει αντίδοτο;
Ρ.Α.: Φυσικά και υπάρχει. Όλα εδώ μπροστά μας είναι …και μέσα μας. Αρκεί να το θέλει κάποιος να τα δει. Απλά όταν έχεις πάρει τελείως λάθος το μονοπάτι, ξεχνάς και από πού ξεκίνησες και πού θες να πας.
Ε.Σ: Τι θα χαρακτηρίζατε ως το βαθύτερο σημάδι στη ζωή σας;
Ρ.Α.: Νομίζω το ότι βρέθηκα με ένα μωρό και ένα διαζύγιο και έπρεπε να δουλέψω και έχω τύψεις μέχρι σήμερα που έλειπα αρκετά από τη μικρή εκείνη την περίοδο.
Ε.Σ: Aν ήσασταν τραγούδι, ποιο θα ήταν;
Ρ.Α.: «Γιατί είμαι αέρας που περνά μέσα απ’ της πόλης τα στενά που κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν, γιατί είμαι αύρα εσπερινή, πνοή καθάρια ζωντανή που κάνει τα βρεγμένα φύλλα να θροΐζουν».
Ε.Σ: Ο άνθρωπος όσο ζει μαθαίνει, μήπως και ο «Πρωτομάστορας» κάτι θέλει να μας πει με την Πανδημία;
Ρ.Α.:Ο Πρωτομάστορας δε θέλει να μας πει τίποτα με την πανδημία, εμείς τα κάνουμε όλα. Εκείνος περιμένει καρτερικά να συνέλθουμε …όχι από την πανδημία φυσικά.
Ε.Σ: Ποιο τραγούδι θα διαλέγατε για τον ρατσισμό;
Ρ.Α.: «Μικρόκοσμος».
Ε.Σ: Αν ξαναγεννιόσασταν την ίδια ζωή θα ζούσατε ή μετανιώνετε για κάποιες πράξεις σας;
Ρ.Α.: Την ίδια γιατί με οδήγησε στην κόρη μου οπότε δε θα άλλαζα κάτι.
Ε.Σ: Αν μεταφορτωνόσασταν σε βιβλίο ποιο θα ήταν;
Ρ.Α.: Το «Κοντά στον ουρανό» της Άυν Ραντ.
Ε.Σ.: Ο Διονύσης Σαββόπουλος έχει πει το εξής: «ότι την ιστορία τη φτιάχνουν οι παρέες». Ποια είναι η μαγική συνταγή κατά την γνώμη σας κυρία Αντωνοπούλου για να αναπτυχθεί μία ουσιαστική φιλία;
Ρ.Α.: Ειλικρίνεια, κατανόηση, εν συναίσθηση και φροντίδα …αγάπη κι εδώ.
Ε.Σ.: Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει;
Ρ.Α.:Η βλακεία.
Ε.Σ.: Συμβιβάζεστε με τα λάθη σας;
Ρ.Α.: Ε ναι, με αυτά πορευόμαστε όλοι. Σκοπός είναι να μαθαίνεις… αν μαθαίνεις τα λάθη είναι πολύτιμα.
Ε.Σ.: Έχετε κάποιο μότο που καθορίζει την στάση της ζωής σας στα πράγματα; Ποιο είναι και γιατί;
Ρ.Α.: Σκέψου θετικά. Γιατί πιστεύω ότι μπορεί να μεταμορφώσει την πραγματικότητά σου.
Ε.Σ.: Ποια είναι η σχέση σας με τα ανθρώπινα πάθη, έχετε κάποιο και πως το διαχειρίζεστε;
Ρ.Α.: Δε μπορώ να αναγνωρίσω κάποιο σε μένα …μπορώ όμως να τα κατανοήσω όταν τα βλέπω και να έχω μια ανοχή ως ένα βαθμό.
Ε.Σ.: Τι σημαίνει για εσάς ο θεσμός της οικογένειας;
Ρ.Α.: Αγαπώ την οικογένειά μου γιατί στάθηκα τυχερή και με μεγάλωσαν δυο υπέροχοι άνθρωποι …όμως για μένα οικογένεια είναι και οι φίλοι μου. Δε με αφορά σα θεσμός τόσο όσο ως ουσιαστικές σχέσεις.
Ε.Σ.: Συγχωρείτε εύκολα τον εαυτό σας και τους γύρω σας;
Ρ.Α.: Δεν υπάρχει απόλυτη απάντηση σε αυτήν την ερώτηση γιατί έχει να κάνει με την πράξη που έχει προηγηθεί. Σε γενικές γραμμές όμως λέω πως ναι.
Ε.Σ: Δεν είμαστε τέλειοι. Ποια θεωρείτε ως τα εντονότερα σας προτερήματα και ελαττώματα;
Ρ.Α.: Είμαι καλός άνθρωπος και χαρούμενος βαθιά, ευαίσθητη και με καθαρή ματιά στην πραγματικότητα. Ταυτόχρονα είμαι αναβλητική, με καταπιεσμένο θυμό και ξεχνάω εύκολα τα πάντα σε βαθμό παρεξήγησης.
Ε.Σ.: Ποια φράση είναι εκείνη που σας εκφράζει για να μεταφέρεται δύναμη και κουράγιο για όσους νοσούν από την Πανδημία αυτές τις ώρες και για εκείνους που έχασαν μέλη της οικογένειας τους;
Ρ.Α: Μα τι θα μπορούσε αλήθεια να πει κανείς που να μην ακουστεί τετριμμένο; Σε αυτές τις περιστάσεις δεν υπάρχουν λόγια κι ούτε χρειάζονται κατά τη γνώμη μου.
Ε.Σ: Οι λέξεις, έχουν θετική ή αρνητική ενέργεια, συμφωνείτε; Είστε προσεκτική στο πως εκφράζεστε; Και επίσης υπάρχει και η φράση στην ζωή μας: «ότι τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία», το πιστεύετε;
Ρ.Α.: Συμφωνώ ναι. Τα λόγια είναι περίεργο πράγμα γιατί η ίδια λέξη μπορεί να έχει άλλη βαρύτητα για σένα κι άλλη για μένα. Για αυτό και δημιουργούνται και τόσες παρεξηγήσεις. Δεν είμαι πάντα προσεκτική όχι. Αλλά ποτέ δε θα πω κάτι με στόχο να πληγώσω κάποιον. Το ότι τίποτα δε συμβαίνει τυχαία ναι το πιστεύω επίσης. Είναι σα να το ξέρω μέσα μου από παιδί.
Β) Μέρος: «Το τραγούδι είναι το οξυγόνο της ζωής».
Ε.Σ: Τι σας γοητεύει στον καλλιτεχνικό χώρο (που κινήστε ) και τι σας πληγώνει;
Ρ.Α.: Με γοητεύει η λυτρωτική διαδικασία της δημιουργίας και του μοιράσματος με τον κόσμο και με πληγώνει ότι και σε αυτόν το χώρο όπως και σε πολλούς άλλους, τίποτα δε λειτουργεί αξιοκρατικά και με ουσιαστική αγάπη για το τραγούδι.
Ε.Σ: Ποια ήταν τα μουσικά σας πρότυπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να χτίσετε την προσωπική σας πορεία στο κόσμο των τραγουδιών;
Ρ.Α.: Έπαιξαν ρόλο οι μουσικές που ακούγαμε σπίτι …θυμάμαι Παπακωνσταντίνου, Νταλάρα, Αλεξίου, Βιτάλη, Γλυκερία και τόσους άλλους που ακούμε όλοι μέχρι σήμερα αλλά και πολλή ξένη μουσική που μπήκε στη ζωή μου όσο μεγάλωνα, κυρίως ροκ …από queen και patty smith μέχρι τους ήπιους υπέροχους ήχους της Kate Bush.
Ε.Σ: Μας χαρίσατε συγκλονιστικές μουσικές στιγμές μέσα από την μοναδική συνεργασία σας. Πώς είναι η ζωή χωρίς τον σπουδαίο μας συνθέτη, Θάνο Μικρούτσικο;
Ρ.Α.: Η ζωή συνεχίζεται όπως συμβαίνει πάντα αλλά με ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Για όσους τον γνωρίσαμε το κενό δεν κλείνει. Δε μπορεί να κλείσει.
Ε.Σ: Τι σημαίνει για εσάς η φωνή σας;
Ρ.Α.: Είναι η προέκταση της ψυχής μου. Το μέσον έκφρασης μου.
Ε.Σ: Θα μπορούσατε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς μουσική;
Ρ.Α.: Κατηγορηματικά όχι.
Ε.Σ: Τι είναι για εσάς η λέξη «έντεχνο»; Σημαίνει κάτι;
Ρ.Α.: Μια ταμπέλα που έχουμε βάλει για να συνεννοούμαστε σε γενικές γραμμές. Δεν έχει αντιστοιχία ξεκάθαρη στην πραγματικότητα.
Ε.Σ: Λένε ότι η τέχνη δίνει μία ψευδαίσθηση αθανασίας εσείς τι λέτε;
Ρ.Α.: Δε νομίζω ότι κάποιος δημιουργός την ώρα της ειλικρινούς του έμπνευσης σκέφτεται την υστεροφημία του και την αθανασία του έργου του. Σίγουρα το έργο μένει και μετά το τέλος της ζωής του καλλιτέχνη αν έχει αγγίξει ψυχές όμως τίποτα δε μένει για πάντα.
Ε.Σ: Στο χώρο της δουλειά σας δημιουργείται ματαιοδοξία και πως ελέγχεται;
Ρ.Α.: Ελέγχεται μόνο αν έχεις μεγαλώσει με τα μυαλά μέσα στο κεφάλι κι αν έχεις γύρω σου ανθρώπους που σου λένε την αλήθεια …αλλιώς κανείς μπορεί να ξεφύγει πολύ εύκολα δυστυχώς και για αυτό και το συναντάμε σαν φαινόμενο τόσο συχνά στους χώρους οι οποίοι συνοδεύονται από προβολή και δημοσιότητα.
Ε.Σ: Τι καλλιτεχνικές εκπλήξεις ακόμα, μας επιφυλάσσετε για το 2022 και που και πώς θα μπορούσαμε να σας απολαύσουμε;
Ρ.Α.: Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε ένα καινούριο τραγούδι με τίτλο «Πότε θα πάμε στα βουνά» και ευχαριστώ πολύ τη Χάρις Τσεκούρα που μου το χάρισε καθώς και τη Melodica για την παραγωγή και κυκλοφορία και τον Γιάννη Δίσκο για την υπέροχη ενορχήστρωση. Ο τίτλος καθόλου τυχαίος και το αφιερώνω σε όλους μας. Κατά τα άλλα, καλοκαίρι έρχεται και τα βουνά θα τα πάρουμε όπως πάντα ξεκινώντας την περιοδεία μας παρέα με τον σπουδαίο Μανόλη Ανδρουλιδάκη κι ερχόμαστε να παρουσιάσουμε μια παράσταση με τίτλο «Μαζί» και θέμα την ενότητα των ανθρώπων …το τι μπορούμε να καταφέρουμε μέσα από την αγάπη και μακριά από το διαχωρισμό.
Ε.Σ.: Κάπου εδώ η ουσιαστική συνομιλία μας θα πρέπει να λάβει τέλος. Θα θέλατε να μας αποχαιρετίσετε, με αγαπημένους σας στίχους από ένα τραγούδι που έχετε ερμηνεύσει, που θα γίνει το η ευχή σας για έναν κόσμο με περισσότερη αγάπη και λιγότερο πόνο; Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για την θετική ανταπόκριση στο κάλεσμα μας. Σας ευχόμαστε ολόψυχα να είστε γερή και πάντα δημιουργική, για να μας χαρίζετε το συγκλονιστικό άκουσμα της φωνής σας.
Ρ.Α.: Έλα να πάμε στα βουνά, ίσως να θυμηθώ ξανά
Αυτά που έχω χάσει και έχω πια ξεχάσει
Έχω μια θύμηση θολή για μιαν αλλιώτικη ζωή
Για κάτι που αξίζει και δεν το έχω ζήσει
*Όλες οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της κ. Αντωνοπούλου.
