07-07-2022
Eίναι απολαυστικός όταν διαβάζεις βιβλία και κείμενά του. Είναι γοητευτικός όταν τον ακούς να αφηγείται ιστορίες δικές του ή άλλων. Είναι σαγηνευτικά αιρετικός όταν αυτοσαρκάζεται δίχως έλεος ανατέμνοντας εαυτόν, αλλά και στερεότυπα, περίκλειστους ανθρώπους που εγκλωβίζονται σε αφυδατωμένους στίβους ζωής.
Ο πολύπλευρος κύριος Γιάννης Ξανθούλης, έχει γράψει ακόμη για το θέατρο, βιβλία για παιδιά, κείμενα για καλλιτέχνες όπως ο Γιώργος Μαρίνος στην αξέχαστη Μέδουσα, έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά και στο ραδιόφωνο (είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ), ενώ επί πλέον ζωγραφίζει.
Η ευφρόσυνη, σουρεαλιστικά σατιρική γραφή του είναι παρούσα και στο νέο του κωμικοτραγικό μυθιστόρημα «Ονειρεύτηκα τη Σανγκάη», που στάθηκε αφορμή για τη συνομιλία του με τη Τασούλα Επτακοίλη μέσα από τη συχνότητα του Αθήνα 984.
«Γράφοντας αυτό το βιβλίο, πρόθεσή μου ήταν να διασκεδάσω μαζί με τους αναγνώστες. Ήθελα κάπως να ξορκίσω αυτή την εξαιρετικά ζοφερή εποχή που ζούμε. Άλλωστε, το γράψιμο είναι η μοναδική, σημαντική μου διασκέδαση. Είμαι εργατικός, δεν κάθομαι στιγμή, μάλλον θα πεθάνω γράφοντας ή ζωγραφίζοντας» λέει εισαγωγικά.
Πρωταγωνιστής και αποδέκτης όλων όσων συμβαίνουν στο χωριό Πετρόκαμπος όπου δεν υπάρχει για κανέναν στον ήλιο μοίρα, ο Πέτρος Μακκαβαίος. Γύρω από τον συνταξιούχο λογιστή, στροβιλίζονται μια διαθήκη δέκα εκατομμυρίων κάποιου ξεχασμένου, μακαρίτη εξαδέλφου που διέπρεψε στη Γερμανία ως πρωταγωνιστής πορνοταινιών και ο μικρόκοσμος ενός χωριού χαμένου στις εσχατιές του ελληνικού χρόνου.
Επιθυμία του επιστολογράφου-εξαδέλφου είναι να αναβαθμισθεί πολιτιστικά ο Πετρόκαμπος με την ίδρυση στο κοντινό Πουτανόρεμα ενός Ιατρικού Κέντρου ή Μουσείου Τεχνών, αφιερωμένου στον ίδιο και στη δράση του στο εξωτερικό, αφού η φήμη του έχει φτάσει μέχρι την αγορά ταινιών σεξ στη Σανγκάη της Κίνας, όπου πέτυχε να κάνει ρεκόρ με περισσότερα από εννέα εκατομμυρία εισιτήρια.
Όμως, απαράβατος όρος για να φτάσουν τα χρήματα στο χωριό ήταν να εκτίθενται σε περίοπτες θέσεις στο Μουσείο όλα τα ….καλλιτεχνήματά του, που δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ποια ήταν!
Κι από εκεί αρχίζουν να ξετυλίγονται τα ευτράπελα και το υφάδι της πλοκής μιας κατεδαφιστικής όσο και απελπισμένης σάτιρας για τη νεοελληνική πραγματικότητα, με τη ματιά και την υπογραφή του Γιάννη Ξανθούλη.
Πώς όμως μπορείς να μην κατρακυλήσεις στην απελπισία και να ξανασηκωθείς όταν συμβεί, με όλα αυτά που ζούμε;
Οδηγός για τον ίδιο «η προσπάθεια έστω και για μια μικρή χαραμάδα χαράς. Για να μπαίνει λίγο φως κι αέρας, δε γίνεται διαφορετικά. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια, μην τρελαθούμε … Τα κουκιά μας- είτε αισιόδοξοι είτε απαισιόδοξοι- είναι μετρημένα…Από τότε που έγραψα το πρώτο μου περίεργο βιβλίο τον «Μεγάλο θανατικό», υποστήριζα πως η βασική ανθρώπινη κρούστα είναι ο ζόφος, το κακό, όχι το καλό. Η ηθική του κακού. Αυτές τις λίγες στιγμές και σταγόνες ευτυχίας που μας αναλογούν στη διαδρομή της ζωής δεν δικαιούμαστε να τις εξαντλήσουμε ή να τις σπαταλήσουμε. Αφού όλα βαίνουν μεγαλοπρεπώς εναντίον μας, πρέπει κάπως να αντισταθούμε».
Το νέο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη Ονειρεύτηκα τη Σανγκάη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Ανάμεσα στα πιο γνωστά του μυθιστορήματα είναι: Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα, Το πεθαμένο λικέρ, Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας, Το ροζ που δεν ξέχασα, Η εποχή των καφέδων, Οικογένεια Μπες-Βγες, …Ύστερα, ήρθαν οι μέλισσες, Το τανγκό των Χριστουγέννων, Ο θείος Τάκης, Κωνσταντινούπολη – Των ασεβών μου φόβων, Την Κυριακή έχουμε γάμο κι άλλα.
